Briek is nerveus. Zijn moeder heeft hem wat eerder op de avond toch maar verteld dat ze een journalist en een fotograaf verwacht. “Ik ben nog nooit geïnterviewd”, zegt hij. Dat klopt niet, weten wij. Hij stond drie jaar geleden al in de krant, nadat hij en zijn vader op het Rock Paper Pencil Festival met een journalist hadden gesproken. “Heeft u dat opgezocht? Wauw!” Het ijs is gebroken.

Briek is overtuigd dat hij wat te vertellen heeft. “Maar ze vragen het mij nooit”, lacht hij. “Ik vind het tof om in de klas mijn mening te delen met klasgenoten. Ik zou daarom weleens willen dat iemand mij vragen stelt over eender wat.”

Wat houdt jou bezig?

Briek Van Lint: “Heel erg veel. Ik praat over allerhande onderwerpen met mijn leeftijdsgenoten op school, maar ik filosofeer ook als ik ga wandelen. Doordat ik ouder word, krijg ik een iets beter beeld van de wereld en daar heb ik een mening over. Of die klopt, dat weet ik niet.”

Wat heeft jou vandaag beziggehouden?

“Wie er vanavond naar ons huis zou komen.”

Gisteren dan.

“Mijn zestiende verjaardag. Ik vind dat een mijlpaal. Als je zestien wordt, ben je een ouder kind. De babysits die hier vroeger kwamen, waren allemaal zestien. Ik weet het, ik dacht ook dat ik bij de oudere kinderen hoorde toen ik elf werd, maar eigenlijk was ik toen nog maar een klein kind. Nu niet meer.”

Is het leven van een zestienjarige gemakkelijk?

“Ik ben eigenlijk wel gelukkig. Tijdens de godsdienstlessen vernemen we dat mensen van onze leeftijd het moeilijk hebben, maar eigenlijk sta ik redelijk positief in het leven. Ondanks alle uitdagingen.”

Welke uitdagingen?

“De school wordt belangrijker. En je vrienden, die zich vroeger gedroegen als kinderen, zijn ook ouder geworden. Het sociale contact krijgt een andere dimensie. Ik zie de mensen om me heen en mijn eigen vrienden veranderen.”

Is er iets waarvan je wakker ligt?

“Ik denk vaak na over uitspraken die ik hoor. In de school hoor ik weleens racistische uitlatingen. Die zijn wellicht niet gemeend, maar ik vind het toch raar dat dit in 2024 nog kan.”

Misschien doe je dat ook als je zou drinken?

“Nog zoiets. Jongeren die al voor hun zestiende alcohol drinken. Moeten we alcohol op die leeftijd wel toestaan, denk ik dan? Maar als ik dat zeg, kijken mensen mij raar aan. Ook over het veelvuldige gsm-gebruik maak ik me zorgen. Misschien heb ik dat van mijn vake, die deze zaadjes in mijn hoofd plant. Ik maak me zorgen over het stijgende gsm-gebruik, mijn leeftijdsgenoten niet. Daarover kan ik enkel met volwassenen praten.”

Heb je daar moeite mee?

“Nee, want mijn vrienden waarderen mijn mening.”

Jouw ouders groeiden op in een tijd waarin alles steeds beter werd. Nu wordt gezegd dat de toekomst onzeker is. Heb jij ook dat gevoel?

“De middeleeuwen waren een heel lange periode waarin slechts heel geleidelijk nieuwe dingen ontstonden. Vandaag is de maatschappij zo complex geworden dat er om de haverklap iets nieuws wordt uitgevonden. Kunnen wij, kinderen, dat allemaal nog wel aan? Wie weet in welke samenleving we over tien jaar leven. Welke beroepen bestaan dan nog?”

Misschien bestaat het beroep van jouw dromen over tien jaar niet meer.

“Daarover heb ik nog niet nagedacht. Ik denk meer na over de maatschappij in zijn geheel, of die nog zal werken. Niet dat ik daar bang voor ben, maar ik denk er wel over na.”

Je bent je heel bewust van de stad waarin je woont. Wat denk jij over Turnhout?

“Ik vind dit een heel leuke stad om in te wonen. Niet alleen omdat ik er ben geboren. Turnhout heeft de reputatie dat het een multiculturele stad is, en dat is niet altijd lovend bedoeld. Ik heb in een heel multiculturele lagere school gezeten. Ik heb er vrienden gemaakt die van elders komen of die hier in armoede opgroeien. Ik merk dat mijn vrienden uit Oud-Turnhout of Beerse, die hiermee niet in contact zijn gekomen, daar anders naar kijken. Mijn beeld is niet negatief. Ik ben ook trots op mijn stad, omdat alles zo dichtbij is. Zowel het centrum, de school als de natuur zijn op wandelafstand. Ik ga naar de academie en als ik op de fiets rondrijd, kom ik altijd wel iemand tegen die ik ken. Dat zijn dingen waar ik blij van word.”

Kijk je als 16-jarige nog tv?

“Deze 16-jarige wel. Veel leeftijdsgenoten kijken enkel nog Netflix of TikTok. Maar ik ben geïnteresseerd in alles wat met tv te maken heeft. Mijn favoriete programma is De Verraders. Daarin speelt psychologie een belangrijke rol. Daarvoor mogen ze mij ook vragen.”

Een laatste vraag, een die je moeder mij heeft ingefluisterd. Wat kan je vertellen over Pirlewiet?

“Dat is een organisatie waarmee ik al tien jaar op vakantie ben gegaan. Je gaat dan een week op vakantie met mensen in kansarmoede. Mijn ouders waren er monitoren en ik nam deel aan de activiteiten. Het geeft je een unieke inkijk in de maatschappij. Er bestaan veel clichés over die mensen. Dat mag, maar om ze daarna te vergeten. Je hoeft niet met iedereen dikke vrienden te worden, maar je moet het ook niet negatief bekijken. Dat hebben die mensen niet verdiend.”