De 'Schande van Gijon': de ultieme salonremise was eigenlijk geen remise
Na de ontknoping van Westerlo-Genk is de term salonremise al enkele dagen niet meer weg te denken uit de berichtgeving. Wat is dat juist? Alles begon met de 'Schande van Gijon', een salonremise die er eigenlijk geen was. Maar de match op het WK 1982 in Spanje had wel een blijvende impact op het voetbal.
1. Vooraf: Overmoedige West-Duitsers moeten nog aan de bak
West-Duitsland was als Europees kampioen een van de topfavorieten voor het WK 1982. De groepsfase met tegenstanders Algerije, Chili en Oostenrijk mocht geen problemen opleveren, het zelfvertrouwen was enorm.
Zo had bondscoach Jupp Derwall maar 19 in plaats van 22 spelers meegenomen naar het WK en verkondigde middenvelder Paul Breitner dat ze de 7e goal tegen Algerije gingen opdragen aan hun vrouwen.
Maar hoogmoed komt voor de val: Algerije zorgde voor een stunt door met 2-1 te winnen. Na een nederlaag tegen Oostenrijk en een nipte zege op de slotspeeldag tegen Chili had Algerije uitzicht op de tweede ronde.
Maar de eventuele historische kwalificatie - als eerste Afrikaanse land de groepsfase overleven - hing af van het resultaat in West-Duitsland-Oostenrijk. En opvallend: die wedstrijd vond een dag later plaats dan Algerije-Chili. En zo wisten West-Duitsland én Oostenrijk dat ze bij een kleine West-Duitse zege allebei zouden doorstoten.
2. Wedstrijd: Na vroege goal gebeurt er helemaal niets meer
Op papier was West-Duitsland-Oostenrijk een aantrekkelijke affiche, ook voor de 41.000 toeschouwers in El Molinon, het stadion in Gijon. En na een veelbelovend begin opende Horst Hrubesch (ex-Standard) de score: 1-0 voor West-Duitsland.
De Duitsers zaten meteen op rozen en dat was exact wat de wedstrijd niet kon gebruiken. Het tempo stokte, de terugspeelballen op de doelmannen - toen mocht dat nog - werden talrijker en zeker na de rust deden West-Duitsland en Oostenrijk geen enkele overtuigende poging meer om een aanval op poten te zetten.
Er viel zo weinig te beleven dat de toeschouwers hun witte zakdoekjes bovenhaalden en er gefluit begon te weerklinken. "Fuera, fuera", klonk het op de tribunes. Duizenden Algerijnse fans die de wedstrijd bijwoonden, zagen de bui al hangen en zwaaiden met bankbiljetten.
Sommigen probeerden zelfs over de omheining te kruipen, waardoor de Spaanse politie moest uitrukken. Maar dat veranderde de uitslag niet: 1-0. West-Duitsland en Oostenrijk geplaatst en Algerije was de pineut.
3. Nasleep: verontwaardiging en een originele journalist
Na de match schreeuwde de hele voetbalwereld moord en brand over de "Schande van Gijon". "De tweede helft in Gijon zal herinnerd worden als een armoedige schande", klonk het bij BBC-commentator Alan Parry.
Vooral die verontwaardiging heeft de non-wedstrijd tussen Oostenrijk en West-Duitsland in het collectieve geheugen gegrift. De uitslag daarentegen is niet zo goed onthouden: geen gelijkspel, maar een zege van West-Duitsland.
Wij geven alvast een pluim aan een originele journalist van de lokale krant El Comercio. Die publiceerde het wedstrijdverslag in de misdaadsectie, naast een juwelenroof en een overval in een ijzerhandel.
De titel van het artikel luidde: "40.000 mensen opgelicht door 26 Duitsers en Oostenrijkers." Het verduisterde bedrag: 12 miljoen peseta’s, de kostprijs van 40.000 tickets.
4. Hoe heeft de Schande van Gijon het voetbal dan veranderd?
De voorzitter van de Algerijnse voetbalbond diende een klacht in bij de FIFA, niet alleen tegen beide landen, maar ook tegen de scheidsrechter: Bob Valentine, die toen zijn allereerste WK-match leidde.
Maar de FIFA besloot na onderzoek dat geen enkel land iets fout had gedaan. Toch ging de Wereldvoetbalbond meteen over tot actie, de FIFA besloot dat de slotwedstrijden van de groepsfase voortaan op exact hetzelfde moment moesten plaatsvinden om fraude of afspraken te vermijden.
Dat heeft toekomstige salonremises niet kunnen vermijden, maar zo heeft de Schande van Gijon toch iets positiefs voortgebracht.
