“Een solide seizoen”, omschreef Asgreen zijn 2023. “Ik heb mijn blessures achter mij kunnen laten en was terug mijn normale zelf, dat was het belangrijkste. De ritzege in de Tour de France voelde voor mij als een kers op de taart, maar het was ook een welgekomen vertrouwensboost na alles wat er was gebeurd sinds de zomer van 2022”, vertelde de Deen, die worstelde met vermoeidheidsklachten.

“Dit voorjaar wil ik er terug staan tijdens de klassiekers. Iedereen weet hoeveel ik van die koersen houd. Ik begin met de Omloop Het Nieuwsblad en Kuurne-Brussel-Kuurne, waarna ik de Italiaanse campagne doe met de Strade Bianche, Tirreno-Adriatico en Milaan-Sanremo. Vervolgens rijd ik de Vlaamse klassiekers en ik hoop ook nog de Amstel Gold Race te rijden, maar we moeten in aanloop naar die koers even kijken hoe ik me voel na de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. Over het programma na de klassiekers weten we nog niet veel, dat hangt voor een deel af van de Olympische Spelen. We proberen de beste aanloop naar die wedstrijd te kiezen, in samenwerking met de ploeg. De Tour is daarbij nog een vraagstuk. We hebben daarin nog niets besloten.”

Transitie

Als we naar de in- en uitgaande transfers van Soudal-Quick Step van de laatste jaren kijken, zien we dat de Belgische formatie vooral een klimploeg rond Remco Evenepoel probeert te bouwen. Hét doel van dit jaar is immers een podiumplek behalen met de Belgische kampioen in de Tour de France. “Ik denk dat er al enkele jaren een transitie gaande is richting een klassementsploeg, wat nu met de komst van Mikel Landa nog eens bevestigd is. De ploeg kan Evenepoel heel goed ondersteunen, maar er is nog altijd sprake van een klassieke kern. Die is misschien wel wat kleiner geworden, de longlist is wat korter, maar we hebben nog altijd genoeg kwaliteit. Ik denk niet dat het onmogelijk is om mooie koersen te kunnen winnen.”

“Er zijn veel nieuwe renners in de ploeg, maar ik weet niet of het iets veranderd aan mijn specifieke rol. Veel van de jongens die mij door het peloton hebben geleid (Dries Devenyns en Tim Declercq; nvdr.), zijn nu weg. Misschien dat ik die rol dus iets meer op moet nemen, maar dat is juist een mooie kans. Op die manier kan ik wat teruggeven aan de ploeg na al die goede jaren. Ondanks dat er altijd renners komen en gaan blijft het team gewoon hetzelfde. Dat is altijd de kracht van deze ploeg geweest. Sommige nieuwe renners waren nog niet eens geboren, toen deze ploeg al bestond. Dat zegt veel over de identiteit, maar ook de stabiele staf waar we mee werken. Er heerst een heel goede sfeer en cultuur, al heel lang.”