“Het zijn groensels.” Op Sicilië gaat de aanwezigheid van Maaike Cafmeyer, leading lady van de Vlaamse fictie, niet onopgemerkt voorbij. Zelfs het zeewier dat Sergio Herman op de vismarkt vindt, klinkt geestig in haar West-Vlaamse tongval. De chef-kok neemt Cafmeyer mee naar het zuiden van Italië, volgens hem het mekka van de verse vis. “Ik ben eigenlijk allergisch voor vis”, zegt Cafmeyer. “Maar toen ik zwanger was, heb ik zeker vijftig kilo mosselen gegeten.”

Rij-angst

Geloof is belangrijk op Sicilië. Herman wil dan ook weten of Cafmeyer gelovig is. Tot zijn verbazing vertelt ze dat ze zelfs nog godsdienstles gegeven heeft. “Ik ben katholiek opgevoed. Mijn ouders waren redelijke hippies en op een bepaald moment kwam mijn vader toch tot geloof”, zegt ze. “Toen veranderde alles, alles was ineens streng. Een soort waarheidsbeleving, dat is wat veel mensen vinden in het geloof. Ik heb dat niet zo graag, ik geloof niet dat er één waarheid is of één ding dat je moet doen. Wat ik wel tof vind aan geloof, is dat het troost biedt.”

Van Catania gaat het richting Siracusa. Een roadtrip. Cafmeyer is geen fan van het Italiaanse rijgedrag. De actrice heeft pas sinds vijf jaar een rijbewijs. “Ik heb rij-angst opgelopen omdat mijn ouders een zwaar accident hebben gehad. Mijn vader was verblind door tegenlicht, hij is door het rood licht gereden en onder een betonmixer beland.” Cafmeyer was toen bezig met het halen van haar rijbewijs, maar stopte er abrupt mee. “Mijn vader heeft lang op intensieve gelegen. Mijn moeder was er redelijk snel door, dat is eigenlijk miraculeus.” Uiteindelijk overwon ze haar angsten. “Vrachtwagens waren het ergste. Daar moest ik vaak naast rijden. Maar het is gelukt.”

(Lees verder onder de foto)

Steen verlegd

Ook het onvermijdelijke wordt aangekaart: de zaak-De Pauw. Cafmeyer, die jaren met Bart De Pauw werkte, was een spilfiguur in de rechtszaak rond grensoverschrijdend gedrag. “De laatste jaren waren behoorlijk shitty. Het was niet mijn droom om zo de kranten te halen. Het was voor mij even goed geweest als het in stilte kon gebeuren, maar daar hadden wij geen keuze in.”

De hetze die is ontstaan, heeft haar diep geraakt. “Laat ons zeggen dat we veel hebben gehad aan elkaar en dat het nodig was, anders was het niet gegaan. Ik heb veel negatieve dingen gehoord, mensen kunnen zich niet voorstellen wat de impact kan zijn.” Vooral de haat op sociale media kwam binnen. “Je wordt bang als je veel haat krijgt, je voelt je niet meer veilig.”

“De enige troost die ik eruit kan putten, is dat we een steen hebben verlegd.” Er is steun geweest van vrouwen én mannen. “Ik heb veel brieven gehad van vaders”, zegt ze. Ook haar eigen gezin had een belangrijke rol. “Mijn dochters waren een spil hierin, ik dacht: ‘De wereld kan niet meer zo bestaan in de toekomst, zij moeten in staat zijn om dit te benoemen’. Het gaat niet over seks, maar over macht en de onmogelijkheid om iets te zeggen omdat je bijvoorbeeld je werk zou kwijt zijn.” Ze vreesde ook voor haar eigen carrière. “Ik heb gedacht: ‘nu is het over voor mij, niemand gaat me nog vragen’.” Het tegendeel bleek waar. “Ik kan niet iets doen waar ik niet achter sta, ik kan niet verloochenen wie ik ben. Maar ik ben blij dat het achter de rug is.”