Kris uit 'Restaurant misverstand' hoopt zelf niet over euthanasie te moeten beslissen: "Als ik mijn vrouw niet meer herken, mag het stoppen"

Na het verschijnen van het nieuwe boek van Barbara Ceuleers, de dochter van oud-VRT-topman Jan Ceuleers, is euthanasie weer volop aanwezig in het politieke debat. In het boek getuigt Barbara Ceuleers over hoe haar vader met dementie in een vroeg stadium voor euthanasie moest kiezen, omdat euthanasie nu alleen is toegelaten bij mensen die wilsbekwaam zijn.

CD&V, dat eerder terughoudend was, leek deze week een opening te maken voor het versoepelen van de wetgeving. Al liet voorzitter Sammy Mahdi vandaag uitschijnen dat de kans klein is dat er iets verandert voor de verkiezingen.

Kris Mees, een voormalig docent met jongdementie en deelnemer van het tv-programma "Restaurant misverstand", volgt het samen met zijn vrouw op de voet. "Er moet eindelijk een oplossing worden gevonden. Al zal het voor ons misschien te laat komen", getuigt zijn vrouw en mantelzorger Annick Dewinter.

Ondanks alles gaat het goed met Kris, mede dankzij de hulp van vrienden, kennissen en zeker zijn vrouw. Hij nam dan ook met het opvallende T-shirt "I don't need Google, my wife knows everything" (ik heb geen Google nodig, mijn vrouw weet alles) plaats op de sofa.

"De ziekte verloopt gelukkig traag. Mijn spraakvermogen is wel heel erg achteruitgegaan. Maar als het voorlopig alleen dat maar is, ben ik tevreden." Naast de afasie uit de ziekte zich volgens zijn vrouw ook in kleine, dagelijkse dingen zoals zijn jas dichtdoen.

Kris liet zijn wensen wel al vastleggen in een wilsbeschikking, voor wanneer hij in de toekomst achteruitgaat. "Als ik niet meer weet dat Annick mijn vrouw is, dan mag het voor mij stoppen." Kris heeft het er niet dagelijks, maar wel af en toe met zijn vrouw over. "Vooral als er een interview over dementie verschijnt, komt dat naar boven. Maar het is vooral de huisarts die de wens van Kris bij elke bezoek actief herhaalt", vertelt Annick.

Met de huidige wetgeving kan alleen Kris zelf beslissen om een einde te maken aan zijn leven, al vindt hij dat zelf heel moeilijk. "Ik zou het liefst hebben dat Annick uiteindelijk beslist. Wil ze dat niet, dan respecteer ik dat ook. Eigenlijk heb ik het liefst dat er een auto over mij rijdt, dat is misschien het gemakkelijkst."

Stel dat Annick de keuze wel zou mogen maken, hoopt ze de beslissing alvast niet alleen te moeten nemen. "Ik hoop dat we bijvoorbeeld een klein comité voor een patiënt met dementie kunnen oprichten. Dat comité kan dan samen met de patiënt, de dokters, de dichte omgeving en vrienden beslissen. Zo sta je er als partner of als kind niet alleen voor. Dat zou ik nooit kunnen."

Met de huidige wetgeving is de afspraak dat de huisarts van Kris zal beslissen. "Er is afgesproken dat de huisarts ons zegt wanneer de ziekte versnelt en dat hij inschat wanneer vermoedelijk de wilsonbekwaamheid zal optreden. Maar dan nog zal het altijd te vroeg zijn. De vraag is alleen hoeveel te vroeg. De twee maanden kunnen misschien ook een half jaar zijn. De ziekte evolueert dan ook bij iedereen verschillend."