Ondanks rijverbod komt Leentje aanrijder van haar dochter tegen achter stuur van auto: "Geen alleenstaand geval"

Gisteren zijn vijf wielervrienden van de weg gemaaid door een dronken bestuurder. 2 van hen overleefden het niet. De bestuurder bleek bijna 3 promille alcohol in het bloed te hebben, én een eerder rijverbod dat nog steeds van kracht was. 

In 2017 overkwam Leentje hetzelfde, wanneer op een nacht de politie voor haar deur staat. Haar dochter Femke is betrokken geraakt bij een ongeval. Ze werd op haar fiets aangereden door een bestuurder die vluchtmisdrijf pleegt. Het leven van Femke hangt even aan een zijden draadje, maar ze overleeft.

Later blijkt dat de bestuurder onder invloed was. Hij krijgt een effectieve celstraf van een jaar, anderhalf jaar voorwaardelijk én hij krijgt een rijverbod van 3 jaar. Volgens Leentje stelde haar advocaat die verwachting meteen bij: "wij werden al gewaarschuwd dat een jaar effectief niet echt een jaar effectief is. In het beste geval zouden het 4 maanden met een enkelband worden".

Niet veel later komt Leentje de bestuurder zelfs tegen, terwijl hij opnieuw achter het stuur zit. "Dan gaat je hart in overdrive, en begin je meteen de maanden te tellen. Wanneer was het vonnis? Hoe lang was het opgelegde rijverbod?" Tot Leentje beseft dat de man eigenlijk nog niet mag rijden, en ze uiteindelijk ook naar de politie stapt.

De man had zijn opgelegde rijverbod aan zijn laars gelapt, en volgens cijfers van verkeersinstituut VIAS is hij niet de enige die tegen zo’n rijverbod durft te zondigen.

Het zijn cijfers die Leentje niet verbazen, want naar eigen zeggen gingen haar ogen al open toen hun dader in beroep ging tegen zijn strafmaat. "Toen moesten we naar de rechtbank, maar deze keer als toeschouwer. En daar zie je al die gevallen passeren, elk met een lijst van zo’n 20 à 30 veroordelingen. Ze zijn zo hardleers, ze voelen het nooit."

Volgens Leentje zijn we te laks voor wie drinkt en rijdt. Ze smeekt justitie om effectieve straffen ook écht effectieve straffen te laten zijn. Het is een oproep die volmondig wordt bijgetreden door Johan en Griet. 

Zij verloren hun dochter Charlotte, nadat ze werd gegrepen door een dronken bestuurder. Een bestuurder die eerder al twee keer werd veroordeeld voor dronken rijden. De dader werd veroordeeld tot 5 jaar gevangenisstraf, waarvan 4 jaar effectief.

Uiteindelijk werd de man na zo’n 20 maanden vrijgelaten, tot grote verbazing van Johan en Griet. Ook zij pleiten voor gevangenisstraffen die ook echt in praktijk worden omgezet. "Of werkstraffen", vertelt papa Johan. "In de zorg bijvoorbeeld, zodat de daders geconfronteerd worden met de gevolgen."

Johan en Griet willen dat gevangenisstraffen meer daadwerkelijk kunnen uitgevoerd worden, en dat rijverboden beter worden opgevolgd. Johan: "De boetes zijn te laag, en de pakkans is te klein. Mensen zouden echt bang moeten zijn." 

Volgens Stef Willems van verkeersinstituut VIAS zijn er alvast twee initiatieven die op lange termijn een oplossing zouden kunnen bieden.

Als eerste hoopt hij om in de nabije toekomst het digitaal rijbewijs te zien verschijnen, naar het voorbeeld van Frankrijk. In combinatie met een up-to-date databank zou dat een zeer efficiënt hulpmiddel kunnen zijn om hardleerse chauffeurs op te sporen.

"De politie kan dat dan meteen scannen, en zien of er een rijverbod van kracht is. Wijzigingen worden makkelijker en sneller doorgevoerd. Misschien kan het ooit zelfs gekoppeld worden aan de wagen, waardoor die niet meer zal kunnen starten als er een rijverbod van kracht is".

Het andere stokpaardje dat soelaas zou kunnen bieden: het rijbewijs met punten. Een voorstel dat politiek al wat tegenkanting kreeg. "Je zou een criminele carrière sneller in kaart kunnen brengen, je zou sneller kunnen ingrijpen en sneller een gepaste straf kunnen geven", aldus Willems.

Veelbelovende toekomstmuziek, maar zowel Willems als de ouders van Charlotte zijn het erover eens dat de echte oplossing in een maatschappelijke mentaliteitswijziging ligt.

"We blijven elkaar waarschuwen als er ergens een controle is, maar toch zijn we verontwaardigd bij ongevallen", vertelt Willems. "We moeten als maatschappij echt zeggen: dit kan niet, hier trekken we de lijn. En dan moeten onze beleidsmakers dat vormgeven."