Dromen van kleur is de nieuwe tijdelijke expo van Villa Verbeelding waarin illustraties met kinderen de hoofdrol krijgen. “Zij moeten zich thuis voelen: op plekken, maar ook in verhalen”, verduidelijkt Marijke Rekkers van Villa Verbeelding. “Het is belangrijk dat ze zich herkennen in boeken. Als je nooit een zwart kind of een moeder met een hoofddoek ziet, zou je denken dat er alleen maar boeken met witte mensen bestaan.”

De tentoonstelling bevat een historisch luik met een selectie uit de enorme verzameling prentenboeken van Ricardo Burgzorg, een in Suriname geboren Nederlander. Hij onderzoekt al meer dan dertig jaar hoe zwarte mensen worden voorgesteld en bezit inmiddels zo’n 1.300 boeken van 1910 tot nu en in verschillende talen. “Het zijn prachtige tekeningen”, zegt Marijke Rekkers. “Als je ze met de ogen van vandaag bekijkt, zijn ze vaak stereotiep en zelfs racistisch. Zwarten worden in het gezelschap van dieren afgebeeld en koppensnellers steken mensen in de kookpot. We weten dat het een uiterst gevoelige materie is en proberen er daarom een positieve wending aan te geven. Bijvoorbeeld door de inbreng van Charlotte Dematons. Hoewel het een bestseller was, nam zij Sinterklaas uit de handel om het boek opnieuw te publiceren zonder zwarte pieten, maar met sintmedewerkers van alle huidskleuren. Wij tonen enkele oorspronkelijke platen naast de hertekende versie.”

Voor de highlights in de tentoonstelling verwijst Rekkers meteen naar achttien tekeningen van Nadia Budde uit Berlijn. “Allemaal grappige koppen. Het is vrij werk dat je kan beschouwen als een aanvulling op haar publicatie Stekelhaar is echt niet raar, waarvan er in dezelfde ruimte grote afbeeldingen te zien zijn. Wij willen de sterke boodschap van dat boek overbrengen: iedereen ziet er anders uit, maar zoals je bent, zo ben je goed.”

Zwarte prinses

De expo toont beelden van illustratoren uit verschillende hoeken van de wereld. Zo is er ook speels werk te zien van Liisa Kallio uit Finland. “Haar stijl lijkt eenvoudig, maar er schuilt veel tekenkunst in”, vindt Rekkers. “Wij geven aandacht aan haar boek waarin alle soorten mensen voorkomen. De titel Iedereen zegt al genoeg. Daarnaast hebben we tekeningen van Hedy Tjin, een Nederlandse illustratrice met Surinaamse roots. Met Pim Lammers maakte ze 151 boeken over een zwart meisje dat zich niet herkent in prentenboeken en daar zelf een oplossing voor verzint. Tot slot is er ook nog de Amerikaans-Nederlandse Mylo Freeman die al lang inclusieve kinderboeken uitbrengt. Zij heeft zeker zeventig prentenboeken op haar naam staan, waaronder een reeks over het zwarte prinsesje Arabella. Dat personage heeft ze ontworpen nadat ze een Surinaams kind hoorde zeggen dat ze geen prinses kon spelen in een toneelstuk, ‘want zwarte meisjes kunnen geen prinses zijn.’”

“We tonen echt prachtig werk”, benadrukt Marijke Rekkers nogmaals. “Soms worden kinderen zo afgebeeld dat hun gezichten inwisselbaar zijn. Bij ons zie je kunstenaars die geen stereotiepe, geen kleurenblinde manier van illustreren hebben. Wij tonen allerlei kinderen in allerlei gemoedstoestanden, afgebeeld met verschillende technieken en een breed gamma materialen. Voor kinderen is het een speelse expositie, voor kenners is het interessant de artistieke prestaties te bewonderen.”

Zoals gebruikelijk in Villa Verbeelding is dit niet alleen een tentoonstelling om te kijken: er valt ook veel te doen. Kinderen van zes tot twaalf jaar gaan met hun begeleiders op zoektocht. Bezoekers van alle leeftijden kunnen elkaar of zichzelf tekenen en het resultaat toevoegen aan een feestelijke polonaise.