Ik ben scoutsleider en homo. En daar ben ik trots op. - Martijn Van Cauwenberg
Martijn Van Cauwenberg, alias "Zilvergrijze Sterke Spreeuw" is scoutsleider en adjunct verbondscommissaris Scouts en Gidsen Vlaanderen.
Ik was een buitenbeentje in mijn scoutsgroep. Heel lang rustte er een mysterie op wie ik was. En toen ik bij de leiding kwam, kwam het eruit. Ik was homo. Dat was bij ons een nieuwigheid, zo’n sjorrende homo.
Ik wil mijn scoutsgroep bedanken. Want ik had tijd nodig om mijn plaats in de groep te vinden. Het duurde lang voor ik zelf mijn twee identiteiten (scout en homo) kon verzoenen. Ik twijfelde, voelde me onzeker. Maar ik was omringd door fantastische leiding en medeleden. Die ook het geduld hadden om me tijd te geven om ermee naar buiten te komen. Die me bij de werking bleven betrekken. Die ervoor gezorgd hebben dat ik nu met fierheid kan zeggen: ik ben een homoscout.
Maar dat parcours liep niet helemaal over rozen. Horendol werd ik van het te pas en te onpas gebruikte scheldwoord: “hey, homo!” Zeker als het gratuit in het rond werd gestrooid tegenover iedereen die een soort mannelijkheidsnorm niet haalde. Als een lat waar je over moet. En ook na mijn coming-out kreeg ik te horen: “Jij bent oké want jij bent geen vrouwelijke homo.”
Tegelijkertijd pleit ik ook zelf schuldig. Ik deed mezelf soms mannelijker voor dan ik was. Ik speelde een rolletje om erbij te horen. En ik heb ook zelf mensen gekwetst. Mee die mannelijkheidslat (all puns intended) vastgehouden.
Overcompensatie was dat, denk ik. Ingegeven door angst. Angst dat mijn twee identiteiten toch niet verzoenbaar zouden blijken.
En dat terwijl het tegendeel waar was.
Uit de kast komen was een bevrijding. Ik kon nu oprecht meelachen met de mopjes. Ik kon mijn eigen vrouwelijkheid omarmen. Die macho-lat werd plots een pak minder relevant. Ik moest niet langer koploper zijn bij sportactiviteiten, maar kon mijn creatieve ei kwijt. Ik mocht eindelijk de rol opnemen waar ik zelf het meeste plezier uit haalde. Schaamteloos mezelf zijn en daarvoor waardering krijgen. Dat deed deugd.
(Lees verder onder de foto)
Het is ook net om die reden dat ik zaterdag 20 mei mijn scoutshemd en das aantrek en zal meelopen in de pride. Om aandacht te blijven vragen aan al onze scouts- en gidsenleiding en leden om iedereen in scouting te waarderen.
Ook zij die wat verder van de norm staan. Scouts en gidsen voor wie man en vrouw zijn niet per se verbonden is met mannelijk of vrouwelijk zijn. Er zou wel eens een fiere homoscout verloren kunnen gaan. En dat zou jammer zijn.