‘De VAR is op zich een goede zaak, het probleem ligt bij de mensen die het bemannen’: na de afgekeurde goal van AA Gent

Dag Hans. Er was dit weekend veel te doen rond de afgekeurde goal tijdens Anderlecht-Gent. Wat is daar juist gebeurd?

“Tijdens een hoekschop snelt een grote speler van Gent, Ismaël Kandouss, op het doel van Anderlecht toe. Kristian Arnstad, de verdediger van Anderlecht, is heel wat kleiner en panikeert als hij die stormram op hem ziet afkomen. Hij gooit zijn lichaam ervoor om dat te beletten, wat op zijn minst obstructie is. Kandouss valt en daar kun je eigenlijk penalty voor geven, maar Arnstad gaat zelf neer en blijft voor dood liggen.

“Ondertussen komt die bal van de corner wel terecht bij Julien De Sart, die scoort voor Gent en 1-1 gelijkmaakt. Bij die goal is op zich niets aan de hand, ook geen buitenspel.

“Toch wil de VAR ingrijpen om die fase tussen Arnstad en Kandouss opnieuw te bekijken. Eigenlijk mag de VAR dat alleen doen bij een clear error van de scheidsrechter. Dat die scheidsrechter er ook op ingaat om die fase te herbekijken, is de tweede fout van de arbitrage. De goal wordt afgekeurd, maar had gewoon moeten tellen, hier was geen duidelijke overtreding.”

AA Gent-coach Hein Vanhaezebrouck reageerde op de persconferentie achteraf heel kwaad en kritisch op de arbitrage. Terecht?

“Voor Gent was die gelijkmaker natuurlijk een heel belangrijke goal. Ze hadden nog één punt kunnen krijgen voor het klassement, in plaats van nul nu.

“In de hitte van het moment betichtte Vanhaezebrouck de scheidsrechters ook van oneerlijkheid en dat zal hem niet in dank worden afgenomen, die bewoordingen zijn ook niet goed voor het vertrouwen in de arbitrage.

“Maar hij kon het natuurlijk niet laten na verlies tegen Sint-Truiden eerder deze week. Archie Brown werd daar in een actie eigenlijk neergeklopt door Joel Fujita van Sint-Truiden, maar na zijn reactie op de provocatie van de Japanner krijgt Brown een rode kaart en Fujita geel. Daarna ging Gent onderuit met 4-1.”

De arbitrage komt de laatste weken wel vaker onder vuur te liggen. Waar loopt het fout?

“De scheidsrechters kunnen het gewoon niet. Ze zijn niet kundig, voelen zich daardoor niet meer op hun gemak en nemen dan maar het zekere van het onzekere. Ze verschuilen zich zo eigenlijk onder een paraplu.

“Scheidsrechters zijn het afgeleerd om het spel aan te voelen en om logische beslissingen te nemen. Ze moeten weer beslissingen nemen in de geest van het spel. Natuurlijk is een slaande beweging in principe rode kaart, maar je moet ook zien wat daar in die speelfase aan vooraf is gegaan. Gisteren is een slechte verdediging van Anderlecht eigenlijk omgezet in een overtreding voor Gent, dat is gewoon onrecht.

“Met Nicolas Laforge had je ook wel een van de meest arrogante scheidsrechters op het veld. Er wordt geroepen, en hij denkt het dan maar op te lossen door het doelpunt af te nemen. Als zelfs spelers van Anderlecht vinden dat Gent niet helemaal ongelijk had, dan weet je dat er iets scheelt.

“Daarnaast is het ook gewoon pech dat week na week nu de ene na de andere fout onder de aandacht komt. Bovendien hebben wij in België de neiging om te overdrijven en naar de rechtbank te stappen om beslissingen te laten terugdraaien. Scheidsrechters zijn aangeschoten wild geworden en dat geeft hen enorme stress. Zo beginnen ze fouten te maken, op een bepaald moment wordt dat een selffulfilling prophecy.”

Is de VAR dan nog wel een goed systeem, als er zoveel discussie over is?

“We mogen niet vergeten dat er nog altijd meer fases goed worden geïnterpreteerd dan de slechte interpretaties die nu zo vaak onder de aandacht komen. De VAR is op zich een goede zaak, het probleem ligt bij de mensen die het bemannen.

“Scheidsrechters zijn ook maar mensen die fouten kunnen maken. Dat willen wij niet meer aanvaarden, we willen alles tot op de millimeter juist en dat is doorgeschoten. Alleen gaan ze bij ons wel opvallend veel in de fout.”

Komen die discussies over arbitragefouten in het buitenland ook zo vaak voor?

“Eigenlijk niet. In Engeland was er recent een flagrante misser, maar daar wordt niet zo lang op gehamerd. Ook in Frankrijk en Nederland gebeurt dat niet zo vaak. Die competities zijn ook anders. Het Belgische voetbal is strijdvoetbal, waar goed wordt verdedigd en met veel duels. Dat leidt tot meer discutabele fases. Toppers worden in onze competitie ook altijd op het scherpst van de snee gespeeld, met vaker nipte scores. Dan maakt een 1-1 gelijkstand of een 0-1-verlies zoals gisteren tussen Anderlecht en Gent wel meteen een groot verschil.”

Wat is er nodig om het niveau bij ons weer op te krikken, en internationaal weer mee te kunnen?

“Op korte termijn is daar niets aan te doen. Het zal uit de opleiding moeten komen, en dan hopen dat het wat rustiger wordt, zodat nieuwe scheidsrechters met minder druk het veld op kunnen.

“Je zou buitenlandse scheidsrechters hier kunnen laten fluiten, maar dat hebben we eerder al geprobeerd met Nederlandse scheidsrechters. Er is sprake van een cultuurverschil. Stel je voor dat Engelsen hier zouden fluiten. Die laten dan weer veel meer toe, je zou hier nogal wat zien dan.

“Internationaal stellen onze scheidsrechters sowieso niets voor, dat zien de grote bazen bij de UEFA ook wel. Nu, het probleem is groter en geldt eigenlijk voor alle sporten. Wie wil dat nog doen? Ook in lagere reeksen worden scheidsrechters gewoon uitgescholden. Scheidsrechter is een knelpuntberoep aan het worden. En wie het nog wil doen, en in eerste klasse raakt, kan het niet.”