“Als je de Spelen haalt, is er maar één doel: een medaille”: bondscoach Méziane moet Belgian Cats eerst aan olympisch ticket helpen

Zaterdag blaast Rachid Méziane 44 kaarsjes uit, mogelijk met een entreebewijs voor Parijs 2024 in handen. Voor de Fransman zou het bijzonder zijn om over vijf maanden in eigen land aan te treden op de Spelen. Na Tokio 2021, waar hij als assistent olympisch brons greep met les Bleues, werd hij afgedankt door z’n nationale federatie. Weg droom. Met de Cats hoopt hij die nu toch te realiseren. “Misschien straal ik het niet altijd uit, maar ik ben er echt op gebrand om dit team naar Parijs te leiden.”

“Om de VS te verslaan, moeten we om te beginnen zelf top zijn. Da’s al een eerste voorwaarde, want met middelmatig spel red je het niet. En dan is de vraag: met welke ingesteldheid beginnen zij eraan? Is het opzet om te presteren of om te kijken wat enkele nieuwe speelsters waard zijn? Want ze lieten inderdaad een paar grote namen thuis. Ik ken hun strategie dus niet. Speelsters zoals Emma Meesseman en Julie Allemand bewezen al dat ze het niveau van de Amerikanen aankunnen, maar alle sterren moeten toch gunstig staan om hen te verslaan.”

“Het uitgangspunt is: winst, anders begin je er beter niet aan. Maar wel met een slimme dosering van het aantal speelminuten en met Senegal vrijdag in gedachten. Het publiek hoopt uiteraard dat de Cats het goed zullen doen tegen de VS, maar het belangrijkste is uiteindelijk dat we de Spelen van Parijs halen. Het baat niks om te schitteren tegen Amerika als je het de dag erna laat afweten tegen Senegal.”

“Tegen Senegal en Nigeria schuilt het gevaar in zelfgenoegzaamheid. Je mag niet vergeten dat verschillende Afrikaanse speelsters hun opleiding kregen in het buitenland, zelfs in de States, en dat ze net als de Cats meedraaien in Europese topcompetities, zoals de Euroleague. Gelukkig lopen er bij ons ervaren internationals zoals Meesseman, Delaere, Allemand en Vanloo rond die niet in die val trappen. Zij zullen ervoor zorgen dat ook de anderen hun voetjes op de grond houden. In november leerden we van Polen in dat opzicht een belangrijke les: als Europees kampioen krijg je er veel ‘vijanden’ bij. Dat neemt niet weg dat we tegen Senegal en Nigeria wel favoriet zijn. Het zijn twee teams die heel fysiek basket brengen en hard verdedigen. Als wij ons basket niet trouw blijven, kan ons dat in de problemen brengen. Daarom nemen we geen enkele opdracht licht op. Maar als de waardeverhoudingen gerespecteerd worden, dan moeten we ons kunnen kwalificeren.”

“Dat is een uitdaging, maar die kant van de zaak ga ik niet overbelichten. Ja, er zal druk zijn en misschien zal er een korte studieronde nodig zijn om alle zenuwen te bedwingen, maar dit team is wel Europees kampioen. Ze zijn het gewend om in volle arena’s te spelen. En Polen speelde in november de match van z’n leven, terwijl wij één van de slechtste speelden.”

“Sparen... Dat is zo’n term waar je moet mee opletten, want de speelsters moeten wel in hun ritme komen. Ze hebben nood aan minuten samen op het terrein. Het is zinloos om Meesseman maar tien minuten te geven tegen Amerika. Het is al van november geleden dat ze nog eens met de andere Cats samenspeelde, ze moeten elkaar weer vinden. Maar er is nog een verschil tussen 10 minuten en 38 minuten, wat misschien niet nodig is. Zoals ik al zei: we moeten dat verstandig aanpakken.”

“In Tokio struikelden ze in de kwartfinale. Ze waren één korf, één balbezit van de halve finales verwijderd. Als je de Spelen haalt, dan kan je maar over één doel spreken: een olympische medaille. Ook al weet je dat Europese landen op WK’s en Spelen zelden het podium halen. Veel hangt ook van de loting af. Stel dat je de VS al kruist in de kwartfinale, dan is het boeken toe.”