‘Mijn ogen zijn pas opengegaan toen ik oude foto’s van mezelf zag’: drie getuigen over spijt na plastische chirurgie

Imke Roose (22): ‘Ach, natuurlijk begrijpen mijn grootouders niks van fillers, dacht ik’

“Vroeger keek ik op naar Kim Kardashian. Ik vond haar echt een prachtige vrouw, maar besefte niet dat werkelijk alles aan haar nep is. Zij bepaalde mijn ideaalbeeld. Daarom liet ik op mijn achttiende mijn lippen opspuiten.” Intussen is realityster Imke Roose bekend om haar extreem opgespoten lippen. Via-via belandde ze bij een vrouw die het voor een prikje deed. “Ze sprak geen Engels of Nederlands, we communiceerden via Google Translate. Ik voelde me er niet goed bij, maar durfde ook niet op te stappen. In de lift naar beneden barstte ik al in tranen uit: mijn lippen waren gigantisch, mijn hele kin zag blauw. Het resultaat was rampzalig, maar op de een of andere manier heb ik mezelf er toch van overtuigd dat het best mooi was. Ik ben zelfs nog een paar keer teruggegaan.”

Daarna bleef ze nog jaren fillers gebruiken. Het hoorde er gewoon bij, dacht ze. “Ik zag het overal om me heen bij influencers en realitysterren.” Haar familie was geen voorstander, maar daar trok ze zich weinig van aan. “Ach, natuurlijk begrijpen mijn grootouders niks van fillers, dacht ik. Zij vonden het niet nodig, maar ik dacht er niet bij na. Mijn ogen zijn pas opengegaan toen ik op een dag door oude fotoalbums bladerde en besefte: er was eigenlijk helemaal niets mis met mijn lippen. Ook mijn vriend vond die foto’s prachtig. Dat heeft me wel aan het denken gezet. Ik voelde me steeds minder mezelf met die lippen.”

Toch duurde het nog even voor Imke de fillers liet verwijderen. “Het was best wel een grote stap om naar mijn authentieke zelf terug te keren. Nu ben ik heel blij dat ik het heb gedaan, maar de eerste twee weken vond ik het resultaat niet mooi. Ik vond mijn lippen zo rimpelig, net de anus van een naaktkat. (lacht) Ik was het simpelweg niet gewend om normale lippen te zien.” Nu beseft ze dat haar schoonheidsideaal compleet misvormd was door social media. “Op dat vlak ben ik van het ene uiterste naar het andere gegaan. Ik vind gewone vrouwen nu zoveel mooier. Een rimpeltje of wat cellulitis, wat maakt het uit? Eigenlijk is het best charmant.”

Als influencer is het des te moeilijker om de lokroep van cosmetische ingrepen te weerstaan, zegt Imke. “Op Instagram bieden privéklinieken me om de haverklap gratis fillers of zelfs een neuscorrectie aan, in ruil voor promotie. De eerste keer vond ik dat echt choquerend. Sommige klinieken doen alsof dat de normaalste zaak van de wereld is, terwijl het toch om medische behandelingen gaat.”

Ondanks dat ze nu bewust voor een natuurlijke look kiest, wijst Imke plastische chirurgie niet af. “Je moet er alleen verantwoord mee omgaan. Zo heb ik een jaar geleden een — zelf betaalde — neuscorrectie ondergaan. Dat weet bijna niemand, omdat ik het nooit online heb gedeeld. Ik wilde mijn volgers niet het idee geven dat cosmetische ingrepen alledaags zijn.” Haar neus was een levenslange onzekerheid, zegt ze. “Ik ben er vroeger mee gepest. Het heeft jaren geduurd en heel wat bezoekjes aan de psycholoog gekost voor ik besloot om de stap te zetten. Dat zou iedereen eigenlijk moeten doen, zodat je weet waarom je onder het mes gaat.”

Melle van Rooijen (24): ‘Mijn moeder vond me perfect zoals ik was. Ik heb alleen niet geluisterd’

Melle van Rooijen begeleidt groepsreizen voor plastische chirurgie naar Turkije. “Ik ben dan ook ervaringsdeskundige: er is gewerkt aan mijn billen, wangen, neus, tanden, lippen… En ik heb natuurlijk botox en fillers.” Melle schaamt zich niet voor zijn talrijke ingrepen: voor hem is plastic simpelweg fantastic. “Het is toch geweldig dat als iets je stoort, je eraan kunt laten sleutelen? Ik zei als klein jongetje al dat ik later op Ken wilde lijken. Ik wil er gewoon perfect uitzien, net een real life Instagram­filter.” Hij beseft dat veel mensen zijn look extreem vinden. “Ik zie ze soms wel kijken op straat: wow, zijn lippen raken bijna zijn neus aan! (lacht) Maar ík vind het mooi en dat is het enige wat telt. Het raakt me niet, zolang mensen respectvol blijven.”

Melle heeft alleen spijt van slecht uitgevoerde ingrepen. “Jaren geleden zijn er permanente siliconen gebruikt in mijn lippen in plaats van fillers. Dat is hartstikke illegaal. Er zitten nu bultjes die alleen operatief kunnen worden weggehaald.” Ook met zijn gebit heeft hij problemen gehad. “Ooit liet ik facings — een soort schildjes — van composiet op mijn tanden plaatsen, maar die waren zo slecht geplakt dat ze steeds weer afbraken. Ik was pas achttien en koos voor de goedkoopste arts.”

Een cosmetische kliniek bood hem later via Instagram een porseleinen gebit van 20.000 euro aan in ruil voor promotie. “Als influencer werd ik er als een koning behandeld, dus ik vond het helemaal prima: knal die tanden er maar in!” Achteraf bleek de arts in kwestie echter geen tandarts te zijn. “Mijn tanden zijn veel te klein geslepen — onder de facings zitten nu alleen nog piepkleine puntjes. Ze heeft mijn wortels doodgemaakt en de boel met cement vastgekleefd, waardoor ik constant ontstoken tandvlees had. Gelukkig is het nu wel hersteld.” Veel mensen zijn argwanend over plastische chirurgie in Turkije, maar voor Melle liep het telkens fout bij Nederlandse klinieken. “Als er elke week drie influencers langsgaan en ze met promoties strooien op social media, zijn dat red flags.”

Zonder zijn familie en vrienden had Melle er nog extremer uitgezien, denkt hij. “Voor mij ligt de drempel inmiddels zo laag dat ik sneller te ver zou gaan in mijn streven naar perfectie. Een nóg kleinere neus, nóg dikkere billen. Mijn omgeving remt me soms wel af. Maar natuurlijk zullen de mensen die van je houden altijd vinden dat er niets anders hoeft. Mijn moeder vond me ook perfect zoals ik was, ik heb alleen niet geluisterd. (lacht) Daarom heb je ook een goede arts nodig, die durft te weigeren. Mijn vaste chirurg raadt me soms dingen af, hoor, als het niet gezond meer is.”

Want zelfs voor Melle zijn er grenzen. “Het moet wel medisch verantwoord blijven, met je gezondheid moet je niet spelen. Als ik zie wat sommige vrouwen laten doen… Waarom zou je in godsnaam 1.000 cc (kubieke centimeters, een maateenheid bij siliconenimplantaten, red.) in je borsten willen? Je rug moet het wel nog de rest van je leven kunnen dragen. Als je fysiek onder je ingrepen begint te lijden, gaat het voor mij te ver. Dan moet je eerder aan je binnenkant laten werken dan aan je buitenkant: ga eerst maar even langs de psycholoog.”

Kim Smolders (40): ‘Ik besefte dat ik rondliep met twee zakjes vergif in mijn lijf en besloot: ze moeten eruit’

In 2016 leidde health coach Kim Smolders nog een heel ander leven. “Met mijn ex woonde ik in Monaco en Londen, mondaine steden waar een bezoekje aan de plastisch chirurg even normaal is als naar de tandarts gaan. Je wordt er omringd door zogezegd ‘perfecte’ vrouwen, wat ik erg confronterend vond. Ik was altijd al onzeker over mijn androgyne lichaam en wilde me graag wat vrouwelijker voelen.” Dat haar ex destijds vreemdging, was ook niet bepaald bevorderlijk voor haar zelfvertrouwen. “Ik dacht dat plastische chirurgie de oplossing zou zijn.”

Kim ging advies inwinnen bij een chirurg, die haar verzekerde dat ze zich beter zou voelen met een stel nieuwe borsten. “Over de neveneffecten werd me amper iets verteld. Hij benadrukte vooral hoe fantastisch iedereen zich ermee voelt. Zelf stelde ik ook niet veel vragen. Ik vertrouwde op de arts.” Aanvankelijk was ze tevreden met het resultaat, net als haar toenmalige vriend. “Als je altijd al petite bent geweest, is het geweldig om ineens curves te hebben. Maar als ik eerlijk ben, veranderde dat niets aan mijn onzekerheid. Die zit veel dieper dan je uiterlijk.”

Al snel ontdekte ze dat ook haar nieuwe borsten de moeilijke relatie met haar ex niet zouden redden. “Door de stress in mijn privéleven duurde het een tijdje voor ik doorhad dat het fysiek steeds slechter met me ging. Na mijn ingreep had ik steeds minder energie. Ik sliep niet goed, was angstig, voelde me constant opgeblazen, mijn haar viel uit, ik had last van mijn schildklier... Ik voelde me niet meer mezelf.”

Kim ging nog drie keer onder het mes voor complicaties met de implantaten. “Ik begon te vermoeden dat mijn lichaam ze probeerde af te stoten. Ik kwam terecht in een Facebookgroep over breast implant illness (BII), waar op dat moment al 140.000 vrouwen bij aangesloten waren. Toen vielen de puzzelstukjes in elkaar. Ik besefte dat ik rondliep met twee zakjes vergif in mijn lijf en besloot meteen: ze moeten eruit.”

Ze bezocht vier chirurgen voor ze iemand vond die haar wilde helpen. “De chirurg die mijn borstvergroting had uitgevoerd werd zelfs boos. Hij vond BII onzin en probeerde het me uit het hoofd te praten: ‘Je blijft achter met theezakjes!’ Andere artsen durfden zich er niet aan te wagen — ik denk dat ik een van de eersten in België was die erom vroeg.” Uiteindelijk onderging Kim toch de langverwachte explantatie. “Ik merkte al snel een enorm verschil. Diezelfde week al sliep ik beter. Later knapte ook mijn huid op, kreeg ik meer energie, werd mijn haar voller… Ik was weer mezelf.”

Sindsdien is Kim een compleet ander mens. “Ik leef gezond, eet clean en sport veel. Als health coach help ik nu onder andere vrouwen met BII om gezonder en bewuster in het leven te staan. Die grote borsten mis ik totaal niet, ik voel me juist mooier dan vroeger.” Ze veroordeelt mensen die ingrepen laten uitvoeren niet, maar waagt zich er zelf niet meer aan. “Vroeger liet ik soms botox spuiten, maar daar ben ik mee gestopt. Geen vergif meer in mijn lijf. Ik heb nu meer respect en liefde voor mijn lichaam, net zoals het is.”