Francisco Schuster (#LikeMe) gaat op zoek naar zijn roots in "Francisco Desir": "Het was een rollercoaster"

Het borrelde al lang om naar zijn roots terug te keren, vertelt hij op MNM en STUBRU. Op zijn kast stond een doos met spullen die 20 jaar geleden was meegekomen uit Haïti. “Ik wist: de dag dat ik die opendoe, is er geen weg meer terug. Ik moest er 100 procent klaar voor zijn.”

Bedoeling was dat Schuster in 2020, na zijn studies, aan het avontuur zou beginnen. Corona strooide toen echter roet in het eten. “Het heeft dus uiteindelijk tot mijn 21e geduurd, en dat bleek het perfecte moment.”

“Het openen van de doos was zo emotioneel. Mijn mama, papa en broertje zaten naast mij. Mijn ouders zijn gescheiden, dus ik vond het heel fijn dat ze er allebei waren. In de doos zaten spullen die ik niet had verwacht: brieven, kleren die ik toen droeg, mijn eerste schoenen, sokjes, rugzakje, een kam… Alles werd opeens heel tastbaar. Dat kwam wel echt binnen.”

En toen moest het avontuur richting Haïti nog beginnen. “Het werd een rollercoaster. De ene dag kreeg ik heel goed nieuws, de andere dag weer heel slecht. Er waren veel ups en downs. Tegelijkertijd zorgde net dat ervoor dat ik nog nooit zo hard geleefd heb als het afgelopen jaar.”

Dat zijn ouders hem als 8 maanden oude baby in de straten van hoofdstad Port-au-Prince hebben achtergelaten, beschouwt Schuster als een “grote daad van liefde.” “Ik geloof echt dat het komt omdat mijn mama niet voor mij kon zorgen. Wel wekt het veel vragen op. Waarom is dat gebeurd, waarom kon ze niet voor mij zorgen? Ik wilde haar terugvinden en vooral laten weten dat ik oké ben, dat hun wens is uitgekomen en dat het goed gaat met mij.”

Doorheen het traject raakte hij zichzelf geregeld kwijt. “Aan het eind vond ik mezelf wel keihard terug. Ik vond het fijn om zo actief te werken aan mezelf en ben heel dankbaar dat ik alles heb kunnen toelaten en kunnen voelen.”

Met de reeks, die uit vier afleveringen zal bestaan, hoopt Schuster hoop en troost te bieden aan mensen die zich in zijn verhaal herkennen. “Ik denk dat het nodig is om adoptie meer bespreekbaar te maken en ik wil graag deel uitmaken van die conversatie. Ik hoop dat mijn verhaal mensen het gevoel geeft dat ze niet alleen zijn – ook al is geen enkel adoptieverhaal hetzelfde. Er is geen juist of fout, het gaat erom hoe je het zelf ervaart.”

In de documentaire gaan zijn moeder en zijn goede vriend Aaron Blommaert mee op pad. “Mijn vrienden en familie zijn een groot deel van de reeks, net zoals ze dat in het echte leven zijn. Ik kan heel makkelijk met hen praten. Dat is zeer belangrijk, zonder hen had ik dat niet kunnen doen. Ik prijs mezelf heel gelukkig dat ik zo warm en fijn omringd ben.”

Schuster schreef zijn avontuur ook in een boek neer, dat dezelfde naam als de VRT1-reeks draagt. “Er staan letterlijk fragmenten in uit mijn dagboek dat ik doorheen het jaar heb geschreven. Het gaat dieper in op mijn gedachten, op wat er vroeger allemaal is gebeurd, hoe ik ben opgegroeid en wat de band met mijn ouder is. Het legt een vergrootglas op mijn leven.”