“Beeld je eens in. Je gaat naar bed, en de nacht begint met een muis die in je broek of je trui kruipt. Of die in je hand bijt. Als je geluk hebt, kan je twee tot drie uur slapen.” Aan het woord is Kira, een Oekraïense soldaat die vorig jaar met haar bataljon in de regio rond Zaporizja streed tegen het Russische leger. Zij doet bij CNN uit de doeken hoe zij en haar drie collega’s te maken kregen met een “muizenplaag”. “Er waren er zeker duizend waar wij sliepen. Zij kwamen niet bij ons op bezoek, wij waren hun gasten.”

Het is niet het enige dergelijke verhaal dat opduikt vanuit de loopgraven. En naast die vreselijke nachten vol ongedierte is er nog een groot nadeel aan: de dieren verspreiden ziektes en beschadigen apparatuur. De soldaten krijgen koorts, uitslag, bloedingen in de ogen en nierproblemen en moeten meer overgeven dan hen lief is. Het maakt oorlog voeren een pak moeilijker en zwaarder.

De plaag wordt veroorzaakt door de warme winter die ze in Oekraïne gehad hebben, gecombineerd met het feit dat er niet geoogst is, dat de gewassen blijven staan zijn en het gebrek aan natuurlijke roofdieren. Door de statische fase waarin de oorlog geëvolueerd is, hebben de muizen en ratten ook alle tijd en rust om zich te nestelen in de loopgraven.

Ook in de Eerste Wereldoorlog waren dergelijke plagen er veelvuldig. De zogenaamde “loopgravenratten” veroorzaakten toen veel stress en angst bij de soldaten en voedden zich met de lichamen van gesneuvelde soldaten.