"Vijftig tinten links en de MR", is dat Franstalig België?
Het idee van een blok van drie linkse partijen in Franstalig België, de zoektocht naar een nieuwe lijsttrekker voor het Europees Parlement bij de MR, en het diepe water tussen Bart De Wever (N-VA) en Meyrem Almaci (Groen).
1. Een "utopische" gedachte van een Waalse vakbondsman
De verkiezingen zijn over pakweg vier maanden, misschien loont het de moeite om ook eens naar de politieke situatie aan de Franstalige zijde te kijken. Want daar zijn wel wat boeiende evoluties aan de gang.
Zo is er de opmars van de PVDA/PTB in Brussel en het succes van Les Engagés, de zusterpartij van de CD&V waarmee Sammy Mahdi graag wil samenwerken: een centrumrechtse partij in een overwegend links politiek partijlandschap.
En dat linkse partijpolitieke aanbod bepaalt de boodschap in Franstalige België: in de Franstalige krant Le Soir deed de voorzitter van de vakbond ABVV, de Luikenaar Thierry Bodson, dit weekend een oproep aan de linkse partijen om één blok te vormen.
Dan gaat het over de PS, Ecolo en de PTB, en Bodson somt op wat die partijen allemaal gemeenschappelijk hebben: ze willen alle drie de wet op de loonnorm weer versoepelen, ze willen een kortere werkweek met behoud van loon, en ze zijn tegen de beperking van de werkloosheidsuitkeringen in de tijd. Ze willen bovendien de grote vermogens belasten en migranten zonder papieren regulariseren. Dat biedt een gemeenschappelijke inhoudelijke sokkel, zegt de ABVV-voorzitter.
De drie politieke families hebben op dit moment al 61 van de 150 zetels in de Kamer van Volksvertegenwoordigers. En in de peilingen stijgt dat aantal naar 65 op 150, 9 zetels te weinig voor een meerderheid. Dat is een stevige basis, zegt Bodson die in dit linkse blok ook een manoeuvre ziet in de strijd tegen extreemrechts. "Is de beste manier om extreemrechts tegen te gaan niet dat een blok van linkse partijen de dag na de verkiezingen met één stem zou spreken?"
Tegelijk blijft de wensdroom van de voorzitter van het ABVV een utopische wensdroom. De PS heeft tot nu toe nog nooit een coalitie met de PVDA gevormd, en bovendien zijn er nog altijd de Franstalige liberalen van de MR, natuurlijk.
Op een congres van zijn partij, gisteren, noemde MR-voorzitter Bouchez het idee van zo'n links blok een "coalitie van de werkloosheid". De Franstalige liberalen van de MR rekenen op hun beurt op een centrumregering, met de drie klassieke families (liberalen, socialisten en christendemocraten) aangevuld met de N-VA, met als eerste minister Sammy Mahdi van de CD&V, omdat die in dat centrum zit, en bovendien perfect tweetalig is.
Ook in Franstalig België worden om de haverklap coalities gesmeed en is het vel van de beer al een paar keer verkocht voor die is geschoten.
2. Op zoek naar een nieuwe lijsttrekker voor de Europese lijst bij de MR
De MR moet trouwens nog altijd een opvolger vinden om Charles Michel te vervangen als lijsttrekker van de Europese lijst. Nadat hij eerder dat lijsttrekkerschap opeiste, besliste Michel niet deel te nemen aan de Europese verkiezingen. In de krant La Libre Belgique duikt intussen de naam van Sophie Wilmès op, de meest populaire politica in de peilingen in Franstalig België.
Maar de voorzitter, Georges-Louis Bouchez, vindt het vervangen van die Europese lijsttrekker niet zo belangrijk. Hij rekent er sowieso op dat de MR twee zetels behaalt in het Europese Parlement. Een lijsttrekker zal daar weinig aan veranderen, zegt Bouchez laconiek in de krant L’Echo. "Als we in Europa drie zetels bemachtigen, maar we zitten in geen enkele regering, dan zal geen enkele journalist mij feliciteren met één zetel meer in het Europees Parlement."
Intussen blijft het wachten op groen licht voor Open VLD-staatssecretaris Alexia Bertrand, die een plaats zou krijgen op een gemeenschappelijke lijst met de MR. Die onderhandelingen lijken wat in het slop te zitten. De MR wil er zeker van zijn dat Open VLD, zelfs bij electoraal verlies, in een federale regering stapt.
Want de getalsterkte in de federale regering wordt tegenwoordig gemeten op basis van de politieke families. Zonder Open VLD, zal Bouchez het onderspit delven tegenover de families van de PS en Les Engagés, en dat wil hij te allen tijde vermijden. En dus moeten er eerst garanties komen van de Vlaamse liberalen, vóór Bertrand de vierde plaats krijgt op de lijst voor de kieskring Brussel.
3. Het kwaad bloed tussen Bart De Wever en Meyrem Almaci
Natuurlijk worden er ook in Vlaanderen al coalities gesmeed of onmogelijk gemaakt. Zo laat N-VA-voorzitter Bart De Wever in 't Pallieterke weten dat hij Groen nooit zal opnemen in een regering, omdat dit volgens hem een "verschrikkelijke partij" is. "Ze ondermijnen met hun zelfdestructieve discours en apocalyptische doembeelden ons vooruitgangsgeloof en tasten de jonge generaties daarmee aan."
De Wever wil zijn sjerp niet "veiligstellen door de deur te openen voor een coalitie met Almaci". De burgemeester van Antwerpen zegt dat "Groen allerlei ideeën waarvan hij gruwelt wil implementeren in Antwerpen".
Oud-voorzitter Meyrem Almaci zegt dat De Wever het beeld van "een moderne heks" oproept telkens wanneer hij ideologisch onder druk komt. "Wat een mens al niet moet doen om zijn sjerp veilig te stellen: een fascist eren als vakman en een linkse vrouw met migratieachtergrond die zich verzet tegen ongelijkheid als de ultieme gruwel voorstellen."
Almaci verwijst naar "het eren van een fascist als vakman" omdat De Wever in hetzelfde interview zegt dat hij veel respect heeft voor Filip Dewinter van Vlaams Belang: "Hij is een vakman, een Duracell-konijn".
Al ziet De Wever besturen met dat Duracell-konijn evenmin zitten. En zo draait de verkiezingscampagne in Vlaanderen altijd weer rond Vlaams Belang.