Jacky Lafon blikt terug op moeilijke kinderjaren met gewelddadige vader: “Hij heeft mijn eerste hondje verdronken”
BVJacky Lafon (77) heeft zich van haar meest openhartige kant laten zien. In de podcast ‘Peter Van de Veire & De Zandloper’ vertelt ze over haar moeilijke kindertijd met haar gewelddadige vader. Ze werd regelmatig geslagen en haar vader liet haar geloven dat ze niets waard was. “Ik kan het niet onder woorden brengen, maar het was een hel om met hem te leven.”
STBBron:Podcast 'De Zandloper'
Tijdens de podcast heeft Jacky het eerst over de liefdevolle band met haar moeder, maar niet veel later komt ook haar vader ter sprake. Met een krop in de keel vertelt ze over de moeilijke jaren die ze met hem beleefd heeft. “Mijn vader kon ons nooit liefde geven. Volgens hem waren we niets, konden we niets en zouden we nooit iets worden. Mijn twee zussen en ik werden dan ook om het minste gestraft. Hij heeft mijn eerste hondje verdronken in een vlaag van woede en heeft al onze foto’s verbrand. Mijn vader was bijna altijd dronken en was een slecht mens”, legt Jacky uit. “Op een gegeven moment wilde ik met een vaas tegen zijn hoofd kloppen, maar mijn zus heeft me destijds tegengehouden.”
Ik heb hem uiteindelijk wel vergeven op zijn sterfbed. Maar ik heb hen daarboven toen ook bedankt dat hij weg was
Dat zijn momenten die Jacky nooit zal vergeten. “Ik kan het moeilijk onder woorden brengen, maar het was een hel om met hem te leven”, vertelt ze. “Ik heb hem vaak gevraagd waarom hij zo deed, ik heb hem brieven geschreven, maar zijn antwoord was altijd ‘daarom’. Het begrip ‘familiaal geweld’ bestond destijds nog niet. De politie wilde hem wel verschillende keren arresteren, maar dat wilde mijn mama dan weer niet. Ze wilde niet van hem scheiden.”
En wanneer Peter vraagt of Jacky nog altijd boos is op haar vader, antwoordt ze: “Ik heb hem uiteindelijk wel vergeven op zijn sterfbed. Maar ik heb hen daarboven toen ook bedankt dat hij weg was. Het was gewoon een heel dubbel gevoel. Ik herinner me nog dat de artsen in Antwerpen me vertelden dat hij niet lang meer te leven had en dat dat toen een mooie dag voor mij was. Mijn vader heeft pas tijdens zijn allerlaatste momenten toegegeven dat hij geen goede vader was geweest. Hij overleed op 61-jarige leeftijd aan het syndroom van Korsakov.”
