“Vroeger turnde ik zelf en mijn dochters zijn mij hierin gevolgd”, vertelt Natasja. "Het was logisch dat ik training zou geven, ook een van mijn dochters doet dit. We geven beiden training aan een van de tumblinggroepen van DeSeM-HAROP Genk. De dankbaarheid die ik krijg van mijn gymnasten is de drijfveer om dit te blijven doen.""Het is een onbeschrijfelijk gevoel als je je gymnasten ziet groeien, niet enkel op turnvlak maar ook als persoon”, zegt Natasja. "Als ze van kinds af aan al bij jou trainen en je ziet ze ouder worden, dan is dat een beetje als je eigen kinderen zien opgroeien. Ik ben ontzettend trots op ieder van hun.” “Ik kan zelf kiezen hoe ik mijn trainingen invul en welke methodes ik gebruik om oefeningen aan te leren. Deze vrijheid maakt het extra leuk. Tijdens vakanties kunnen er extra trainingen worden gepland. Dit gebeurt naar beschikbaarheid van de trainer waardoor het als vrijwilliger veel makkelijker is om dit naast een vaste job te doen." Van een trainster wordt ook verwacht dat je je gymnasten begeleid op wedstrijden. "Hierbij leer je ook andere trainers kennen. Wij werken vaak samen met andere clubs, de voordelen daarvan zijn dat elke trainer een andere techniek of visie heeft, je leert van elkaar”, aldus Natasja. De samenwerkingen zijn trouwens niet enkel fijn voor de trainers, maar ook voor de gymnasten zelf. “De gymnasten leren elkaar kennen en supporteren op wedstrijden voor elkaar, dat is leuk om te zien. Vroeger was er eerder een soort vijandigheid tussen verschillende clubs, maar nu steunt iedereen elkaar.” Natasja zag al twee jaar op rij een van haar gymnasten geselecteerd worden voor het WAGC, een WK voor jongeren van 11 tot 21 jaar. Als trainster is ze daar erg trots op. Dit jaar is één van haar gymnasten, Sofie, zelfs vicekampioen geworden in de categorie 11-12 jaar. “Jammer genoeg zijn Hayley en Mirthe pas achtste geworden na een val bij hun salto. Maar ik ben ontzettend trots op al mijn gymnasten.”