Het creatieve lab van…. Tine Embrechts: "ik vind het leven steeds rijker worden"
Je bent creatief of je bent het niet, beweren sommigen. Maar klopt dat wel? Zijn er manieren om creatiever te worden? Om meer inspiratie te vinden? Om op betere ideeën te komen? Heb je daar voldoende nachtrust, sport, discipline of speciale voeding voor nodig? Zoals elke zaterdag vragen we het aan een multitalent in de rubriek "Het creatieve lab van…". Deze week: Tine Embrechts (42), actrice, zangeres, en TV-figuur, bijvoorbeeld in Beste Kijkers en Tegen de sterren op. En dan heeft ze die indrukwekkende reeks alter ego’s: Gwendy uit Quiz me quick, Annelies van de Anneliezen, Heidi van Petrick, Kelly de porno-actrice, de moderne vrouw Ireen, ….
Tine, hoe begint een werkdag bij jou?
Meestal begint die met de kinderen. Rond halfzeven hoor ik in de kamer naast die van ons: mama, mama. Ik ontbijt in de gauwte ’s morgens vroeg met de kinderen. Pas als ik mijn twee jongste zonen naar school gedaan heb, als ik terugfiets, dan begint voor mij de dag. Rustig een tas koffie drinken, de krant lezen, dan ontwaak ik eigenlijk pas.
En hoe moet ik me een doorsnee dag voorstellen?
Het hangt er vanaf met welke projecten ik bezig ben. Op dit moment is het eindelijk rustiger. Ik ben maar één project tegelijk aan het doen. Ik speel een voorstelling van Hugo Matthysen: Onbevreesd, met Karlijn Sileghem. Ik moet vanavond in Hasselt gaan spelen, nu (het is tien uur in de morgen, JH) ben ik vrij.
En stel dat je teksten moet instuderen?
Dat lukt het best in de voormiddag, dan werkt mijn geheugen het beste. Natuurlijk, als ik moet spelen zoals vandaag moet ik die teksten niet meer herhalen. Gewoon als ik in Hasselt ben gauw nog eens doornemen. Als ik ’s avonds moet spelen moet ik vooral zien dat ik genoeg geslapen heb. Anders kan ik niet goed acteren. Maar dat heb ik moeten lossen na kind twee. Nu, zelfs met vier uur slapen kan ik nog altijd wel spelen. Dan is de kans op een slappe lach wel iets groter. Die is sowieso altijd aanwezig als ik met Karlijn Sileghem speel.
Staat creativiteit haaks op een uurrooster? Of leg je jezelf uren op om te werken?
Ik heb daar over zitten nadenken naar aanleiding van dit gesprek: wat is dat nu, creativiteit? Ik ben een uitvoerend artiest, dus ik heb de input van andere mensen nodig om mijn creativiteit in gang te laten schieten. Neem nu Hugo Matthysen. Die komt af met een tekst die absoluut nog niet klaar is om gespeeld te worden. Maar ik ben zo een fan van Hugo zijn hoofd, ik vind het ongelooflijk wat daar allemaal in gebeurt. En ik weet dat ik een goeie vertolker ben van zijn hersenspinsels. Dus dan schiet het bij mij ook in gang. Dan zie ik de mogelijkheden en wat nog niet goed is. Dan begint mijn zin om te spelen op te borrelen, zeker in combinatie met Karlijn. Dat kan ’s morgens of ’s avonds zijn. Wij hebben die voorstelling gemaakt op heel korte tijd, hier gewoon aan mijn keukentafel.
Zijn er momenten dat het totaal niet lukt?
Ja, dat gebeurt zeker. Niet dat je niet kunt spelen op dat moment, maar wel dat je het pubiek niet kunt pakken, mensen zijn niet mee. En dan voel je dat je begint te pompen. Dat je soms extra dingen begint boven te halen, je wil de mensen toch meetrekken. Daar ben je dan echt kapot van.
Iets helemaal anders, hoe ga je om met email, en met telefoon? Hoe bereikbaar ben je?
Per telefoon denk ik dat ik heel bereikbaar ben. Ik bel meestal terug. Email vind ik soms moeilijk. Je wordt verondersteld om altijd bereikbaar te zijn en terug te mailen. Gelukkig heb ik iemand die dat voor mij regelt. Weet je, ik heb al mijn job waar ik altijd honderd procent wil voor gaan, ik heb drie kinderen, en dat zijn de twee belangrijkste dingen in mijn leven. En mijn geliefde. Soms is er ruis, en al die ruis kan er dan teveel aan zijn. Via Facebook bijvoorbeeld: mijn vriendin gaat trouwen, of die is jarig en wil je geen filmpje…? Dat zijn dingen waar ik consequent niet op antwoord. Ik wil die mensen niet kwetsen. Maar ik kan daar niet de tijd voor vinden. Ik moet mijn energie een beetje sparen. Want anders is het op. Sinds de geboorte van Gaston een kleine twee jaar geleden heb ik veel gefilmd, veel gespeeld, ik voel nu dat ik nood heb aan een beetje rust. Soms heb ik zin om terug wat boeken te lezen. Om me te voeden. Dat ik een boek kan lezen, dat ik zinnen kan onderlijnen, ezelsoortjes maken, dingen bewaren. Omdat dat mij inspireert.
Welk soort boeken geven jou impulsen?
Fictie, ik lees niet graag non-fictie. Dat is een groot verschil tussen mij en Laurent (haar partner, de stemmenimitator Guga Baul, JH). Die leest nooit fictie. Dat soort spirituele boeken, dat haat ik. Ik lees graag fijne goeie stevige romans, waardoor ik in het hoofd kan kruipen van die personages. Dat brengt mij meer tot rust dan boeken die mij iets over het leven willen leren.
Welk soort romans?
Een voorbeeld waar ik echt van onder de indruk was: De verliefden van Xavier Marias. Vaak zijn het boeken die over de menselijke verhoudingen gaan. Ik heb dat boek gelezen een jaar nadat ik gescheiden was. Dan lees je een liefdesverhaal tussen een man, een vrouw, en iemand die gestorven is.
Sport, is dat iets waar je rustig van wordt?
Ik heb een jaar of zes, zeven geleden de liefde voor het lopen ontdekt. Ik was toen vaak op tournee in Frankrijk. Dat lopen, dat was gewoon handig. Ik kon mijn loopschoenen in mijn valies steken. Heerlijk om bijvoorbeeld in Parijs of Strassbourg ’s morgens een uur te gaan lopen. Ik ben daar een tijdje heel fel in gegaan. Een jaar of drie geleden heb ik een marathon gelopen. Ik had dat nodig omdat ik toen helemaal niet goed in mijn vel zat. Ik dacht: ofwel ga ik op café veel drinken, ofwel… Ik heb toen heel veel gelopen. Mijn hoofd en mijn ziel echt gereinigd. Ik zou dat nu niet meer willen doen, dat is ook een aanslag op je sociaal en gezinsleven. Die tijd heb ik nu niet.
En mediteren, is dat iets voor jou?
Totaal niet. Allez misschien wel. Misschien geef ik het geen kans. Het is raar, dat zijn allemaal gesprekken die ik met Laurent heb. Wij zijn alle twee mensen die gevoelig zijn voor prikkels, maar hij nog veel meer dan ik. En hij gaat dat soort dingen allemaal opzoeken. En ik zie ook dat dat werkt. Maar ik ben daar te nuchter voor. Ik ben een paar keer yoga gaan doen, wat ik op zich goed vind. Ik zie allemaal mensen hun benen in hun nek leggen, en ik ben de stijfste plank van België. Dan denk ik: ik ga wel wat lopen.
Als er een ding is dat je aan jezelf zou kunnen verbeteren, wat zou dat zijn?
(twijfelt). Ik zou graag nog wat meer rust vinden, geduldiger zijn, rustiger zijn. Ik ben nogal een felle, ook om mee samen te werken. Op mijn veertigste verjaardag twee jaar geleden had mijn lief een verrassingsfeest georganiseerd, een hoop mensen hebben voor mij opgetreden, onder wie Clement Peerens. Die had toen een nummer voor mij gemaakt: Tineke Subtiel. Prachtige tekst, waaruit bleek dat ik totaal nooit subtiel ben, en altijd ongezouten mijn mening zeg. Dat is nog wel een werkpuntje. Dank je Hugo, Tineke Subtiel, het is wel duidelijk nu.
We gaan naar het eind van de dag toe, wat is het laatste wat je doet voor je gaat slapen?
Ook dat hangt echt van de dag af. Meestal plof ik nog eens in de zetel, ook als ik nog ben gaan spelen. Ik ben laat thuis, iedereen slaapt al. Een tas thee drinken, alles efkes laten… Dat is soms moeilijk, mijn energie zit vaak hoog in de avond, als ik ben gaan spelen. Dat geeft altijd adrenaline, ik vind het moeilijk om direct in mijn bed te kruipen. Maar mijn kinderen dwingen mij om dat toch te doen. Ik pak meestal nog een kwartierke of twintig minuten voor mezelf. Lezen of TV, iets onbenulligs. Gewoon om het hoofd leeg te maken, om alles terug zacht te maken. Dan kruip ik naast mijn geliefde, die meestal al eerder slaapt.
De laatste vraag klinkt het zwaarst. Wat is je levensmotto?
Ik heb geen levensmotto. (denkt na) Maar ik ga er toch van uit, allez, we zullen er dan toch eentje uit de kast halen: dat sowieso het beste nog moet komen. Ik vind dat het alsmaar leuker wordt. Ik ben nu gelukkiger dan vijf of tien jaar geleden. Ik vind het leven steeds rijker worden. Ik kijk met volle goesting de volgende dag tegemoet. Dat klinkt zo klef als je dat zegt. Maar het is wel zo.