Na haar triomfantelijke terugkeer op de Grammy’s: waar heeft Tracy Chapman al die tijd gezeten, en zit er nieuwe muziek aan te komen?

Tracy Chapman (59) was voor velen dé ster van de show bij de uitreiking van de Grammy Awards zondagavond. Ze verschijnt nog zelden in het publiek, maar plots stond ze op het podium samen met countryster Luke Combs om een versie te brengen van ‘Fast Car’, haar hit uit 1988.

De vraag die veel kijkers zich stelden: waarom keerde ze meer dan tien jaar geleden de muziek de rug toe? Ze bracht af en toe nog wel een nummer op televisie en bij prijsuitreikingen, maar verder was ze zowat onzichtbaar de voorbije jaren. In 2008 kwam haar laatste studioalbum uit, haar laatste tournee dateert van 2009.

Al moet gezegd dat ze altijd bekendstond als iemand die een ietwat teruggetrokken bestaan leidde en erg gesteld was op haar privacy, ook toen ze eind jaren 80 razend populair werd. “Ik vond het, en vind het nog altijd, ongemakkelijk om in de publieke belangstelling te staan en constant de spots op mij te hebben”, zei ze daar in 2015 over tegen The Irish Times. “Op een bepaalde manier heeft mijn leven geleid tot deze carrière. Maar ik ben nogal verlegen.”

De bijval die Chapman kreeg op de Grammy’s - je zag Taylor Swift op een bepaald moment meezingen in het publiek - geeft niettemin aan hoe geliefd ze nog altijd is. Combs’ bijna-identieke cover van ‘Fast Car’ schopte het tot nummer twee in de hitlijst van Billboard, en na het optreden op de Grammy’s schoot het originele nummer omhoog in de downloadcharts van iTunes.

Na haar debuutalbum Tracy Chapman uit 1988 - nummer één in de Billboard-lijst - maakte Chapman nog zeven studioplaten. De laatste, Our Bright Future, kwam in 2008 uit. Jon Pareles van The New York Times beschreef die als een verzameling “sombere liefdessongs”, en als “haar jongste utopische kijk op een wereld zonder oorlog en hebzucht”.

Wat deed ze zoal?

Sinds haar laatste plaat zijn haar optredens bijzonder schaars geworden. Ze trad in 2012 op bij de uitreiking van de Kennedy Center Honors, aan de zijde van bluesgitarist Buddy Guy, een van de muzikanten die dat jaar onderscheiden werden. Ze dook op in de laatste shows van David Letterman in 2015, waar ze een versie van ‘Stand by Me’ bracht. En aan de vooravond van de presidentsverkiezingen in 2020 verscheen ze in Late Night With Seth Meyers, waar ze ‘Talkin’ Bout a Revolution’ bracht, een nummer uit haar debuutalbum. Toen de laatste noten weggestorven waren, deed ze een stap opzij, om een bordje zichtbaar te maken met de boodschap ‘Vote’ (‘Ga stemmen’).

Vorig jaar groeide Combs’ versie van ‘Fast Car’ verrassend uit tot een hit - het nummer werd uitgeroepen tot song van het jaar op de Country Music Association Awards, waardoor Chapman de eerste zwarte songwriter werd die die prijs in de wacht sleepte. (Het leek erop dat ze hem niet aanvaardde.)

Chapman is zo gesteld op haar privéleven dat vele inwoners van San Francisco verrast waren toen ze via de Grammy’s vernamen dat ze in hun stad leeft. Ze maakt geen deel uit van de socialites-scene, is niet actief in de politiek, en ze lijkt grote evenementen te mijden.

Toch kom je haar weleens tegen in de stad. De eigenaar van een boekwinkel waar ze soms binnenspringt, liet na haar optreden op de Grammy’s op X weten dat “ze in het echte leven zo eenvoudig is” als je haar eten voor haar hond ziet kopen in de plaatselijke dierenspeciaalzaak. (De post werd later verwijderd.) Anderen zagen haar in de rij bij een populaire bakker staan. Voor de coronapandemie zat ze in de jury van een programma voor schoolbeurzen dat werd geleid door de oprichters van een cabarettheater in San Francisco (dat inmiddels niet meer bestaat).

Lee Houskeeper, een pr-man en muziekpromotor uit San Francisco, zegt dat hij Chapman een paar keer zag in haar studio en repetitieruimte. Hij vond haar erg vriendelijk, en zegt dat ze het onder meer hadden over podiumkunstenaars die ze beiden kenden.

Een lid van het staatsparlement, Matt Haney, sprak één keer met haar, tijdens een vergadering van het schoolbestuur in 2018, toen hij daar deel van uitmaakte. Ze was gekomen om steun te betuigen aan een voorstel van het schooldistrict om een theater te vernoemen naar haar vriend Sydney Goldstein. Momenteel is daar het populaire programma City Arts & Lectures gehuisvest.

“Ze voerde daar allerminst een show op”, zei Haney ooit in een interview. “Ik meen dat ze zelfs het woord niet heeft genomen.”

Haar optreden op de Grammy’s werd op slag een hoogtepunt in de carrière van Tracy Chapman, en het valt niet uit te sluiten dat ze lichte druk zal voelen om weer te gaan opnemen en optreden. Dit jaar is ze ook genomineerd voor de Songwriters Hall of Fame. Als ze wordt opgenomen - en de kans lijkt groot -, dan zal dat wellicht opnieuw gepaard gaan met een publiek optreden.

“Er is altijd die roep geweest voor een terugkeer van Tracy Chapman naar het podium”, zegt Rich McLauglin, programmadirecteur bij WFUV, een radiozender uit New York die focust op songwriters. “Maar of dat ook zal gebeuren, valt bijzonder moeilijk te voorspellen.”

Chapmans trouwe fans zullen er misschien vurig op hopen, maar hebben ook geleerd geduld te oefenen. “Tracy Chapman is een artiest die haar muze volgt, en niet de marktvraag”, zegt McLaughlin. “Als ze uitsluitend op de marktvraag af zou gaan, dan was ze al jaren geleden opnieuw gaan toeren.”

© The New York Times