Wetenschappers vinden microplastics in alle onderzochte menselijke placenta’s: ongerust over gevolgen voor foetussen

Amerikaanse onderzoekers hebben microplastics aangetroffen in menselijke placenta’s. Dat blijkt uit een onderzoek van de faculteit Gezondheid aan de University of New Mexico (UNM) dat is gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift ‘Toxicological Times’. De wetenschappers maken zich zorgen over de mogelijke gevolgen voor de gezondheid van de ontwikkelende foetussen.

Een team onderzoekers van de UNM heeft 62 gedoneerde menselijke placentamonsters onderzocht. In alle placenta’s werden microplastics aangetroffen. In 2020 vond in Italië er een gelijkaardig onderzoek plaats, waarbij er in vier van de zes onderzochte placenta’s microplasticdeeltjes werden aangetroffen.

Dankzij een nieuwe analysemethode werd duidelijk dat het over 6,5 tot 790 microgram (een microgram is één miljoenste van een gram) per gram weefsel gaat. Hoewel de aantallen klein lijken, maken de onderzoekers zich zorgen over de gezondheidseffecten van een gestaag toenemende hoeveelheid microplastics in het milieu. De soort plastic dat het meeste gevonden werd in de placenta’s, is polyethyleen. Die stof wordt gebruikt om bijvoorbeeld plastic tassen en flessen te maken en telde mee voor maar liefst 54 procent van het totale aantal plastic.

Professor Matthew Campen van de Universiteit van New Mexico, in de Verenigde Staten, leidde het onderzoek. “Als we effecten zien op placenta’s, dan kan dat gevolgen hebben voor al het zoogdierenleven op deze planeet. Dat is niet goed”, zei hij. Ook maakt hij zich zorgen over de mogelijke gevolgen voor de gezondheid van de ontwikkelende foetussen.

Microplastics zijn miniscule plastic deeltjes, kleiner dan vijf millimeter, die ontstaan door de slijtage van grotere plastics of bijvoorbeeld autobanden. Ook het wassen van synthetische kledij kan microplastics opleveren, die dan in het rioolwater terecht komen.

Het is dan ook al langer bekende dat mensen microplastics binnenkrijgen via voedsel en water of zelfs door in te ademen. De microplastics werden ook al eerder aangetroffen in uitwerpselen van volwassenen en baby’s.

Toch is het verontrustend dat ook een placenta al zo’n hoeveelheid microplastics bevat, aangezien de ontwikkeling van de placenta ongeveer een maand na het begin van de zwangerschap start. Andere menselijke organen worden gedurende veel langere tijd blootgesteld aan microplastics.

Het is nog onduidelijk welke gezondheidseffecten de microplastics in ons lichaam hebben, maar de toenemende concentratie zou een verklaring kunnen zijn voor de toename van sommige gezondheidsproblemen zoals inflammatoire darmziekten (IBD) en darmkanker bij mensen onder de vijftig jaar. Uit een onderzoek uit 2021 bleek dat mensen met IBD, wat chronische aandoeningen in het spijsverteringsstelsel zijn, 50 procent meer microplastics in hun ontlasting hadden. Onder andere ook voor een afnemend aantal zaadcellen zijn aanwezige microplastics een mogelijke verklaring.

Campen en zijn collega’s plannen verder onderzoek om de onduidelijkheden op te lossen, maar tot dan maakt hij zich grote zorgen over de groeiende productie van plastic wereldwijd. “Het wordt alleen maar erger, en het traject is dat het elke tien tot vijftien jaar zal verdubbelen,” voorspelt hij. “Dus zelfs als we het vandaag zouden stoppen, zal er in 2050 drie keer zoveel plastic op de achtergrond zijn als nu. En we gaan het vandaag niet stoppen.”