Peter De Vleeschauwer verdween op 14 november 1996 uit de rijkswachtkazerne van Sint-Niklaas in de Vermorgenstraat. Het lichaam van de Lokeraar werd op 26 december teruggevonden aan de Schelde in Hamme. Hij was om het leven gebracht met een nekschot. Het gerechtelijke onderzoek leverde niets op. Volgens de nabestaanden van De Vleeschauwer moesten de verantwoordelijken bij de toenmalige rijkswacht gezocht worden, maar het gerechtelijke onderzoek sleepte lang aan zonder resultaat.

In mei 2009 trok de Gentse kamer van inbeschuldigingstelling het onderzoek weg bij het parket van Dendermonde en stelde de KI een raadsheer-onderzoeksrechter aan. De familie hoopte toen op een doorbraak, maar die kwam er niet.

Voor de Gentse KI vond donderdag de regeling van de rechtspleging plaats, waarbij geoordeeld werd dat het onderzoek naar de ontvoering van en moord op Peter De Vleeschauwer werd afgesloten en dat de raadsheer-onderzoeksrechter geen verdere onderzoeksverrichtingen moet uitvoeren. Op grond van het onderzoek konden de feiten aan niemand toegeschreven worden en er zijn ook geen aanwijzingen die verdere onderzoeksdaden rechtvaardigen.

Het gerechtelijk onderzoek werd definitief afgesloten, maar als er belangrijke nieuwe informatie zou opduiken, kan er wel een nieuw opsporingsonderzoek gestart worden.

“Verdoezeld”

In de maand die volgde op de vondst van het lichaam, kregen rijkswacht en politie meer dan 50 tips binnen en werden er 150 personen over deze verdwijningszaak aan de tand gevoeld, zo schreef Belga destijds. “Een ploeg van 20 onderzoekers van rijkswacht en gerechtelijke politie, geleid door onderzoeksrechter Walter Van De Sijpe onderzocht elk mogelijk spoor en ook buitenlandse politiediensten werden ingeschakeld. Omdat hier en daar gesuggereerd werd dat Peter De Vleeschauwer - vanwege zijn “groene” sympathieën - wel eens het slachtoffer zou kunnen zijn van “rechtse” collega’s, werd een aantal rijkswachters ondervraagd door het comité P.”

Peters broer Chris De Vleeschauwer stelde zich burgerlijke partij in de zaak, een procedure die hij opstartte omdat hij vond dat de speurders bepaalde sporen niet wilden volgen. De KI hield verschillende informatierondes om de verantwoordelijken van het onderzoek bij parket en politie te ondervragen. Onder meer de toenmalige procureur des konings van Dendermonde, Christian Du Four, onderzoeksrechters Sabine De Leenheer en Walter Van de Sijpe, en leden van de federale politie van Dendermonde werden opgeroepen.

Fictiereeks

Raadsheer-onderzoeksrechter Henri Heimans zette een volledig nieuw team aan het werk en liet het al geleverde onderzoek herbekijken, maar ook dat leverde niets op. In 2010 werden wel twee onderzoekers uit het onderzoeksteam gezet, omdat zij informatie zouden verstrekt hebben aan leden van het voormalige rijkswachtbureau. Heimans ging in 2015 met pensioen, waarna een andere raadsheer-onderzoeksrechter het dossier overnam, maar eveneens zonder doorbraak.

Chris De Vleeschauwer vroeg dat het onderzoek naar de moord werd stopgezet en het dossier openbaar werd gemaakt om de fouten in het onderzoek duidelijk te maken, maar het gerecht ging daar niet op in. Hij schreef in 2015 het eerste deel van een fictiereeks over het dossier en bij de voorstelling van het tweede deel een jaar later stelde hij dat hij weet wie zijn broer om het leven bracht, maar dat hij een roman schreef omdat hij niet wil beschuldigd worden van schending van het onderzoeksgeheim.

“Schijnheiligheid niet langer aanhouden”

“Het onderzoek ligt eigenlijk sinds 2014 stil”, zegt Chris De Vleeschauwer na de beslissing van de Gentse KI. “We hebben ons daarom niet verzet tegen de afsluiting van het onderzoek, maar we zijn natuurlijk ontgoocheld in het resultaat. Het gerecht beschouwt het als een cold case en wil zich er niet in verdiepen, dus het had weinig zin om het te laten aanslepen. Nu moet men de schijnheiligheid niet langer aanhouden dat men nog verder zou doen. De echte daders heeft men niet willen vinden en de betrokkenheid van het rijkswachtmilieu probeerde men te verdoezelen.”

Er werden nooit voldoende middelen vrijgemaakt voor het onderzoek, zegt de broer. “Het systeem heeft gefaald en de mensen die indertijd gearresteerd werden, hadden er niks mee te maken. Dat deed men gewoon om de schijn hoog te houden. Twee personen hebben zelfs drie maanden in voorhechtenis gezeten, maar toen moest men toegeven dat er onvoldoende aanwijzingen waren. Mochten er nu nog nieuwe elementen zijn, kan men het onderzoek nog herstarten, maar hoop heb ik niet meer. “

Walter Van Steenbrugge, de advocaat van Chris De Vleeschauwer, wil zich met zijn cliënt beraden over verdere stappen. “Voor ons is het niet afgesloten. We hebben geen bezwaar gemaakt tegen de afsluiting, omdat dat een precaire beslissing is. De verdachten zijn buiten vervolging gesteld, maar dat is niet hetzelfde als een vrijspraak. Zolang de verjaringstermijn niet definitief verstreken is, kan men het onderzoek nog heropenen. Mijn cliënt blijft met wel een heel onvoldaan gevoel zitten en een gevoel van onmacht omdat het onderzoek te weinig middelen kreeg. We moeten beslissen of we een demarche ondernemen wegens geen goed onderzoek, en ik ga hem mijn volledige support geven.”