In acht woningen in de Bristolstraat en drie woningen in de Belfaststraat in de wijk Luchtbal stroomt het regenwater al drie jaar binnen. De sociale woningen van Woonhaven werden acht jaar geleden gebouwd, maar de daken lekken langs alle kanten.

Toen Abdeslam Ghannai en zijn gezin in de Bristolstraat kwamen wonen in 2018 liep er in één slaapkamer een vochtstreep van het plafond naar het stopcontact. “Woonhaven ging het nog aanpakken vooraleer we er introkken. Ze zeiden dat het vochtprobleem opgelost was en hebben het opnieuw geverfd. Eigenlijk hebben ze het toen gewoon verdoezeld.”

De muren zijn ondertussen bedolven onder bruine schimmelplekken en de gordijnrails komen los van het plafond. “In 2020 ben ik meldingen beginnen doen en vier jaar later is er nog niets veranderd. Bij ernstige regenval stroomt het water naar het stopcontact, dat is zeer gevaarlijk. We hebben al meerdere keren een kortsluiting hierdoor gehad. Dit is een onhoudbare situatie.”

Ze houden de deuren van de twee beschimmelde slaapkamers dicht want zodra ze openstaan, beneemt de indringende geur van schimmel het hele huis. “Dat is niet gezond voor mijn dochter, het pakt op haar adem. Mijn dochter sliep hier in haar stapelbed terwijl het erger werd, haar matras raakte beschimmeld en ook het houten bed is ondertussen in belabberde staat. We slapen al drie jaar met vier in één kamer. Sinds een maand slaapt onze dochter in een bed in de living.”

Bovenaan de trap staat een klein bureautje. “Hier maak ik mijn huiswerk”, zegt dochter Alaae. “Al mijn vriendinnen hebben hun eigen kamer en ik leef hier in de gang en in de living, dat is echt wel jammer.”

Niet bruikbaar

Verderop in de straat woont een gezin van acht personen. Een mooi ruim huis, maar de helft van de kamers zijn niet bruikbaar. “Het huis heeft zoveel potentieel, we hebben onze living beneden helemaal opgeknapt, maar zien daar ons harde werk weer verloederen. We zouden graag boven onze tweede living installeren, maar daar is geen beginnen aan”, zegt Hadjila Chabane.

In alle hoeken van het huis zijn zwarte schimmelplekken te bespeuren en afbladderende muren. De trap naar boven rammelt en de leuning wordt met ducttape bij elkaar gehouden.

Ook hier zijn er twee slaapkamers van de vijf niet meer bruikbaar. “Drie jaar geleden regende het pijpenstelen, maar niet alleen buiten, ook binnen. Drie bakken vol met regenwater in onze kamer. Sindsdien slapen we met drie met onze matrassen op de grond in een kleine kamer. Jammer, want het is nog zo’n groot huis.”

De voormalige slaapkamer is volledig beschimmeld, de plinten zijn doorweekte plankjes geworden en ook de meubels zijn aangetast.

Geen gehoor

Al vier jaar hebben ze het gevoel dat hun problemen op de lange baan geschoven worden. Het verhaal is steeds hetzelfde: geen vaste contactpersoon, een halfuur telefonisch in de wachtrij en vaak komen de werkmannen niet opdagen op hun afspraak.

“Ik heb al meerdere keren vrij gevraagd op mijn job zodat ze konden langskomen. Dat is allemaal niet zo vanzelfsprekend. En uiteindelijk was het voor niets, want heb ik hier niemand gezien”, vertelt Abdeslam.

Langs de buitenkant lijken de woningen niet gevoegd te zijn, dit zou volgens hem een verklaring kunnen zijn. “Maar het probleem ligt hoogstwaarschijnlijk op het dak. Ze zijn slechts één keer naar het dak komen kijken en toen zijn ze er niet eens op gaan staan. Vanop het bakje van de lift stelden ze vast dat het dak in orde was. Volgens hen ligt het probleem elders dus hoeven ze geen oplossingen te bieden.”

Aannemer

De woningen werden acht jaar geleden gebouwd en de aannemer van het project is dus aansprakelijk voor deze mankementen. Om de garantie van tien jaar niet te vergooien, moet Woonhaven daarom voorzichtig omspringen met de stappen die het zet. “We betreuren dat het zo verlopen is”, zegt woordvoerder Sarah Devis van Woonhaven. “De aannemer is in gebreke gesteld, dat zijn allemaal procedures waar ook wij op moeten wachten. Die ingebrekestelling werd uiteindelijk verworpen. We hebben de aannemer nu opnieuw in gebreke gesteld, maar kunnen niet meer aan de zijlijn blijven toekijken. We slaan mea culpa, er is te lang niets gebeurd, dat is zeker ook onze schuld. En we gaan daar nu verandering in brengen. Want in de eerste plaats vinden we dit ook een verschrikkelijke situatie voor de bewoners.”

Het geduld van de bewoners geraakt duidelijk stilaan op. “We willen niet naar de rechter stappen, maar ze geven ons geen andere keuze meer”, zegt Abdeslam.