“Europa moet stoppen het heilige boontje van de wereldklas te willen zijn”
Net als in de Gouden Eeuw leek Antwerpen dinsdag even weer dé economische metropool van West-Europa. In kader van het Belgische voorzitterschap van de Raad van de Europese Unie zakten ruim 70 internationale topmanagers af naar een industrietop op de site van chemiereus BASF. Met hun ‘Antwerp Declaration for a European Industrial Deal’ vragen ze premier Alexander De Croo en Europees Commissievoorzitter Ursula von der Leyen om de Europese industrie een toekomst te geven. Na de Green Deal heeft Europa nood aan een Industriedeal.
Meer dan ooit dreigt dit continent zijn industrie te verliezen. Terwijl de VS met hun Inflation Reduction Act 342 miljard euro in de strijd gooien om industrie te vergroenen en aan te trekken, hangen Chinese bedrijven massaal aan het staatsinfuus, met goedkopere productie, overcapaciteit en een toenemende export naar Europa als gevolg. Alsof dit nog niet genoeg is, overlaadt Europa zijn bedrijven met regels om klimaatneutraal te worden, en blijft het de concurrentieoorlog op zijn eigen interne markt tolereren: terwijl Frankrijk zijn industrieel weefsel met subsidies en goedkope energie voedt, maakt de Duitse regering 10 miljard euro vrij voor de bouw van een nieuwe Intel-chipfabriek in Maagdenburg. Dit alles maakt dat steeds meer Europese bedrijven in de verdrukking komen, en hun productie noodgedwongen afbouwen en/of vestigingen sluiten.
De ‘Verklaring van Antwerpen’ bevat tien oplossingen. Zo vraagt ze dat de rigide overregulering plaatsmaakt voor een voluntaristische, coherente wetgeving die investeringen niet afremt maar aantrekt. Naast eenvoudigere regels rond staatssteun vraagt ze ook de oprichting van een fonds voor schone technologie voor energie-intensieve industrieën, voor goedkopere, groene energie en de opvang, opslag en hergebruik van CO2. In ruil willen de topmanagers het behoud en de creatie van kwaliteitsbanen in Europa garanderen.
Je moet geen topeconoom zijn om te beseffen dat Europa zijn klimaatdoelen nooit zal halen zonder zijn economische groei te fnuiken. Als vierde grootste uitstoter van broeikasgassen - na China, de VS en India - moet Europa dringend stoppen het heilige boontje van de wereldklas te willen zijn. Net zoals defensie heeft ook de Europese industrie nood aan één beleid en één stem, die realisme en voluntarisme verzoent met productie en verduurzaming. Enkel zo kunnen we onze productiebedrijven, en dus ook onze welvaart, een toekomst geven.
