Ze is het gewend, die urenlange vluchten richting het onbekende. En hoewel ze al heel wat steden van haar bucketlist kan schrappen, is het de eerste keer dat Charlotte Adigéry – zangeres, producer en een duo met Bolis Pupul – naar Kenia reist. Voor een modeshoot naar een bestemming die boomt: vanaf deze zomer vlieg je rechtstreeks van Brussel naar Nairobi. Haar vaste styliste Eveline Briand heeft een koffer vol trendstuks bij die we en vogue hopen vast te leggen. Ondergedompeld in de Keniaanse gastvrijheid en op een zachter ritme dan ze gewend is. Vol verwondering. Veel verwondering.

Dit land lijkt diep bij je binnen te komen, kun je je verwondering in woorden vatten?

“Ik ben oprecht ontroerd door de bevolking. Ook door hun Engels, ze hebben een zeer rijk en bijna poëtisch vocabulaire. Ze weten hun boodschap mooi over te brengen, zijn heel open, ook naar toeristen toe. Vaak voel ik mij een beetje intrusive als ik op vakantie ga, maar hier staat de bevolking ervoor open. Ze heten je oprecht welkom in hun land. En dat land … dat is echt ongelooflijk. Het is niet mijn eerste safaritrip – ik deed het al eens in Zuid-Afrika – maar toch ben ik echt onder de indruk. Die uitgestrekte landschappen, de fauna en flora. Het is ook een groen land, de natuurparken met daarachter de Kilimanjaro … Nu begrijp ik pas waarom sommige mensen zo gepassioneerd zijn door safari’s in Afrika.”

De ideale plek om even uit te blazen, na wat een bijzonder hectische periode voor je geweest moet zijn?

“Er is zoveel gebeurd in 2023 … Het komt nog steeds met vlagen bij mij binnen. Ik heb zelfs flashbacks, want op het moment zelf heb ik niet alles kunnen vatten. Ergens geeft mij dat een onrustig gevoel. Er zijn zo veel fantastische dingen gebeurd en toch heb ik ze niet allemaal even goed kunnen ervaren omdat ik zo moe was. Vaak zat ik zelfs met mijn hoofd in een ander land, het ging een beetje te snel. Nu is het gelukkig even rustiger en merk ik dat ook de rust in mijn hoofd langzaam aan het terugkeren is. Een goede zaak, ik kijk uit naar wat er nog allemaal gaat gebeuren.”

Waarschijnlijk een moeilijke keuze, maar: wat was jouw mooiste moment?

“Ik heb zo’n slecht geheugen. Als ik er een paar mag opnoemen: Jeroen, een van de verzorgers van mijn papa (Charlottes vader lijdt aan de ziekte van Alzheimer, red.) is ook fotograaf en hij heeft een heel mooie foto genomen van mijn vader. Het beeld geeft zowel de dementie weer als de ziel en de schoonheid van mijn vader. Hij heeft die foto ingekaderd en wij hebben ze gekregen. Dat vind ik zo schoon, echt een prachtig cadeau, recht uit het hart. Als ik kijk naar mijn professioneel jaar, denk ik aan de shows in de Verenigde Staten. In Austin, Texas bijvoorbeeld, die stad heeft mij echt verrast door haar warmte. Ook de mensen en hun reactie op onze show … Het was zo’n moment dat Boris en ik allebei op het podium stonden met een krop in onze keel.”

“Naast Eveline (Briand, red.) heb ik thuis nog een kleine stylist in huis. Mijn zoontje Rocco kiest soms de schoenen die ik moet aandoen als we ons klaarmaken voor een optreden”

Charlotte Adigéry

Die optredens en televisieshows volgen elkaar in sneltempo op. In het verleden werd het je al eens even te veel: je annuleerde twee optredens in Europa. Máár twee. Hoe vond je de kracht om door te gaan?

“Onze Europese agent vond het toen ook gek dat we ‘maar’ twee shows afgelast hebben. Hij was ervan overtuigd dat ik de hele zomer zou opgeven, maar als artiest wil je iets opbouwen. Het is ook mijn passie en droom en dan moet je doorzetten. Als je aan je carrière wilt bouwen, is het niet gemakkelijk om nee te zeggen. De laatste jaren ben ik heel vaak over mijn grenzen gegaan. Er waren ochtenden dat ik niet uit mijn hotelbed geraakte, dat ik zelfs mijn eigen reiskoffer niet kon inpakken. Dat waren mijn breakdowns. Maar om de een of andere reden stond ik er altijd maar weer.”

Die moeilijke momenten, wat heb je daaruit geleerd? Bewaak je vandaag je grenzen beter?

“Ik heb zelfs twee dingen geleerd. Zo over je eigen grenzen gaan, het is het niet waard. Aan de andere kant weet ik dat ik het nooit meer zo erg zal zijn. Het is een bijzonder moeilijke balans, want je wilt ergens wel elke kans grijpen. Maar als je niet honderd procent bent, wat voor show breng je dan? En vooral: hoe kom je, als mens, nadien thuis? Wat blijft er nog van je over? Om mijn grenzen te bewaken, stel ik mij bij elke aanvraag de vraag: op welke manier kan het aanbod mij voeden en wat haal ik er zelf uit? En dan pas maak ik de keuze of ik erop inga of niet. ”

***

Tijdens onze rondreis moeten er niet veel keuzes gemaakt worden. Behalve als het gaat om souvenirtjes. Daarbij verliest ze haar gevoel voor mode nooit uit het oog. Noch haar gave om met mensen om te gaan. Zowel in de plaatselijke community market, die tot het dak gevuld is met houten beelden, juwelen en traditionele kleding, als bij een straatverkoopster die vriendelijk op de ramen van onze jeep tikt, altijd kijkt ze vol bewondering naar de koopwaar en de mens daarachter.

En dan hebben we het nog niet gehad over ons bezoek aan een Masai dorp nabij Amboseli, een van de talloze stammen die het Afrikaanse land rijk is. Niet alleen wordt Charlotte er meteen omarmd door de inwoners, het toekomstige stamhoofd vraagt haar zelfs om te blijven, en ook zij omarmt hen. En hun juwelen en traditionele kleding. Niet alleen voor zichzelf, maar ook als cadeau voor haar vriendinnen.

Je gaat huiswaarts met mooie armbanden en halskettingen. Om te delen met vriendinnen, maar evengoed om zelf te dragen en te combineren met je hedendaagse look. Waar haal je je stijlgevoel?

“Ik moet zeggen dat ik veel inspiratie haal bij mijn mama Christiane. Ze is van opleiding schoonheidsspecialiste en heeft echt een goede smaak. Als ik naar foto’s van vroeger kijk van haar, denk ik vaak: waar ligt dat kledingstuk? Ik wil dat dragen! Het is mij met de paplepel ingegeven. Ook ging ze altijd voor kwaliteit, dus mocht het een beetje duurder zijn. Zelf wist ik als kind ook al heel goed wat ik wilde dragen. Mijn mama had er niet veel aan te zeggen. (lacht) Als ik mijn zinnen had gezet op een paar sandalen, dan droeg ik die ook. En dat heeft zich later alleen maar versterkt. Als tiener en twintiger begon ik meer en meer te experimenteren met mode omdat ik dan nog wat op zoek was naar mezelf. Naarmate ik ouder werd en door mijn muziek definieerde ik mijn stijl. Mode is als artiest een heel goede manier om je verhaal te vertellen, om het kracht bij te zetten. Maar een ding zal altijd centraal staan: ik draag de kleren, niet omgekeerd.”

“Eén ding zal altijd centraal staan: ik draag de kleren, niet omgekeerd”

Charlotte Adigéry

Met dank aan Eveline Briand, je vaste styliste die ook de looks bij deze shoot samenstelde, zijn je outfits op het podium steevast extravagant. Is dat naast het podium ook zo?

“Je ziet me zeker ook in een jeansbroek met een T-shirt rondlopen. Ik denk zelfs dat als mensen mij op straat tegenkomen, ze een beetje teleurgesteld zouden zijn dat ik er zo ‘gewoon’ bijloop. (lacht) Het is zeker geen bewuste keuze, soms heb ik echt geen inspiratie om een extravagante look samen te stellen. Of heb ik simpelweg de tijd niet. Sowieso draag ik wel altijd kleding die mij een goed gevoel geeft. Extravagant of niet. Hier in Kenia bijvoorbeeld heb ik vooral gekozen voor comfort. Al heb ik toch even getwijfeld om mijn laarzen met luipaardprint mee te nemen.”

Jeansbroek of uitzinnige jurk: welke zijn jouw favoriete merken?

“Zelf ben ik nogal fan van de schoenen van Miista (Londens label, gemaakt in Spanje, red.). Ik heb drie paar schoenen kort na elkaar besteld, ze zijn helemaal top. Qua tassen ben ik nog altijd blij met mijn exemplaar van de Gentse Laura Lemaitre. Niet alleen heeft mijn tas een leuke kleur, ze is ook nog eens multifunctioneel. En om in Gent te blijven: Shelter. In die winkel hebben ze een hele resem merken en ik kom er zelden zonder iets buiten. Vroeger droeg ik ook wel eens Zara, maar ik weet niet of ik dat in de toekomst nog ga doen. Niet alleen omdat ze met een controversiële campagne kwamen over de oorlog in Gaza – de look met het Gaza-shirt uit deze shoot is een statement dat ik belangrijk vind om te maken –, ook probeer ik echt bewuster te shoppen. En ik koop graag tweedehands, op Vinted of in van die mooie tweehandswinkels. Vaak is die vintage of oudere kleding ook gewoon zoveel mooier en beter van kwaliteit.”

Vindt je gezin die tweedehandse schatten of hippe merken altijd even geslaagd?

“Zucht, mijn man ziet dat niet, typisch mannelijk! (lacht) Al moet ik zeggen dat hij de laatste tijd echt wel zijn best doet. Zo vraag ik bijvoorbeeld wat hij van mijn nagels vindt als ik net bij de nagelstyliste langsging. En dan zie je hem echt vol bewondering kijken, hij kan het wel appreciëren. Maar over mijn kleren? Dat is nog moeilijk. (lacht) En naast Eveline heb ik thuis nog een kleine stylist in huis. Mijn zoontje Rocco (2,5) kiest soms de schoenen die ik moet aandoen als we ons klaarmaken voor een optreden. Heel schattig!”

***

Haar laarzen met luipaardprint heeft ze in Kenia niet gemist, haar gezin wel. Dat bewijst het achtergrondscherm van haar smartphone, die automatisch elk uur een nieuwe foto van Rocco laat zien. De ene nog schattiger dan de andere, en telkens weer die trotse lach op haar gezicht. Ook al is het niet de eerste keer dat ze zonder haar man, zoontje en twee pluskinderen reisde, ze waren nooit veraf.

Hoe moeilijk is het om telkens je gezin achter te laten?

“Het evenwicht tussen mijn carrière en ons gezin … Dat zal een eeuwige zoektocht blijven. Er zal altijd iets uit evenwicht zijn. Het is de realiteit dat ik altijd wel ergens zal teleurstellen. Als ik op tournee ben, stel ik mijn gezin teleur en omgekeerd. Dat is de brute waarheid en dat moet je ergens leren aanvaarden. Het leven dat wij hebben, vooral die combinatie, is echt niet gemakkelijk, maar we doen het wel. Ik heb niet per se een plan maar ik weet wel: ik wil mama zijn en ik wil met mijn muziek groeien en ik wil de wereld rondreizen en ik wil dat het project met Bolis Pupul slaagt. En dan doe je maar, ook al is het soms echt wel pijnlijk.”

Rocco ging al eens mee op tournee. Maak dat het gemakkelijker?

“Hij is al twee keer naar de Verenigde Staten geweest, ging naar Mexico, zag Europa … En hij is amper tweeënhalf jaar. Mijn mama gaat dan mee of mijn man om te helpen met de zorg als ik aan het werk ben. Ook onze vaste crew hangt heel sterk aan elkaar en toont echt wel begrip voor de situatie. Als ik van het podium stap of ik ben klaar met werken, neem ik de zorg voor Rocco weer over. Dat is dan toekomen in een hotel in het midden van de nacht, zelf ook helemaal kapot zijn, maar toch samen met hem gaan slapen. Hij wordt dan weleens wakker omdat het wééral een ander hotel of een andere omgeving is. Dat is best pittig voor ons allemaal maar ik denk niet dat hij daaronder geleden heeft. Hij was toen nog een baby, nu is hij een peuter die nood heeft aan een vaste routine en die krijgt hij ook. Mocht ik morgen terug naar Amerika vliegen met al die verschillende tijdzones … Ik zou hem niet meenemen. Thuis krijgt hij alle liefde van zijn papa en de rest van onze familie en heeft hij zijn eigen bedje en gewoontes. Dat is beter, ondanks dat hij dan even zijn mama moet missen. Om dat gemis zowel voor hem als voor mij draaglijk te houden, kiezen we ook bewuster voor kortere tournees.”

“Als ik op tournee ben, stel ik mijn gezin teleur en omgekeerd. Dat is de brute waarheid en dat moet je leren aanvaarden”

Charlotte Adigéry

Jij staat op het podium of voor de camera, je man leeft ver daarachter. Een bewuste keuze?

“Het is niet dat hij een hekel heeft aan de schijnwerpers, hij is daar gewoon totaal niet mee bezig. En dat siert hem. Hij geeft mij de volle vrijheid om mijn dromen en carrière na te jagen. Hij leeft zijn leven en laat mij het mijne leiden. En toch hebben we ook een leven samen. Ik ben mij er echt wel van bewust dat het voor hem niet altijd even gemakkelijk is om samen te leven met iemand die wel in de schijnwerpers staat of die vaak weg is. Chapeau hoe hij daarmee omgaat en dat hij ruimdenkend is. Hij is daar allesbehalve een macho in. Dat hij geen groot ego heeft, vind ik net charmant.”

Aan macho’s en ego’s geen gebrek in Kenia. Toch als we het over het dierenrijk hebben. Mannelijke leeuwen die dwepen met hun vrouwelijke harem net voor onze jeep. Hyena’s die zelfs de moeite niet doen om hun dutje even te onderbreken als we langsrijden. Of olifanten die consequent de voorrang van links hanteren of zoals onze gids het verwoordt: zij zijn de baas, we leven hier op hun tempo.

Een tempo dat jij dit jaar wilt proberen te hanteren?

“Ja, klopt. Ik hoop te leren hoe ik kan vertragen in mijn hoofd zodat ik meer grip heb op de dingen en ze beter kan beleven. Alles een beetje meer vatten. Ook ben ik nog op zoek naar een manier om eens niet bezig te zijn met mijn digitale communicatie. Bezig zijn met je telefoon en sociale media … Dat is echt wel een bron van stress. Eigenlijk zou ik helemaal geen gsm meer willen hebben, maar dat is niet evident, tenzij ik hem uit het vliegtuig mag gooien. Als iemand een betere tip heeft, mogen ze die altijd met mij delen.”

Wie is Charlotte Adigéry?

• Charlotte Adigéry werd geboren in het Franse Narbonne en heeft Caraïbische roots (Martinique en Guadeloupe). Samen met haar man en zoontje Rocco (2,5) woont ze in Gent.

• Samen met Bolis Pupul treedt ze wereldwijd op: van de Verenigde Staten tot Australië. Hun muziek kan omschreven worden als een mengeling van house, elektro en hedendaags. In 2022 wonnen ze twee MIA’s – de belangrijkste Belgische muziekprijzen – en brachten ze hun debuutalbum Topical dancer uit. Voor 2023 voegden ze daar onlangs de MIA voor beste live act aan toe.

• Ze haalde eind vorig jaar de derde plaats in De slimste mens ter wereld. Eerder was ze ook te zien in Vrede op aarde en De Columbus. Binnenkort is ze te zien in docuserie She they us.