Jan Delvaux (61) hijgt nog een beetje na als we hem opbellen. Hij en DJ Bobby Ewing (52) hebben net een hectische repetitie achter de rug voor hun nieuwe show Belpop Bonanza Superstar. De première afgelopen woensdag in de Roma in Antwerpen was met 1.400 bezoekers alvast compleet uitverkocht. Dat lucht duidelijk op. “Onze laatste nationale Belpop Bonanza dateert alweer van 2017”, zegt Delvaux. “Er was even de vrees: zijn we ons publiek niet kwijt? Dat blijkt dus heus mee te vallen.”

We doen dit al jaren, dus ze zeggen weleens dat we wandelende encyclopedieën zijn van Belgische popmuziek. Maar we zijn ook het containerpark van de Belpop: we krijgen verhalen van mensen aangereikt, ze brengen die naar ons toe.

Jan Delvaux

Belpop Bonanza

De succesformule? “Ik merk almaar meer dat mensen die ooit zijn komen kijken, graag terugkeren en dan nog wat vrienden meenemen. Vaak quizteams ook. Onze bezoekers zijn geïnteresseerd in verhalen en weetjes. Iemand omschreef het ooit als ‘interessant én amusant’. Dat vat goed samen wat we proberen te doen. Jimmy en ik zijn als een soort Beavis en Butthead die commentaar leveren op wat we hebben ontdekt. We doen dit al jaren, dus ze zeggen weleens dat we wandelende encyclopedieën zijn van Belgische popmuziek. Maar we zijn ook het containerpark van de Belpop: we krijgen vaak verhalen van mensen aangereikt, ze brengen die naar ons toe. Trouwens: onze repetities kleuren erg Limburgs: het is acteur Ludo Hoogmartens uit As - de Dikke Lu van Hugo Matthijsens Clement Peerens Explosition - die van ons verhaal op het podium echt een theatershow maakt.”

Rocco in New York

“Als we aan grote Belgische internationale hits denken, zijn er vijf die altijd naar boven komen: Marina van Rocco Granata - waar de show mee begint - Dominique van Soeur Sourire, Daydream van Wallace Collection, Ça plane pour moi van Plastic Bertrand en Pump up the jam van Technotronic. Maar wat ik me altijd heb afgevraagd: hoe is Rocco erin geslaagd om in 1959 - toen internationaal bellen een fortuin kostte en Rocco nog vespa’s repareerde - ook in de VS zo’n grote hit te scoren? Awel, dat is blijkbaar via een Belg gegaan die over de plas woont. Rocco heeft toen wellicht heel wat spaarcentjes uitgegeven om naar de VS af te reizen op vraag van die Belgische connectie, omdat hét moment om promo te voeren was aangebroken. We zijn trots als Stromae in Madison Square Garden in New York speelt, maar vergeet niet dat Rocco al veel eerder in Carnegie Hall speelde.”

Latijnse mis

Er is blijkbaar ook een link tussen een Belgische pater en drummer Ringo Starr. “Die speelde op de platen van The Beatles maar één keer een drumsolo. Die solo blijkt een link te hebben met een Belgisch album Missa Luba. Een mix van een traditionele Latijnse mis en Afrikaanse muziek, in de jaren 50 in gang gezet door een Belgische pater in Congo. Dat album heeft echt een cultstatus verworven. Ringo heeft die plaat blijkbaar ook gehoord en heeft zich daardoor laten beïnvloeden in het nummer The end.”

Delvaux wijst erop dat de invloeden van Belgen op het grote internationale toneel vaak op een onrechtstreekse, niet direct bedoelde manier zijn gebeurd. “Eerder stoemelings, waarbij het effect pas later echt begon door te dringen. Misschien is dat iets typisch Belgisch. Naar dat typische gaan we in ieder geval ook op zoek in de voorstelling.”