Gert Wuyts (50) overtuigde de familie Vermeeren om Arthur naar Lierse te sturen

“Wat nu gebeurt, toont aan dat je met het juiste karakter en nuchterheid het verst geraakt”

De transfer naar Atlético komt er veertien jaar nadat de kiem werd gelegd. Op 4 maart 2010 schreven de ouders van Arthur, Toon en Liesbeth, hun oudste zoon in bij Lierse SK. Toenmalig U6-coach Gert Wuyts speelde met vader Toon in hetzelfde zaalvoetbalploegje, ‘De Dreef’ genaamd. Van het een kwam het ander. In plaats van bij een plaatselijke vereniging te gaan voetballen, trok Arthur naar de Pallieters. “Heel toevallig liep ik papa Toon vorige zondag opnieuw tegen het lijf in de Delhaize van Lier”, vertelt Wuyts. “Hij zei dat de kans reëel was dat het gezin Vermeeren binnenkort niet langer met z’n vijven aan de ontbijttafel zou zitten. Ook voor de broers van Arthur – Caesar (14) en Victor (17) – die bij Lyra-Lierse spelen en hier naar school gaan, zal het wennen zijn om hun grote broer opeens naar het buitenland te zien vertrekken. Al lachend zei ik nog tegen Toon: ‘Hopelijk verhuist Arthur naar een Duitse club, dan kan je er met de auto naartoe.’ Maar het is dus Spanje geworden.”

“Chapeau hoe Arthur dít op zijn 18de al klaargespeeld heeft. ’t Is een bewijs dat je met het juiste karakter en nuchterheid, daarin geholpen door een stabiele thuissituatie, het verst geraakt. Nu komt natuurlijk het moeilijkste: bevestigen. Al zou het mij verbazen mocht de keuze voor Atlético niet aanslaan.”

Ralph Rust (48) haalde Vermeeren van KV Mechelen naar Antwerp

“Wat Lukaku voor Neerpede betekent, betekent Vermeeren voor de RAFC Academy”

Zonder Ralph Rust was er van Arthur Vermeeren bij Antwerp nooit sprake geweest. De gewezen hoofdjeugdscout van de landskampioen – zelf een voormalig jeugdspeler van de Great Old – haalde Vermeeren met zijn team van vier collega’s in 2018 naar de Bosuil. Strijkt hij, nu er een deal is, zijn procentje op? “Dat stond destijds helaas niet in het contract”, lacht Rust, die nu voor de scouting van Anderlecht werkt. “Over contracten gesproken: wij deden toen nog puur vrijwilligerswerk voor Antwerp. Moet je voorstellen, nauwelijks zes jaar geleden. Als ik CEO Sven Jaecques na de Gouden Schoen de vrijwilligers hoorde bedanken, dan reken ik mezelf daar ook bij.”

De rol die Rust speelde, mogen we niet minimaliseren. “De vraag is: zouden we van Vermeeren hebben gehoord mocht hij toen niet de stap naar Antwerp hebben gezet? Met de inzichten die ik nu heb, denk ik van niet. Arthur zat bij KV Mechelen op een dood spoor. Het geloof in hem ontbrak. Toch is het mooi dat hij, samen met zijn ouders, een stap achteruit durfde te zetten van elite A naar elite B. Ze hebben puur naar zijn ontwikkeling gekeken. Dat is weinig jonge voetballers en hun entourage, die vaak op prestige focussen, gegeven. Toen ik las dat hij eerst zelf naar Madrid wilde gaan om er te praten en pas dán te beslissen, moest ik terugdenken aan de tijd dat wij de familie Vermeeren probeerden te overtuigen van ons project. Dat heeft toen twee jaar geduurd.”

De weg die Vermeeren nadien aflegde, is bekend. “Wat Lukaku voor Neerpede betekent, betekent Vermeeren voor de RAFC Academy. Al wil ik er toch aan toevoegen dat Vermeeren zonder Marc Overmars en Mark van Bommel niet zou staan waar hij nu staat. Onlangs zei ik tegen zijn papa: ‘Eigenlijk zou Arthur, zoals Vic Mees, heel zijn carrière bij Antwerp moeten spelen.’ Dat kan anno 2024 natuurlijk niet meer. Toch had ik het fijn gevonden mocht hij de play-offs nog met Antwerp hebben afgewerkt, om vervolgens op het EK te knallen onder de vleugels van Lukaku en De Bruyne, en dán pas de stap naar een topclub te zetten. Ach, ik ben ontzettend blij voor hem. Hopelijk blijft Arthur de voetballer die zich het voorbije jaar geprofileerd heeft. Met een mama en een papa die er kort opzitten, zie ik dat wel goedkomen.”

Marc Noé (61) overhaalde Arthurs ouders om voetbal en studies te blijven combineren

“Hij zal bij de Rode Duivels niet meer weg te denken zijn”

Ook Marc Noé, die zes jaar lang les gaf aan Vermeeren aan de Topsportschool in Wilrijk, is ontzettend verheugd over de reuzenstap die hij een van zijn pupillen ziet zetten. “En tegelijk ben ik niet verbaasd. De kwaliteiten die ik in zijn rapport in de eerste graad noteerde – altijd aanspeelbaar, weinig tot geen balverlies, ondersteunt zijn ploegmaats – zag ik het voorbije anderhalf jaar terugkomen, zowel in België als in de Champions League.”

Opvallend: de toekomst van Vermeeren op de Topsportschool heeft aan een zijden draadje gehangen. “Zijn ouders wilden in de eerste graad uit het traject stappen, omdat ze bekommerd waren om het studieniveau. Samen met de schooldirecteur heb ik hen op andere gedachten kunnen brengen.”

“Vanaf dan is Arthur op alle vlakken als een komeet omhooggeschoten. Hij was een modelleerling, zowel op het veld als op de schoolbanken (Vermeeren behaalde vorige zomer met verve zijn diploma ASO Wetenschappen, red.). Zoals ik eerder al aangaf: Arthur is de strafste leerling die ik bij ons zag passeren.”

Toch is Vermeeren volgens Noé altijd dezelfde, teruggetrokken jongen gebleven. “Ook nu nog. Mocht je hem in een shoppingcenter kruisen, dan loop je hem bij manier van spreken straal voorbij. Eens hij daarentegen zijn voetbalschoenen aantrekt, komt het gif eruit.”

Dat zal volgens Noé goed matchen met zijn toekomstige coach Diego Simeone. “‘t Zal bij Atlético anders voetballen zijn dan hij gewend is – met het mes nog meer tussen de tanden, en vanuit een laag compact blok snel uitbreken. Net zoals hij op school anders heeft leren pressen dan bij Antwerp, zal hij ook hier sterker van worden. Geloof mij: hij zal bij de Rode Duivels niet meer weg te denken zijn.”

Jess Degenaers (18) en zijn andere jeugdvrienden zagen hoe Vermeeren zijn stoutste dromen overtrof

“Laat die reünie in Madrid maar komen: Arthur mag de tickets regelen”

Het slotwoord is voor Jess Degenaers (18), de beste vriend van Arthur op de schoolbanken. Na een zware trainingsdag bij Lierse was hij in slaap gevallen en miste hij bijgevolg ons telefoontje. De beelden van Arthur in Madrid daarentegen had hij tussendoor wel zien voorbijflitsen. “Straf hè! ‘t Is zot hoe ik Arthur de voorbije jaren heb zien groeien. Af en toe pik ik nog wedstrijd mee op de Bosuil (Arthur en Jess werden kampioen met de Antwerpse U14, red.). Dat enthousiasme, telkens hij aan de bal kwam,… Qua populariteit benaderde hij hoe langer hoe meer Toby Alderweireld.”

De naam van de club Atlético Madrid, is die vroeger ooit op de speelplaats gevallen? “Nee, nóóit”, is Degenaers stellig. “Niemand had dít ooit verwacht. Een voorkeur voor Barcelona, Real Madrid of welke topclub dan ook werd niet uitgesproken. We stonden realistisch in het leven en waren al tevreden mocht een van ons vier het schoppen tot 1A of 1B.”

Degenaers verwijst daarmee naar Wesley Van Dijck en Mjido Aalillou, twee andere jeugdvrienden van Arthur. “Wij waren altijd samen, ook in de klas. Arthur is de enige die tot dusver doorbrak. Het toont aan wat voor een uitzonderlijk verhaal hij schrijft. Dit kwam in zijn stoutste dromen niet voor. Ik zal Arthur weldra vragen of Wesley, Mjido en ik eens kunnen langskomen. Dan mag hij tickets voor ons regelen (lachje). Doorheen de jaren en Arthurs drukke agenda is onze vriendschap wat verwaterd, maar breng ons vier samen en we lachen en dollen zoals vroeger. Laat die reünie in Madrid maar komen.”