“Soms doet het pijn, maar net dan moet je doorzetten”: hoe Blessin en Union vasthouden aan Plan A, én succesvol zijn

“Ik zal niet enkel succesvol geweest zijn als ik de titel pak.” Wanneer Alexander Blessin op 5 juli 2023 wordt voorgesteld in het perszaaltje van het trainingscentrum in Nijlen, doet hij zijn ambities uit de doeken. De titel is geen must. Hij ziet in Union een project, waar hij op geheel eigen wijze zijn ei in kwijt kan. “Dat er druk op staat? ‘Who wants it easy?’”

Geen enkele coach in ons land die toen harder van nul moest beginnen dan de Duitser. Nieuw bij de club na een half jaar inactiviteit, en dan nog een halve spelerskern in rook zien opgaan. Smaakmakers als Teddy Teuma en Victor Boniface maken nu elders in Europa het mooie weer.

‘Beter doen dan de voorbije twee seizoenen is haast onmogelijk’, schreven we die dag. Mea culpa.

Union realiseert wat iedereen onmogelijk achtte. Nóg beter doen dan vorig seizoen. Titelkandidaat nummer één - ze vatten straks sowieso als leider de Champions’ Play-offs aan, terwijl behalve Anderlecht alle ‘concurrentie’ nog aan het bikkelen is voor een plaatsje bij de eerste zes. Dankzij de (moeizame) zege tegen OH Leuven kan de stadsrivaal in de reguliere competitie niet meer over RUSG springen. En dus is Union al zeker van een Europees ticket volgend jaar, nog voor ze dit seizoen Europees zijn uitgeschakeld. Gemoedsrust. “Een duidelijk signaal”, volgens Blessin. “Dat pakken ze ons niet meer af. Belangrijk voor de mindset.”

De kracht van Union zit ‘m in de groep die Blessin op die korte tijd heeft weten te smeden. De mindset, waarvan sprake, die hij heeft geïmplementeerd. Als niet iedereen voor mekaar door het vuur wil gaan, lukt het niet om zo lang op zo’n niveau te acteren. De laatste keer dat Union een weekje rust had dateert van tijdens de winterstop.

Die huddle iedere week maakt daar deel van uit. De debrief met het hele team, spelers en stafleden. Positieve maar vooral ook terecht kritische feedback wanneer nodig. Slaan en zalven. Zoals zaterdag. Maar belofte maakt schuld, want ook na een draak van een partij tegen OHL was hij z’n team twee verlofdagen verschuldigd. Een clean sheet plus twee gemaakte doelpunten, da’s de regel.

“Ik neem de volle verantwoordelijkheid voor onze mindere prestatie”, verraste hij achteraf. Zijn rotatiesysteem is hem heilig. Deze keer zaten Vanhoutte en Nilsson op de bank. En was vooraf doorgesproken dat Castro-Montes bij de rust binnen zou blijven. Het spel van Union was er niet bij gebaat, maar zo lang ze winnen... “Alessio was één van de beteren, normaal neem je hem er dan niet uit. Maar op dit soort momenten moet je slim zijn, en luisteren naar data en de fysiektrainers. We hebben een bepaalde structuur aangebracht. En soms doet het pijn, maar net dan moet je doorzetten. Tot nu toe gaat alles goed, maar we weten hoe snel het kan gaan.”

Net door dat vele wisselen houdt hij iedereen er met het kopje bij. Niemand die zich buitengesloten voelt. Zo wat de hele kern maakt aanspraak op minuten. Een Kabangu of Teklab wordt gradueel meer ingezet, zaterdag stond Terho op het scorebord. Iedereen voelt dat ze deel uitmaken van de groep.

Dat geldt ook voor de geblesseerden en spelers die naast de selectie vallen. Die zijn er altijd als de kippen bij om mee te vieren met de fans na weer een overwinning. Lapoussin, die na een spierblessure weer hervat en donderdag speelklaar zou moeten zijn, kreeg de afgelopen week een zeldzame uitzondering. “Ik hou ervan dat iedereen erbij is. Ik sta er eigenlijk op”, zei Blessin op de vraag waar zijn winger zat. “Maar met Loïc ben ik overeengekomen dat hij elders mocht zijn. He’s excused.”

Op twee slippertjes na, tegen KV Mechelen en Racing Genk, verloopt alles volgens plan A. Op alle fronten. Straffer dan Blessin, of de heren Muzio en O’Loughlin naast hem, die vijfde juli had durven dromen. Union is 22 competitiewedstrijden op rij ongeslagen. Tweeëntwintig. En zou het op dit moment wel een stunt zijn als ze Fenerbahçe kloppen in de Conference League, nu donderdag? Of gewoon de logica gerespecteerd? Het checklistje is al over halfweg.