De kleine Gustaaf is overleden tijdens de Tweede Wereldoorlog. “Hij was een paar maanden oud toen hij de ‘stuipen’ kreeg. De dokters hebben hem niet kunnen helpen”, zo weet zijn broer Ludo De Vrij. “Ikzelf ben pas geboren in 1951 en heb mijn oudere broer dus nooit gekend.”

De familie De Vrij is afkomstig uit het Antwerpse Rijkevorsel. “Mijn vader is in de mijn gaan werken en verhuisde om die reden naar Helchteren. Daar woonden mijn ouders in de Kazernelaan. Ik ben later terug naar Rijkevorsel getrokken. Maar minstens eenmaal per jaar rijd ik naar Helchteren om het grafje van mijn broer te bezoeken.”

Tot zijn verbazing treft Ludo dat kindergraf telkens in een onberispelijke staat aan. “Het is altijd netjes onderhouden. Regelmatig staan er zelfs bloemen op het graf. Al jaren ben ik op zoek naar de persoon die dit doet. Ik zou die man of vrouw heel graag willen bedanken.”

Briefje

“Ik heb al geïnformeerd bij verre familie en bij oude vrienden van mijn ouders, maar niemand kan mij vertellen wie het graf van mijn broer al vele jaren zo mooi onderhoudt”, zucht Ludo De Vrij. “Bij Allerheiligen heb ik een briefje op de grafsteen gehangen. Hierin vraag ik aan de persoon die het grafje verzorgt om zich kenbaar te maken zodat ik hem of haar kan bedanken. Maar tot nog toe heb ik geen enkele reactie ontvangen.”

Ook bij de Sint-Trudoparochie van Helchteren en de gemeentelijke technische dienst die instaat voor het onderhoud van de begraafplaatsen, hebben ze geen idee wie dat kindergraf zou kunnen proper houden. “We zorgen alleen dat de paden en plantsoenen er netjes bij liggen. Onze diensten onderhouden geen individuele graven”, zo klinkt het op de technische dienst. Eenzelfde geluid bij de parochie. “Het moet een privépersoon zijn. Vreemd dat die man of vrouw zich niet kenbaar wil maken.”