Waarom kijken we graag naar 'tearjerkers' zoals 'One day'?

Dat we graag kijken naar sentimentele films en series werd onlangs nog maar eens duidelijk dankzij het liefdesverhaal 'One day'. In die Netflix-serie ontmoeten Emma Morley en Dexter Mayhew elkaar op 15 juli 1988. Ze brengen samen de nacht door 'als vrienden' en besluiten dat te blijven, ook al hangt er meer in de lucht. 

Elk jaar krijgen we op 15 juli een kijk in het leven – en in de relatie – van Emma en Dexter. Het is een echte 'slow burn romance': zullen ze hun liefde voor elkaar toegeven? Of niet?

Tijdens de week van 12 februari werd de serie zo'n 9,9 miljoen keer bekeken en was het de meest bekeken serie op dat moment. Ook op TikTok valt het succes van 'One day' op. Je vindt er duizenden video's waarin mensen hun reactie delen op de serie. Opvallend: het zijn voornamelijk video's van huilende mensen:

Waarom lokt een serie zoals 'One day' zoveel reactie uit? Waarom houden we zo van tearjerkers? Caroline Braet, professor Ontwikkelingspsychologie (UGent), geeft enkele verklaringen in het Radio 1-programma 'De wereld van Sofie'.

Ons brein bestaat uit een cognitief en een emotioneel deel. "Het is het emotionele brein dat maakt dat we meevoelen, als we ons met bepaalde personages identificeren", zegt Braet. "Lange tijd werd het emotionele brein niet voldoende gestimuleerd in onze cultuur. Er werd gefocust op het stimuleren van het cognitieve brein."

Daar zijn de laatste jaren veel grote stappen in gezet. "Emoties tonen wordt nu veel meer aanvaard en aangemoedigd, maar doordat er zo lang een culturele druk heerste om onze emoties te onderdrukken, hebben we een achterstand opgelopen in de ontwikkeling van het emotionele brein. Dus leef mee, want dat is belangrijk voor die ontwikkeling."

Volgens professor Braet is het heel normaal dat we graag naar tearjerkers kijken. "Je emoties de vrije loop laten, heeft meerdere functies. Een van die functies is dat het ontladend werkt. De energie die emoties met zich meebrengen, wordt op die manier gekanaliseerd.” 

"Hoe meer tranen, hoe beter de ontlading. Puur biologisch gezien, kunnen we zelfs gelukkig worden van die ontlading omdat daar geluksstoffen door vrijkomen." 

Maar dat is helaas niet voor iedereen zo. "Bij sommigen kan het ook gevoelens uit het verleden losmaken die niet verdwijnen door te huilen. Iets wat al lang weggestopt was, kan terug naar boven komen."

Is er een verschil tussen mannen en vrouwen? "Van jongs af aan worden mannen aangemoedigd om hun gevoelens te onderdrukken. Ze moeten zich sterk houden. Het is daarom niet onlogisch dat vrouwen makkelijker huilen bij films dan mannen, dat wordt gewoon meer geaccepteerd in de samenleving."

"De energie die emoties meebrengen, blijft daar dan zitten bij mannen. Ze moeten dan op zoek naar andere manieren om die te kanaliseren." Gelukkig hebben we de laatste jaren grote stappen gezet op dat vlak, geeft Braet aan. "Er zijn steeds meer mannen die huilen op televisie. Mannen willen steeds meer hun gevoelens ontwikkelen."

"In het algemeen is er de laatste jaren steeds meer emotie aanwezig op televisie. En dat kan ik alleen maar aanmoedigen, want het is tijd om ons emotionele brein te omarmen en stimuleren."