Axelle, plusdochter van Jeroen Perceval: ‘Mijn perfectionisme is soms behoorlijk lastig. Maar als ik acteer, ga ik zó op in mijn rol dat ik het allemaal kan loslaten’
‘The eldest and me’ schreef acteur Jeroen Perceval een tijdje geleden bij een foto op Instagram. The eldest: dan heeft hij het over Axelle (14), de dochter – en het evenbeeld – van zijn vrouw Griet Van Damme. Zijn plusdochter, dus. Maar de hashtags die hij eraan toevoegde – #dochter en #liefde – zeggen iets over hun band. Axelle droomt zelf van een carrière als actrice. Interviews heeft ze al onder de knie: terwijl Jeroen zich bescheiden op de achtergrond houdt, praat ze honderduit over artistieke genen, verslavingen, en die ene scène in Dealer die ze nog altijd niet heeft bekeken.
Het is krokusvakantie, en dus heeft Axelle Vrielynck tijd voor een gesprek. Volgende week zal ze weer te vinden zijn in de lokalen van het derde middelbaar aan het GO! Atheneum Voskenslaan in Gent. Ze volgt er Latijn.
Axelle Vrielynck: “Nog eventjes, ja. Eigenlijk wilde ik na de kerstvakantie al overstappen naar humane wetenschappen, maar mijn leerkracht Latijn heeft me overtuigd om te blijven.”
Waarom koos je voor Latijn?
Vrielynck: “Eigenlijk vooral omdat ze die richting op mijn oude school zo tof hadden voorgesteld: de leerkracht liet ons graffiti spuiten en zo. Mijn ouders vonden het ook een goeie keuze. ‘In die richting zul je leren studeren, en je houdt er alle opties mee open voor later’, zeiden ze. Maar als ik wil overstappen, zullen ze me niet tegenhouden.”
Ben je van school veranderd?
Vrielynck: “Ja, begin dit jaar. Ik zat op een kleinere school: ik ging wel graag, maar ik wilde nieuwe mensen leren kennen, mijn wereld verruimen. Dat lukt zo moeilijk in een dorp. Het atheneum in Gent is een keitoffe school. Ik heb er al een hele vriendengroep opgebouwd, en ik leer nog altijd nieuwe mensen kennen.”
Weet je al wat je na de middelbare school wilt doen?
Vrielynck (direct): “Acteren.”
Dat was snel!
Vrielynck: “Ja. Ik ben daar heel zeker van. Op mijn 18de wil ik naar het conservatorium in Antwerpen. Mijn beste vriendin gaat daar naar de Koninklijke Balletschool – dat komt goed uit: kunnen we samen op kot gaan.”
Zijn dat de genen van je moeder? Zij speelde als actrice onder andere mee in Aanrijding in Moscou.
Vrielynck: “Zelf zou ze zeggen van niet: ze heeft al een hele tijd niet meer gespeeld. Ze ziet zichzelf ook niet als een actrice, denk ik. Ze is vooral graag ín een theater, ze hoeft niet per se op de planken te staan – ik voel meer die drang om te spelen. Maar ze heeft me de liefde voor het vak wel meegegeven, hoor. Ze nam me mee als ze een voorstelling had, ik mocht haar helpen terwijl ze repeteerde... Zo heb ik die wereld leren kennen. En ben ik ervan in de ban geraakt.”
Je speelt al enkele jaren bij Kopergietery, het Gentse jeugdtheater.
Vrielynck (begint te stralen): “Ja! Da’s een mooi verhaal. Toen ik de smaak voor het acteren te pakken had gekregen, vroeg ik aan mama: ‘Mag ik een zomerkampje volgen bij Kopergietery?’ Wat ik niet wist, was dat het kampje eigenlijk een auditie was. De mensen van Kopergietery keken heel goed mee, om te zien wie talent had. Na afloop kreeg mama een bericht: ‘Uw dochter is toegelaten!’ Ik speel er nu drie jaar, en ik vind het geweldig. We repeteren elke woensdagmiddag en spelen geregeld voorstellingen.
“Wist je dat mama ook bij Kopergietery begonnen is? Ik heb nog herinneringen aan een voorstelling waar zij in meespeelde. Toen zat ik in het publiek, en nu speel ik zélf in die zaal. Ongelooflijk!”
Wat vind je zo fijn aan acteren?
Vrielynck: “Oei, dat is moeilijk uit te leggen. Als ik acteer, is het alsof er een andere wereld voor me opengaat. Dan vergeet ik al mijn zorgen.”
Griet Van Damme: “Het is haar happy place.”
Vrielynck: “Niet dat ik zulke grote zorgen heb, hè. Het gaat meer over stress op school. Ik leg de lat behoorlijk hoog voor mezelf: ik zou zwaar teleurgesteld zijn als ik niet zou slagen.”
Van Damme: “We moeten haar weleens temperen: ‘Een keertje een buis hebben is niet erg, Axelle!’”
Vrielynck: “Mijn perfectionisme is soms behoorlijk lastig, ja. Maar als ik acteer, ga ik zó op in mijn rol dat ik het allemaal kan loslaten. Dan voel ik me alleen maar blij. (Verlegen) Dit klinkt nu vast heel emotioneel, maar het ís zo.
“Ik wil er echt méér mee doen. Ik speur voortdurend naar audities, en ik schrijf me zo vaak mogelijk in. Ik had ook auditie gedaan voor Het smelt, de verfilming van het boek van Lize Spit door Veerle Baetens, maar ik heb het niet gehaald.”
Kun je zo’n ontgoocheling makkelijk verteren?
Vrielynck: “Ja, dat kan ik wel plaatsen. (Enthousiast) Die audities zijn gewoon zo leuk!”
‘WIL JE BELLEN?’
Ook van je vader heb je het artistieke meegekregen: hij is bestuurder van Jong Gewei, een artistiek platform voor jongeren vanaf 16 jaar in Gent.
Vrielynck: “Ja, hij is daar al lang mee bezig. Ook mijn liefde voor muziek heb ik van hem: hij is een goeie muzikant. Hij drumt in een bandje, en hij volgt nog altijd lessen. Zelf speel ik een beetje gitaar, maar ik luister vooral graag naar muziek. Ik heb altijd mijn oortjes in. Muziek heeft hetzelfde effect op me als acteren – ik word er blij van.”
Waarnaar luister je zoal?
Vrielynck: “Beyoncé. 50 Cent. The Notorious B.I.G. – zulke dingen. Eigenlijk luister ik vooral naar oude muziek, nummers die mijn mama vroeger goed vond.
“Het klinkt misschien stom, maar ik mis de oude tijden. Ik heb die niet zelf beleefd, maar als ik afga op wat ik ervan zie en hoor – de mode was mooier, de muziek beter... – denk ik: was ik toen maar jong geweest. En leven zonder gsm! Als ik mama hoor vertellen over haar jeugd, lijkt het allemaal zo anders. Er waren nog geen smartphones, zij sprak af met haar vriendinnen om bij te praten. Terwijl: toen ik een logeerpartijtje had met een paar vriendinnen, zaten we de hele tijd in een kringetje te scrollen op TikTok.
“Onlangs zag ik aan een bushalte een jongen de dienstregeling bestuderen: niet op de app van De Lijn maar op de affiche in het hokje! Dat vond ik cool.”
Dat doet me denken aan een uitspraak van Jeroen. ‘Sociale media zijn het grootste verslavingsprobleem van deze tijd,’ zei hij. ‘Je vervelen, jezelf voelen, daar leer je veel meer van bij dan van de hele tijd bezig zijn met scrollen en likes en volgers.’
Vrielynck: “Hij heeft gelijk. Ik heb TikTok van mijn gsm gegooid. Ik dacht altijd: ik ga 5 minuutjes kijken – maar een uur later zat ik nóg te scrollen. Ik wilde het niet, en toch bleef ik gaan. Het is verslavend, en dat vind ik geen fijn gevoel.
“Het liefst zou ik nog veel meer apps van mijn telefoon verwijderen. Ik zou zelfs zónder telefoon willen leven, maar alleen als mijn vrienden dat ook zouden doen. Anders val je uit de boot. Wij communiceren via apps als Instagram en Snapchat. Nadat ik TikTok verwijderd had, vergat ik een paar mensen op de hoogte te brengen en kreeg ik meteen reacties: ‘Waarom antwoord je niet op mijn berichten?!’”
Op sociale media worden minderjarigen ook vaak benaderd door mensen met onfrisse intenties. Volgens onderzoekers van de Universiteit Antwerpen heeft meer dan de helft van de meisjes al ongevraagde dickpics gekregen.
Vrielynck: “Foto’s heb ik nog niet gekregen, gelukkig. Maar berichten? Geregeld. ‘Do you want me to be your sugar daddy?’ (Rolt met de ogen) Zulke dingen. Op Tiktok, maar ook op andere apps. WhatsApp, bijvoorbeeld: ‘Do you want to call?’ En zelfs op Vinted, de app om tweedehandskleren te kopen en te verkopen. Het is niet altijd schunnige praat, hoor. Soms blijft het bij ‘Hallo’. Maar de afzender is bijna altijd een oudere man: dan weet je het wel, hè.”
Hoe reageer je dan?
Vrielynck (haalt de schouders op): “Ik blokkeer de afzender gewoon.”
Van Damme: “Als ze ergens over twijfelt, toont ze ’t aan mij. Ze is daar gelukkig heel open over.”
Vrielynck: “Zulke berichten zijn niet tof, maar ik lig er niet wakker van. Ik vind vooral dat we te veel bezig zijn met sociale media. Maar er lijkt wel een kentering aan de gang. Ik zie meer en meer mensen kiezen voor een dumbphone, een mobiele telefoon waarmee je alleen kunt bellen en sms’en. Dat zou ik ook nog wel zien zitten.”
Wat vind je van een ontwikkeling als artificiële intelligentie?
Vrielynck: “Ik weet dat Snapchat een AI-functie heeft. Je kunt daar alles aan vragen. Iets als: ‘Leg me deze formule van fysica eens uit?’ En dan krijg je meteen een antwoord. En als je een foto van je klas post, zegt-ie: ‘Wat een leuke groep! Maken jullie veel plezier samen?’”
Scholen merken ook dat leerlingen hun opdrachten almaar vaker door ChatGPT laten maken.
Vrielynck: “In de Latijnse gebruiken leerlingen weleens ChatGPT om zinnen te vertalen. Dat doe ik niet. Ik vind het allemaal best eng, eerlijk gezegd. Ze zouden nu zelfs een vorm van AI aan het uitvinden zijn die acteurs overbodig zou maken. Daar word ik bang van, ja. Als we mensen gaan vervangen door robots, wordt de wereld wel heel fake.”
Jij denkt veel na over de dingen, hè.
Vrielynck (zucht): “Ik ben een piekeraar. Het is soms echt irritant. Toen ik jonger was, heb ik een tijdlang wakker gelegen van de klimaatopwarming: ik was bang dat de wereld zou ontploffen, dat we allemaal gingen sterven.
“Ik kan ook heel onzeker zijn. Als een vriendin iets op een andere toon zegt dan normaal, vrees ik al dat het slecht bedoeld is. En zo maak ik van kleine dingen grote problemen. Ik heb mezelf geleerd om de vraag te stellen: zal dit over vijf jaar nog iets uitmaken? Is het antwoord nee, dan is het niet belangrijk genoeg om er mijn slaap voor te laten. Vaak helpt dat.”
VIER KEER TIKKEN
Je ouders zijn gescheiden toen je 2 jaar oud was.
Vrielynck: “Ja. De problemen liggen achter me, maar ik heb het daar behoorlijk moeilijk mee gehad.
“Ik voelde me vooral slecht op de dagen dat ik bij papa was. Dat lag absoluut niet aan hem – we hebben altijd een goede band gehad. Het probleem was dat ik geen thuis meer had. Het voelde alsof mijn basis in tweeën was geknipt. Op den duur ontwikkelde ik tics: als ik de tafel aanraakte, bijvoorbeeld, moest ik er vier keer op tikken. Ik durfde er niets van te zeggen – ik was bang om papa te kwetsen.
“Mijn ouders merkten dat er iets aan de hand was, en hebben samen naar een oplossing gezocht. Nu ben ik twee dagen per week bij papa, de andere dagen bij mama. Papa begrijpt dat. ‘Jouw geluk gaat voor alles’, zegt hij altijd.
“Nu ik wat ouder ben, lukt het me beter om mijn gevoelens te uiten. Dat heeft ook meegespeeld in die moeilijke periode, denk ik: als kind voel je van alles, maar je kunt dat niet onder woorden brengen.”
Heeft de scheiding jouw kijk op de liefde beïnvloed?
Vrielynck: “Ik denk het niet. Scheiden hoort bij het leven. Veel van mijn vrienden hebben gescheiden ouders.
“Ik wil sowieso niet te vlug trouwen en kinderen krijgen. Ik wil eerst veel reizen. Niet dat je leven eindigt als je kinderen krijgt, maar je geeft toch een groot deel van je vrijheid op.”
Je moeder vertelde in Humo hoe ze als jonge vrouw door het buitenland aangetrokken werd: ze heeft in Las Vegas, Rome en Californië gewoond.
Vrielynck: “Ik wil ook graag een jaar in Amerika gaan wonen. (Mijmert) In zo’n appartement met grote ramen. En dan elke dag een koffietje gaan drinken. Zalig.
“Ik hou van die grote steden. We wonen hier heel rustig, en dat heeft ook zijn charmes, maar ik verkies toch de vibe van een stad. Daar zie je zoveel verschillende mensen, zoveel culturen, er is zoveel te beleven… Ik droom ervan om ooit naar zo’n grote modeshow te gaan. Je moet daarvoor uitgenodigd worden: ik hoop dat het ooit lukt.”
Je moeder leerde Jeroen kennen toen je 5 was.
Van Damme: “Die twee hebben zo’n goeie band! Ze gaan vaker met elkaar op stap dan met mij.”
Vrielynck: “Ik ben blij dat het Jeroen is en niemand anders. (Tegen Griet) Vertel je eens over die keer dat we met z’n drieën op dat terras zaten?”
Van Damme: “Jeroen en ik waren nog niet lang samen. Terwijl ik naar het toilet ging, sprak Axelle hem aan: ‘Ik vind het niet tof dat jij het lief van mijn mama bent, want nu moet ik haar met jou delen.’ Sinds de scheiding was hij de eerste man die ik in haar leven toeliet, ze was lang met mij alleen geweest. Jeroen antwoordde: ‘Je mag me gerust de stomste mens ter wereld vinden. Ik begrijp dat. Ik vond het ook niet tof toen mijn mama een lief had.’ Dat raakte iets bij haar. Sindsdien zijn ze twee handen op één buik.”
Vrielynck: “Jeroen voelt me heel goed aan. Ik ken hem ook al bijna negen jaar – da’s lang, hè.”
In die tijd heb je twee zusjes en een broertje gekregen: Cézanne is 5 en de tweeling Romane en Gaspard is 20 maanden oud.
Vrielynck: “Ze zijn zo lief! Ze noemen mij Akkie. Hun eerste vraag als ze thuiskomen is altijd dezelfde: waar is Akkie? Als ik er ben, zijn ze superblij.
“Mensen zeggen soms: ‘Dat zijn toch je halfbroer en halfzussen?’ Maar zo voelt het helemaal niet. Dat zijn gewoon mijn broers en zussen. We komen uit dezelfde buik, hè (lacht).”
MET PITT
Hoe is het om een bekende pluspapa te hebben?
Vrielynck: “Ik sta daar eigenlijk totaal niet bij stil. Er is ook bijna niemand die weet dat Jeroen mijn pluspapa is, op mijn vriendinnen na. Niet omdat ik erover wil zwijgen, het is simpelweg geen issue. Jeroen is gewoon Jeroen.
“Ik vond het wél meteen cool dat hij acteur is. In het begin was ik alleen nog te jong om te beseffen hoe goed hij is, en hoe straf de dingen zijn die hij maakt.”
Heeft zijn job je zin om te acteren aangewakkerd?
Vrielynck: “Dat denk ik wel. Hij vertelt vaak over zijn werk, ik mag mee achter de coulissen... Ik vind het allemaal geweldig.”
Ken je zijn films?
Vrielynck (knikt)
Van Damme: “Dealer, Jeroens regiedebuut uit 2021, heeft ze gevolgd van de eerste drafts van het scenario tot de laatste edits – het hele proces.”
Vrielynck (enthousiast): “Ik ben een paar keer mee naar de opnames geweest, ik mocht mee naar de première, en ik heb alle acteurs ontmoet: superleuk. Ze spelen zulke heftige rollen, maar in het echt waren ze gewoon heel grappig.”
Dealer is een rauwe film over een 14-jarige jongen die ten onder gaat aan de drugs. Jij zag ’m op je 12de.
Vrielynck: “Ik kon er wel tegen, hoor. Op één scène na: die waarin je een heroïnenaald in een arm ziet gaan, in close-up. Die heb ik nog altijd niet gezien.”
Jeroen maakt er geen geheim van dat hij zelf ook diep is gegaan: op jouw leeftijd zat hij al in een afkickcentrum.
Vrielynck: “Ik gebruik geen drugs, en ik zal het ook nooit doen. Het schrikt me af. Ik weet dat drugs dingen doen met je hersenen, dat ze verslavend kunnen zijn. Dat je nooit weet wat erin zit, en dat veel mensen eraan gestorven zijn. Redenen genoeg om er vér van weg te blijven.”
Waarschuwt Jeroen je extra omdat hij weet hoe verwoestend drugs kunnen zijn?
Vrielynck: “Hij vraagt er wel naar. Toen ik onlangs naar een feestje ging, zei hij: ‘Wees voorzichtig, en neem zeker geen drankjes aan van onbekenden.’ Maar dat doen alle ouders en plusouders.
“Ik vond Dealer trouwens een héél goeie film. (Mijmert) Het moet gewéldig zijn om in zo’n film te mogen spelen.”
Heb je een droomrol?
Vrielynck: “O ja. Een rol in een echt grote productie in New York. Met een goeie regisseur. Het soort film waarin Brad Pitt speelt. Of nog beter: mét Brad Pitt (lachje).
“Weet je trouwens wie mijn allergrootste voorbeeld is? Julia Roberts. Ook weer iemand van vroeger!”
Misschien ben je wel een oude ziel.
Vrielynck: “Oei. Mama, ben ik een oude ziel?”
Van Damme (lacht): “Misschien wel, ja. Ik vind haar in ieder geval matuurder dan veel van haar leeftijdgenoten.”
Stel dat het toch niks wordt met het acteren: heb je dan een plan B?
Vrielynck (beslist): “Nee. Geen plan B. Ik ga acteren.”
Fair Trade, VTM, woensdag 28 februari, 21.45 uur.
© Humo
Lees ook
Geselecteerd door de redactie
