Maandag passeerden de laatsten van de meer dan zestig getuigen op het proces over de zogenaamde melkmoord. Veelal vielen ze in herhaling met hun voorgangers. “De laatste vijf jaren is Jacques Roemers er psychisch op achteruitgegaan. Hij leefde in zijn eigen wereld. Vroeger viel Jacques nog mee.”

Dat was lang geleden, in betere tijden, want iedereen schilderde hem in Luik af als een moeilijke mens. Zeker de laatste jaren. Zelf blijft de boer het overlijden van zijn vrouw als een ongeval bestempelen. Op 17 november 2020 lag Ghislaine Thissen (63) dood in een melktank van 10.000 liter op hun boerderij. “Een ongeluk tijdens het kuisen”, volgens Jacques.

Monoloog

Een theorie waar bijzonder grote vraagtekens staan. Ze zijn er niet in het minst door de wetsdokters achter geplaatst. “Ghislaine is verstikt”, luidt hun conclusie.

Vlak na haar dood belde Jacques naar een collega van zijn zoon. De zestiger wou weten of hij aan het werk was of niet. Niets deed in zijn ijskoude, harteloze stem vermoeden dat er zojuist op het erf een ‘dodelijk ongeval’ was gebeurd. “Ik hoorde niets abnormaals toen hij sprak. Niet duidde erop dat er een dode was gevallen. Wel sprak Jacques over de everzwijnen die de gewassen vernielden en niet werden weggejaagd”, vertelde de getuige.

Tijd vrijmaken om een babbeltje te slaan, deed Jacques veel. Dat hij dan niet moest werken, was immers mooi meegenomen. “Hij praat graag. Alleen jammer dat het dan een monoloog is. Jacques gedraagt zich alsof hij het centrum van de wereld is”, aldus enkele buren die hem afschilderden als vrouwonvriendelijk en egoïstisch. Dinsdag staan de pleidooien over de schuldvraag op het programma.