Enkel minister van Financiën Vincent Van Peteghem (CD&V) en vicepremier Georges Gilkinet (MR) waren volgens onze bronnen te vinden voor een verminderd tarief van 15 procent zoals bij het éclatante succes van de staatsbon-uitgave in september – toen tekenden de Belgen prompt voor 22 miljard euro in –, de andere ministers niet.

Er komt dus geen nieuwe staatsbon aan dat fiscaal interessante gunsttarief. Dat was interessanter voor beleggers: als zij maar 15 procent roerende voorheffing zouden moeten betalen, zou dat het nettorendement van de staatsbon opkrikken van 2,1 procent naar 2,55 procent.

Van Peteghem pro

Het Federaal Agentschap van de Schuld was dan ook vragende partij: zij wilden zo 6 miljard euro ophalen, en was zich er terdege van bewust dat het zonder dat fiscaal duwtje in de rug niet zou lukken. Met 2,1 procent is een spaarder namelijk vaak beter af met een termijnrekening op de reguliere markt.

Minister van Financiën Vincent Van Peteghem (CD&V) volgde die redenering: hij was van mening dat een verlaagde belasting de begroting 54 miljoen euro extra kon opleveren, omdat een staatsbon uitgeven nu eenmaal voordeliger is dan leningen aangaan op de financiële markten. Bovendien zou het nog wat meer druk op de banken zetten om de rentes op de spaarboekjes op te krikken.

Van Peteghem kroonde zich vorig jaar bovendien tot “minister van de Staatsbon”. Op een paar maanden van de verkiezingen dat trucje lichtjes overdoen, had nooit kwaad gekund. Van Peteghem kon zich bovendien opwerpen als de beschermer van de “kleine spaarder” tegenover de banken die alleen maar inzitten met hun winstmarges en hun aandeelhouders.

Andere ministers tegen

Het lijkt dan ook dat de andere ministers tegen zijn omdat de andere partijen niet willen dat Van Peteghem nog eens scoorde. Zij beschouwden een lagere roerende voorheffing als fiscale doping voor de campagne van Van Peteghem. Vooral bij Open VLD leeft dat idee, maar ook Vooruit heeft eigenlijk geen oren naar een gunstregime. Om niet in politiek vaarwater te raken, vinden de socialisten dat er van een voorkeurtarief voor de verkiezingen geen sprake kan zijn.

Al waren er ook inhoudelijke argumenten. De bankensector schreeuwde moord en brand toen vorig jaar 22 miljard euro wegstroomde naar de staatsbon. Een dreun vanjewelste die de financiële stabiliteit in het gevaar bracht, klonk het met enige overdrijving. Tot nader order zijn de banken allemaal netjes overeind gebleven.

Maar intussen was de situatie wel veranderd en werden de rentes op de spaarboekjes – die heel laag bleven – voorzichtig omhooggetrokken. Om de banken nog eens “oneerlijke concurrentie” aan te doen, daar pasten staatssecretaris Alexia Bertrand (Open VLD) en premier Alexander De Croo (Open VLD) blijkbaar voor.

Bovendien was Bertrand er lang niet van overtuigd dat de staatsbon wel zo goed is voor de begroting. Ze gaf alvast een negatief advies, omdat de rente op één jaar hoger nu eenmaal hoger is dan de rente op tien jaar. Volgens haar was het beter om de staatsschuld in langer lopende leningen vast te leggen. Al bestempelde het Agentschap van de Schuld die redenering als “intellectueel oneerlijk”. Daar willen ze altijd wat korter lopende leningen op de boeken hebben staan.