Uiteraard was Vandeputte maar wat in zijn nopjes na afloop. “In de ritten na het WK wilde ik absoluut nog eens op het hoogste schavotje staan. Crossen zoals hier in Lille en ook Malle (25 februari, red.) liggen me gewoon goed. Ik zat er zaterdag al mee in mijn hoofd. Ik had toen al het gevoel dat winnen erin zat, ook al had ik in Middelkerke zeker geen superdag. Lille is toch een heel ander parcours en om het dan zo af te maken, veel mooier kan niet volgens mij.”

Soms leek het wel alsof Vandeputte iets te hard ‘aan de rekker’ hing bij het kopgroepje, maar breken deed hij niet. “Heel eerlijk? Ik had bijna geen overschot meer tijdens de wedstrijd. Al reed ik die kleine kloofjes wel gemakkelijk weer dicht. In de laatste ronde wist ik heel goed dat de VIP-tent dé plaats was waar ik mijn demarrage zou plaatsen. Niemand kon me na die aanval nog remonteren. Het kwam er alleen op aan om puur op techniek geen fouten meer te maken en met een paar meter voorsprong de laatste rechte lijn aan te vatten. Het is me gelukt zoals het in mijn hoofd zat en dat deed enorm veel deugd.”

In het verleden liet Vandeputte al eens zien dat hij nog een degelijke laatste ronde in de benen had. Alleen was het toen ‘maar’ voor een ereplekje. “Klopt, maar net omdat ik wist dat ik zo’n laatste stuiptrekking in mij had, besefte ik dat er in Lille wel iets mogelijk was. En toegegeven: ik ben van niemand bang om samen naar de finish te rijden én te sprinten. Ik denk wel dat ik de meeste jongens baas kan, wat niet wil zeggen dat ik daarom altijd zal winnen.”

Het belooft vanavond alvast een feestje te worden ten huize Vandeputte. “Een feestje? Niet echt. Maar ik had wel een etentje met mijn vriendin (wielrenster Yara Kastelijn, red.) al gepland. Dat gaat nu dubbel zo goed smaken”, besluit Vandeputte met de lach.