© ATV
Moeder van Sanda Dia hield zich 5 jaar uit de media, maar reageert na heisa rond Acid: “De recuperatie mag stoppen”
Vijf jaar na het overlijden van Sanda Dia vraagt zijn moeder Annemie De Vel in een open brief de recuperatie van de dood van haar zoon te stoppen. “Ik ben zeer dankbaar voor alle goede bedoelingen en het oprechte medeleven, maar hoop nu dat Sanda de rust krijgt die hij verdient.” In tegenstelling tot Sanda’s vader Ousmane Dia heeft Annemie De Vel de media altijd geschuwd. Tot nu.
“Ik heb me meer dan 5 jaar bewust uit de mediagekte gehouden, in de hoop dat alles vanzelf zou luwen. Helaas doet de recente heisa me in mijn pen kruipen. Dit moet stoppen, Sanda’s ziel moet kunnen rusten.”
Zo begint Annemie De Vel haar open brief. Niet toevallig een dag na de hetze over de veroordeling van youtuber Acid tot drie maanden gevangenisstraf met uitstel, een boete van 800 euro en een voorlopige schadevergoeding van 20.000 euro.
Al snel na de uitspraak volgden de verontwaardigde reacties. Onder meer van CD&V-voorzitter Sammy Mahdi die in zijn Instagram-post opriep de 20.000 euro te betalen schadevergoeding aan de familie Dia te geven. Hij kreeg meteen de kritiek, onder meer van Sven Mary, advocaat van de vader van Sanda, dat hij de dood van de student politiek recupereerde.
Ook Acid bleef niet stil zitten en lanceerde een crowdfunding om de boete en de schadevergoeding te kunnen betalen. Gisteravond stond de teller op meer dan 142.000 euro. Het teveel wil hij aan de Sanda Dia Foundation schenken.
Symbooldossier
Temidden van deze heisa is Sanda’s moeder, die twee jaar voor Sanda’s dood van Ousmane Sanda is gescheiden, dus in haar pen gekropen. Na vijf jaar stilte vond ze het duidelijk welletjes dat haar overleden zoon opnieuw in een mediastorm is terechtgekomen.
“Ik begrijp alle reacties en de roep om gerechtigheid. Het is een symbooldossier, wordt gezegd”, schrijft ze. “Maar dat neemt niet weg dat er echte mensen achter zitten. Achter de Sanda Dia die in de kranten en op de schermen wordt afgebeeld, zit een echte jongen, een doorsnee Belgische jongen die opgroeide in een leuk huis in een rustige wijk, die ging voetballen, hobby’s had, die Latijn volgde en ging studeren, iedereens vriend. Sanda beschouwen als een kansarme sukkelaar is zijn herinnering onrecht aandoen.”
Terwijl Sanda’s vader Ousmane Dia in interviews zijn verdriet en zijn woede, ook over het uiteindelijke arrest vorig jaar, heeft uitgeschreeuwd, heeft Annemie De Vel zich altijd afzijdig gehouden. Behalve enkele quotes, uitgesproken door haar advocate Nathalie Buisseret, heeft ze zich nooit laten verleiden tot forse of emotionele uitspraken.
“Waarom greep niemand tijdig in? Vanwaar die drang naar vergevorderd sadisme? Wat is de reden van het ontbreken van elke vorm van menselijkheid?”, liet ze in 2021 in Het Nieuwsblad optekenen.
Knuffel
Maar ondanks haar bescheiden houding haalde Annemie De Vel vorig jaar dan toch alle media. Door het schouderklopje en de knuffel die ze tijdens het proces aan preses Zaadje gaf, waren plots alle ogen op haar gericht. Die knuffel werd geïnterpreteerd als vergevingsgezindheid van haar kant en fors afgezet tegen de zogenaamde haatdragendheid van Sanda’s vader en broer.
LEES OOK. Na de belofte van Acid om geld te doneren: wat is de Sanda Dia Foundation?
“Ze zijn in elkaars armen gevallen en ze hebben gehuild. Dat was het - niet meer, maar ook niet minder. Te midden van al dat lelijke van zo’n proces is er waarschijnlijk iets moois gebeurd. Jammer genoeg hebben veel mensen dat niet gevat. Ik las op sociale media zelfs dat mevrouw De Vel haar zoon had verraden”, zei De Vels advocate Nathalie Buisseret hierover in Humo.
In datzelfde interview vertelde de advocate ook dat Sanda’s mama in haar jeugd zelf twee mensen heeft verloren tijdens een doop. En dat ze haar zoon daarom op het hart had gedrukt zich nooit te laten dopen. In haar brief komt Annemie De Vel terug op Sanda’s keuze om zich bij Reuzegom te laten dopen. Ze stelt zich ook opvallend mild op tegenover de Reuzengommers.
“Zoals zoveel doorsnee studenten wou hij bij een studentenclub, en specifiek bij dat clubje horen. Koste wat het kost wilde hij meedoen aan de doop, hoewel hij wist wat er hem te wachten zou kunnen staan. Er waren al zeven jongens afgehaakt tijdens de voorrondes die hen al te gortig waren. Hij wist ook dat het de trend was bij studentendopen om steeds verder te gaan met onverantwoord gedrag, steeds riskantere proeven af te nemen, met een onbezonnen houding, zonder stil te staan bij de gevolgen. Zelfs met de verwittiging van hun ouders, die jongeren al geregeld in de wind slaan, heeft niemand dit gewild of zien aankomen, die jongens niet, en ook Sanda niet.”
Verder in de brief benadrukt Annemie De Vel dat de dood van Sanda niets te maken heeft met racisme, iets wat Sanda’s vader altijd anders heeft gezien. “Sanda is om het leven gekomen bij een tragisch ongeluk als gevolg van onbezonnen gedrag en, hoe pijnlijk om te horen ook, zijn eigen keuzes”, schrijft ze. “Het had niets te maken met zijn afkomst, met zijn ouders, met zijn huidskleur.”
Ze verwijst ook naar de veroordeling van Acid en de reacties daarop. “Rechtvaardigheid voor Sanda zal nooit afgekocht kunnen worden, niet met boetes of werkstraffen, niet met giften aan “De Familie”, aan initiatieven en vzw’s. Ik besef dat dit voor veel mensen een manier is om iets te kunnen bijdragen, om hun verdriet te verwerken, maar het is niet mijn manier. Dat mijn zoon nu als een martelaar wordt gebruikt, doet hem geen eer aan en blijft in het collectieve geheugen het foute narratief voeden.”
De integrale brief:
“Beste bezorgde lieve medemensen,
Ik heb me meer dan 5 jaar bewust uit de mediagekte gehouden, in de hoop dat alles vanzelf zou luwen. Helaas doet de recente heisa me in mijn pen kruipen.
Dit moet stoppen, Sanda’s ziel moet kunnen rusten.
Ik begrijp alle reacties, verontwaardigingen en de roep om gerechtigheid. Het is een ‘symbooldossier’, wordt gezegd.
Maar dat neemt niet weg dat er echte mensen achter zitten. Achter de Sanda Dia die in de kranten en op de schermen wordt afgebeeld, zit een echte jongen, een doorsnee Belgische jongen die opgroeide in een leuk huis in een rustige wijk, die ging voetballen, hobby’s had, die Latijn volgde en ging studeren, iedereens vriend.
Sanda beschouwen als een kansarme sukkelaar is zijn herinnering onrecht aandoen.
Zoals zoveel doorsnee studenten wou hij bij een studentenclub, en specifiek bij dat clubje horen. Hij kende immers al enkele jongens van vroeger. Koste wat kost wilde hij meedoen aan de doop, hoewel hij wist wat er hem te wachten zou kunnen staan. Er waren al 7 jongens afgehaakt tijdens de voorrondes die hen al te gortig waren. Hij wist ook dat het de trend was bij studentendopen om steeds verder te gaan met onverantwoord gedrag, steeds riskantere proeven af te nemen, met een onbezonnen houding, zonder stil te staan bij de gevolgen. Zelfs met de verwittiging van hun ouders, die jongeren al geregeld in de wind slaan, heeft niemand dit gewild of zien aankomen, die jongens niet, en ook Sanda niet.
Wat er die nacht tijdens de doop gebeurd is, is lang en grondig onderzocht. Het gerecht heeft alle kanten van het verhaal op een evenwaardige manier gehoord, ze zorgvuldig afgewogen en heeft zich erover uitgesproken.
Sanda is om het leven gekomen bij een tragisch ongeluk als gevolg van onbezonnen gedrag en, hoe pijnlijk om te horen ook, zijn eigen keuzes.
Het had niets te maken met zijn afkomst, met zijn ouders, met zijn huidskleur. Als het niet was gebeurd, was hij gewoon een Reuzegommer geweest. En had hij het volgende jaar meegedaan aan de doop, maar dan aan de andere kant.
Rechtvaardigheid doen aan Sanda kan door paal en perk te stellen aan achterhaalde dooprituelen, de onmenselijke vernederingen en beproevingen zonder enige vorm van beheersing of verantwoording.
Rechtvaardigheid voor Sanda zal echter nooit afgekocht kunnen worden, niet met boetes of werkstraffen, niet met giften aan “De Familie”, aan initiatieven en vzw’s. Ik besef dat dit voor veel mensen een manier is om iets te kunnen bijdragen, om hun verdriet te verwerken, maar het is niet mijn manier. Dat mijn zoon, naar mijn gevoel, nu als een martelaar wordt gebruikt, doet hem geen eer aan en blijft in het collectieve geheugen het foute narratief voeden.
Ik ben iedereen zeer dankbaar voor alle goede bedoelingen, en het oprechte medeleven, en hoop dat de recuperatie van dit verschrikkelijke gebeuren mag stoppen, en dat Sanda de rust krijgt die hij verdient.”
plusartikels. Je moet nog even inloggen. Zo herkennen we je als abonnee.
