“Eigenlijk was het helemaal niet de bedoeling om hem te houden”, vertelt Tiffany Pierre (33) uit het Waalse dorpje Laneuville, nabij de Franse grens. Ze begint spontaan te lachen als ze over haar Oscar praat, een volwassen zwijn van zeker 80 kilo. “Een vriend heeft hem gevonden toen hij amper 700 gram woog en zo’n vijf dagen oud was. Hij was er slecht aan toe en mogelijk gebeten door een hond. Mijn partner Gregory en ik hebben hem dan tijdelijk in huis gehaald en verzorgd.”

Toen Oscar beter was, bracht het koppel hem naar een pedagogische boerderij. Het doel? Hem daar leren hoe hij in het wild kan overleven. Maar het afscheid was niet simpel. En na een week kreeg ze al telefoon dat Oscar op sterven na dood was. “Hij at niet meer en miste ons. We hebben dan besloten om alle administratie in orde te brengen om hem in huis kunnen te houden.”

Toen ze hem gingen ophalen op de boerderij, volgde een emotionele hereniging. “Ik riep zijn naam en hij kwam meteen naar ons toegelopen. Hij kent ons echt. Voor hem zijn wij z’n ouders.” Sindsdien is Oscar deel van het gezin en deelt hij het huis met Tiffany en haar twee buldogs.

(Lees verder onder de foto)

Ook met de honden heeft hij een speciale band. “Mijn oudste hond kent hij al sinds hij een baby was. Later is daar nog een kleine puppy bijgekomen. Oscar denkt gewoon dat hij een hond is en gedraagt zich ook zo, tot de behoefte toe. We gaan ook echt met hem wandelen. Als ik weg ben, wacht hij gewoon op zijn bank. Dat doet hij eigenlijk beter dan onze honden, en hij is ook properder.”

Ook wanneer er mensen op bezoek komen, blijkt Oscar een goede gastheer. “Als hij voelt dat ze bang zijn dan probeert hij ze gerust te stellen.” Agressief is hij nooit. Al heeft hij wel één regel: “Zijn zetel is zíjn zetel.”

Lees ook verder onder het formulier

Heb jij een bijzonder huisdier? Laat het ons hier weten:

Niet voor iedereen, wel voor altijd

Enthousiastelingen die na het lezen van Oscars verhaal nu ook een wild zwijn in huis willen halen, kunnen hun plannen maar beter meteen opbergen. “Dit is echt wel een specifieke situatie”, aldus Tiffany. “Het is niet hetzelfde als een hond of kat in huis halen. Je hebt heel veel ruimte nodig en je moet ook veel schoonmaken. Oscar is ook gecastreerd, en dat is een groot verschil. Zijn tanden moeten wel nog worden aangepast om de honden in de toekomst geen pijn te doen.”

Daarnaast eet hij zeker twee kilogram per dag. “Dat kost wel wat. Gelukkig krijgen we soms ook restjes uit de supermarkten.” Het lievelingseten van Oscar? “Momenteel is dat witloof, hij is er echt verzot op.”

En geloof het of niet, Oscar is nog niet volgroeid. Hij zal ook nog zwaarder worden, mogelijk tot 120 kilo. Toch is zijn plekje in huis verzekerd, en dat voor altijd. “Wij zijn erop voorbereid. Hij heeft hier wat hij moet hebben. Ik zou hem ook niet meer kunnen missen”, aldus Tiffany.

Videobeelden dankzij L’Avenir