Wij spraken met Remco Evenepoel: “Mijn hoofddoel? Podium in de Tour, welk trapje maakt zelfs niet uit”

“Zeker wel. De voorbije jaren had ik op dit moment vaak al een vijftal competitiedagen in de benen. Nu begin ik er iets later aan. En dat voedt natuurlijk de goesting. Na vorig seizoen laste ik ook een ongewoon lange break in van om en bij de vijf weken. Waarbij ik zoveel mogelijk knopjes op ‘off’ draaide en volledig probeerde te deconnecteren. Dat lukte. Het deed deugd. En het liet me toe om er vervolgens, fris van lijf en geest, met volle focus weer in te vliegen. Mijn winter verliep rimpelloos. Het werd, zowel fysiek als mentaal, één van mijn beste ooit. Maar... het mag nu eindelijk wel losbarsten.” (lacht)

“Eerlijk: dat was niet meteen míjn keuze. Aanvankelijk zou ik gewoon debuteren in de Ronde van de Algarve (LIVE te bekijken op HLN). Maar na de zege van Casper Pedersen, vorig jaar, wilde het team hier absoluut opnieuw starten. Uiteindelijk is het wel een goeie combinatie. Ik beschouw Figueira als een prima opwarmertje.”

“Ja, maar daar hebben we binnen de ploeg ook nog andere opties voor. Ach, er moet in deze fase niks. Zolang ze me maar niet naar huis rijden. En ik meedoe. Ik wil Portugal straks verlaten met minstens één zege, tout court. Hoe sneller, hoe beter. Altijd leuk om er een seizoen mee af te trappen, goed voor het hoofd en het vertrouwen. Maar dat mag dus ook in de Algarve, waar het klassement een objectief wordt. Drie op drie (Evenepoel won de rittenkoers al in 2020 en 2022, red.) zou mooi zijn, maar het is geen ‘must’. Mijn seizoen staat of valt niet met deze rittenkoers.”

“Los daarvan zit ik in volle opbouw richting Parijs-Nice, mijn eerste grote seizoensdoel. Dat komt er heel rap aan. Ook daar wil ik dus de komende tien dagen werk van maken. In die zin wordt Algarve een generale repetitie.”

“Vrijdag was een rotslechte dag. Maar zaterdag zou het beter moeten worden. Ze verwachten enkel nog regen in de voormiddag. Da’s goed nieuws. Hoe dan ook knijpen de organisatoren er een rondje af in de finale (drie in plaats van vier, red.). Ik heb het lokale circuit al eens verkend. Met de auto. Niet met de fiets, daarvoor was het te nat. Maar euh... pittig, hoor.”

“Redelijk explosief, zoals je in Figueira al wel zal merken. En Algarve biedt in dat vrij korte tijdsbestek van vijf dagen alles wat een complete ronderenner nodig heeft: een paar vlakke ritten, een heuvelachtige etappe, een semi-bergrit en een individuele tijdrit. Like it. Ik kom hier altijd beter in vorm uit dan dat ik erin stap.”

(knikt) “Dat is de bedoeling: deze koersen gebruiken om elkaar beter te leren kennen en zo snel mogelijk op elkaar ingespeeld te geraken. Op training vlote het alvast. Maar verder dan wat losse, zeer joviale gesprekjes zijn we nog niet geraakt. Blind aanvoelen hoe de een en de ander zich voelt en gedraagt, in kalme of complexe situaties: daar moeten we uiteindelijk toe komen. Uiteraard kan het kopmanschap daarbij een wisselwerking zijn. En springen we voor elkaar in de bres. Ik voorzie een ‘pretty easy partnership’.”

“Dat die gravelrit voor de buitenwereld zotter lijkt dan ze in werkelijkheid is. Oké, er ligt gravel. Maar op zich is het niks speciaals. De stroken zijn weinig technisch en houden geen gevaar in. Het wordt zaak om daar geen tijd te verliezen op een domme manier. Goed dat ik die etappe heb gezien. Maar ik ben heus niet de enige. Ook Ineos en Visma reden er al over. Andere verkenningen volgen, na Parijs-Nice.”

“Toegegeven: hier en daar had ik er misschien graag nog een extra eendagswedstrijd willen tussenlassen. Maar we hebben onvermijdelijk keuzes moeten maken. Nodig, om in juli niet als een uitgeperste citroen aan de start van mijn eerste Ronde van Frankrijk te verschijnen. Uiteindelijk ben ik wel content dat ik me in mijn geliefde Ardennen volledig ga mogen uitleven.”

“Dan ga ik toch voor de topdrie van de Tour in Nice. Welk trapje, maakt niet uit. Gewoon: podium. Dat zou ‘a dream coming true’ zijn.”