Hij begon bij Quick-Step, stopte bijna door een eetstoornis en brak z'n knie: wie is Omloop-winnaar Jan Tratnik?

“Leeftijd doet er niet toe”, zei Jan Tratnik. Met 34 ben je niet jong meer als je wielrenner bent voor het vak. Voor Jan Tratnik zit leeftijd vooral tussen de oren. Hij werd profwielrenner op zijn achttiende, klom razendsnel naar de top en zakte even snel heel diep weg. Tratnik heeft de hel en de hemel gezien.

“Ik kwam op mijn twintigste bij Quick Step terecht, dat was de beste ploeg”, vertelde Tratnik zaterdag nadat hij de Omloop had gewonnen. Dat was het begin van veel problemen en enkele donkere jaren. Hij ontwikkelde een ernstige eetstoornis - “Ik at te veel en ik at te weinig” - en hij was als jonge twintiger klaar om te stoppen met koersen.

Dat deed hij uiteindelijk niet. Hij wisselde de ene kleine ploeg (Tirol) voor drie jaar bij een andere kleine ploeg (Amplatz). In die tijd werd hij toch Sloveens kampioen tijdrijden en op de weg. En hij klom stilaan weer uit het dal. Van CCC ging het naar Bahrein en sinds vorig jaar rijdt hij weer voor de beste ploeg van de wereld. “Het is niet de meest briljante carrière”, lacht Tratnik, maar wel een fameus parcours. “Ik heb veel geleerd. Dat wielrennen maar een stukje van het leven is, dat je ook moet genieten. Want als de carrière stopt gaat het leven gewoon door. Ik zou nu zeggen dat mijn profcarrière pas in 2017 begon, toen ik bij CCC belandde.”

Tratnik won in het covidjaar 2020 een rit in de Giro. Zijn overwinning in de Omloop schat hij hoger in. Hij zou vorig jaar in mei weer de Giro rijden, maar werd bij zijn laatste training omver gereden, brak z’n knie en haalde nooit de start.

Hij liet de moed niet zakken. “Na twee dagen was ik al met de revalidatie bezig. En vier weken later zat ik al op de fiets. Geen stress, ik geloofde dat alles kon, als ik het maar hard genoeg wilde.” In augustus koerste hij weer.

Jan Tratnik was in de Visma-ploeg een schaduwfavoriet voor het Belgische openingsweekend. Dat kwam na sterke resultaten in de voorbije weken: tweede in Murcia, derde in de Clasica Jaén en derde in de eindstand van de Ronde van de Algarve.

Tiesj Benoot zei toen dit over Jan Tratnik: “Hij is een immens sterke mens die zijn eigen kracht niet kent. Hij is heel rustig en graag op zichzelf. Hij is ook een heel goede ploegmaat.”

Tratnik hield het bescheiden op: “Ik heb in Spanje en Portugal een paar kansen gekregen, maar ik heb ze niet afgemaakt.”

Hij voelde zich geen schaduwfavoriet, zegt dat hij vooral in een rol als helper de Omloop reed. “We zijn hier met een heel sterke ploeg gestart. Ik weet niet of ik zaterdagmorgen hard in mijn eigen kansen geloofde.”

Dat keerde op het einde van een spectaculaire race, waarin een lange vlucht met Wout van Aert en twee ploegmaats toch nog werd teruggepakt, zodat plots ook Jan Tratnik weer voorin zat te koersen.

Tratnik viel aan voorbij de Bosberg, op minder dan tien kilometer voor de streep. “Het was een aanval op instinct. Het was een erg harde koers, ik hapte twee keer naar adem en ik zag dat het tempo wat zakte. Toen viel ik aan van achteren. Wout zei nog iets in m’n oortje, ik weet niet goed meer wat. Er werd van alles geroepen in de oortjes. Het was toen allemaal een beetje wazig voor me. Ik wist dat we een kloofje hadden, niets meer. Ik was zeker dat iedereen mijn vlucht zou beschermen. Nils Politt was mee en hij was een goede om erbij te hebben. Dat hij zo’n grote hulp was in de laatste kilometer is niet mijn probleem.” (lacht)

Bij de finish stonden zijn vriendin Urska en vier vrienden hem op te wachten. Urska was uit Monaco overgevlogen, de vrienden kwamen uit Slovenië. Hij heeft nog een fameuze vriend in Slovenië - Primoz Roglic - maar die was er zaterdag vanzelfsprekend niet bij.

Vorig jaar waren Tratnik en Roglic ploegmaats, inmiddels rijdt Roglic voor Bora. “Ik vond het jammer dat hij weg ging”, zegt Tratnik. Maar aan de andere kant: “Hij had de ballen om het te doen. Hij had alles wat hij wilde hebben. Hij trok naar een nieuwe ploeg met nieuwe mensen en alles was nieuw. Daar is moed voor nodig. Primoz was niet bang om uit de comfortzone te gaan om de Tour te proberen winnen. Ik zie dat hij gelukkig is, en daar draait het om.”