Ruim een op de vijf Vlamingen had voorbije 12 maanden een psychische stoornis

Ongeveer een derde van de Vlamingen krijgt op een bepaald moment in zijn of haar leven te maken met een psychische stoornis. In vergelijking met twintig jaar geleden komen psychische stoornissen vandaag meer voor. Mensen met een psychische stoornis wachten nog steeds veel te lang, gemiddeld tien jaar, om hulp te zoeken.

Zorgnet-Icuro wil met een interuniversitaire leerstoel data verzamelen over psychische stoornissen en zorggebruik. Bij een psychische stoornis is het psychisch evenwicht langdurig verstoord, met een negatief effect op het functioneren op diverse levensdomeinen zoals werk, sociale relaties, financies of gezondheid.

De afgelopen 12 maanden had 9 procent van de bevolking een depressie, 12 procent had een angststoornis, 11 procent een alcoholstoornis en 12 procent een externaliserende stoornis. Die laatste groep zijn stoornissen die onder andere te maken hebben met aandachts- en concentratieproblemen, impulsiviteit, agressie, binging (waaronder eetstoornissen) of niet-suïcidaal zelfverwondend gedrag.

Opvallend is volgens de onderzoekers dat in vergelijking met twintig jaar geleden de prevalentie van psychische stoornissen gestegen is, maar niet voor alle stoornissen even sterk. Stemmingsstoornissen lijken min of meer stabiel te blijven, de andere groepen komen vaker voor.

“Vooral de externaliserende stoornissen baren ons zorgen”, zegt Margot Cloet, topvrouw van Zorgnet-Icuro. “Die problemen ontstaan vaak al op jonge leeftijd. En jongeren met externaliserende en impulsieve problemen hebben ook een veel hogere kans om in hun latere leven andere psychische stoornissen te ontwikkelen.” Personen met een lagere sociaal-economische status blijken ook veel meer kans te hebben om een psychische stoornis te ontwikkelen.

Uit het onderzoek blijkt voorts dat mensen met een psychische stoornis nog altijd veel te lang wachten om hulp te zoeken, gemiddeld tien jaar. “We moeten blijven streven om die uitsteltijd te doen dalen. De maatschappelijke en menselijke impact van die lange uitsteltijd is enorm”, aldus Cloet.

De reden waarom mensen zo lang wachten, is meestal omdat ze hun problemen zelf willen oplossen (78 procent), geen nood hebben aan een behandeling (78 procent) of bezorgd zijn over de kosten van de behandeling (73 procent). 68 procent zegt niet te weten waar hij of zij een behandeling kan vinden of tot wie zich te moeten richten.