We horen het de zuurpruimen al denken: het is máár indoor en het is bovendien een WK waar de grootste sterren hun kat naar stuurden. Platrelativeren kan altijd, maar Noor Vidts heeft op haar 27e wel twee wereldtitels achter haar naam. Hoeveel Belgische sporters kunnen dat zeggen? Eender wat er de komende jaren nog gebeurt in haar carrière, gaan Belgrado 2022 en Glasgow 2024 toch momenten blijven die ze op het einde van haar loopbaan tot de absolute hoogtepunten zal rekenen.

De drie grote vedetten van de meerkamp – Nafi Thiam, Anna Hall en Katarina Johnson-Thompson – waren afwezig in Glasgow. Maar de afwezigen hebben ongelijk. Vidts begon ’s ochtends degelijk met een vierde plaats in 8.27 op de 60 meter horden, ofwel twaalf honderdsten boven haar persoonlijk record. Het hoogspringen was voor haar doen iets minder met een tweede plaats en 1m79, vijf centimeter onder haar persoonlijk record, maar in het klassement kwam ze wel voor het eerst aan de leiding. Haar voornaamste concurrente in Glasgow, de Spaanse Maria Vicente, viel bij dat onderdeel uit met een afgescheurde achillespees. Zij zal ook het EK in Rome en de Spelen in Parijs missen.

Het kogelstoten was erg goed. Met 14m26 bleef Vidts amper zeventien centimeter onder haar persoonlijk record en eindigde ze tweede. Ze moest de leidersplaats in het klassement wel afstaan aan de amper twintigjarige Finse Saga Vanninen. In het verspringen toonde de Vilvoordse dat ze mentaal ijzersterk is. Haar eerste poging was met 6m20 zeer matig, maar onder druk staan de groten op. Bij haar tweede beurt ging ze naar 6m40 en bij haar derde sprong Vidts zelfs 6m51. Goed voor winst.

Schepje bovenop

Een tekenend beeld trouwens tijdens het verspringen. De regisseur dacht even twee willekeurige Belgen in beeld te nemen, maar wist hoogstwaarschijnlijk niet dat het om moeder en vader Vidts ging. Ze zwaaiden eens verlegen met hun Belgische vlag naar de camera. Bescheidenheid, het zit in de familie.

Vaninnen begon nog als leidster aan de afsluitende 800 meter, maar Vidts had slechts negen punten goed te maken, ofwel 60 honderdsten. Daar deed ze een schepje bovenop met een derde plaats op die 800 meter in 2:12.99, acht seconden sneller dan de Finse. Het winnende eindtotaal van Vidts bedroeg 4.773 punten.

Vier keer won België ooit goud op een WK indooratletiek. Eén keer Tia Hellebaut, één keer de Belgian Tornados en twee keer Noor Vidts. In haar eentje verantwoordelijk voor de helft van de historische gouden vracht. Een goed teken richting Parijs, maar zelfs als het daar misloopt, nemen ze haar twee wereldtitels alvast niet meer af.

“Ik denk wel dat ik hier trots op mag zijn”

“Het was zwaar, een lange dag”, vertelde een dolgelukkige Vidts. “Om 8u30 vanmorgen was ik in het stadion. De horden en het hoogspringen waren niet super, maar met het kogelstoten en verspringen was ik héél blij. De 800 meter liep moeizaam, maar misschien speelde onbewust wel mee dat het niet meer nodig was. Na die 800 meter kon ik ook nog op mijn benen staan, dus achteraf dacht ik ‘dju, ik had wat harder kunnen lopen’...’’

“Welke waarde ik hier aan hecht? Ik denk er dat dit mij nog niet zoveel hebben voorgedaan. Ah, niemand? Kijk, dan is het zeker mooi. Ik ben superblij en denk wel dat ik hier trots op mag zijn. Het is heel speciaal. Of ik een Schotse pub in ga duiken? Nee, eerder mijn bed in duiken. Ik ben niet zo’n ‘feester’. Mijn ouders komen nog even naar hotel en dat zal het zowat zijn.”