plusartikels
Gezocht: lieve dame
Verhalen achter een zoekertje: wie is de dame die een bewusteloze fietser hielp? “Er waren eigenlijk twee feeën”
© DS Beeldmontage
Het is in de kleinste hoekjes van de krant dat je soms de mooiste verhalen vindt. Zoals dit zoekertje: “Gezocht: lieve dame die hulp bood aan een verongelukte vrouw met fiets.”
Het was een vaag zoekertje in de rubriek Varia in deze krant. Weinig woorden, en toch is er één veelzeggend adjectief. “Gezocht: Lieve dame die hulp bood aan een verongelukte vrouw met fiets, op 19/01/24 om 8 uur ’s morgens, in de buurt van station Gent St.-Pieters.” In dit soort rubrieken vermoed je wel vaker verhalen des levens. Ook bij deze dus. Om een onbekende mens met lieve aan te spreken, moet er al veel gebeurd zijn.
Het telefoonnummer in het zoekertje leidt dan weer naar Lieve V. (69), een vrouw met een Gentse tongval. Ze wil haar volledige naam niet openbaar, omdat ze bang is dat kennissen en familieleden aan wie ze niets verteld heeft zich dan zorgen zouden maken. “Maar nu ben ik helemaal oké”, lacht ze. Veel verdere informatie wil ze ook niet kwijt. “Ik wil geen grappenmakers aantrekken, snap je?” Wie zich meldt, moet de details zelf kunnen aanvullen, zodat ze weet dat ze de juiste aan de lijn heeft.
Fiets bewaard
Wat er gebeurd is? “Heel simpel. Ik stond met mijn fiets aan een rood verkeerslicht te wachten tot ik mocht oversteken en plots was er niets meer. Ik verloor het bewustzijn. Een onbekende vrouw heeft zich toen over mij ontfermd. Ze bleef op mij inpraten tot de ambulance kwam. Dat voelde erg geruststellend. Ik vond het toch wel speciaal dat ze dat deed. De meeste mensen zouden toch gewoon doorgereden of doorgestapt zijn? Iedereen moet altijd ergens naartoe. Dus ik wil haar heel graag bedanken.” Of ze dat wel vaker doet, zo van die heerlijk ouderwetse zoekertjes plaatsen? “Neen. Dit is de eerste keer.”
“Ik had vooral veel blauwe plekken”, zegt ze, “Van boven tot onder, ik stond helemaal vol. Maar het absurde was dat ik die ochtend op weg was naar het ziekenhuis. Ik had een afspraak met de longarts. Ik kwam die dag dus wel degelijk in het ziekenhuis terecht, maar wel op een andere afdeling.” (lacht)
“Maar er waren eigenlijk twee feeën die dag”, zegt ze nog, “Mijn fiets lag er immers nog. Toen de ambulance kwam, gaf een andere vrouw me haar kaartje. Ze bood aan om mijn fiets in de beveiligde parkeergarage van haar woonblok te zetten. Het was een mooie elektrische fiets waar ik erg aan gehecht was. We hebben intussen nog contact gehad. Alleen is dat deel van het verhaal wél met een domper geëindigd. Toen ik de fiets wou gaan halen, bleek hij gestolen. Dat was pijnlijk voor mij, maar ook voor de bewoners. In vijftien jaar tijd was zoiets nog nooit gebeurd in dat gebouw. Plots voelden ze zich minder veilig.”
Maar bon, wat blijft hangen is het positieve gevoel van de dubbele hulp die ze kreeg. En vandaar dus de zoektocht naar die ene vrouw. Ook wij willen graag weten hoe het afloopt en dus zoeken we mee. Bent u die vrouw in kwestie of kent u haar? Mail ons!
