COLUMN. Walter Damen over ‘beleefdheidsvreugde’: “Een voetganger die zijn hand opsteekt als je hem overlaat? Daar beur ik van op”

Ik moest onverwacht mijn dochter naar school brengen. En passant werd mij ook gevraagd om twee vriendinnetjes thuis op te pikken, die door de hevige regenval van de dag voordien hun fietsjes op school hadden moeten achterlaten. Zo gevraagd, zo gedaan. Het was opvallend. De twee meisjes, die afzonderlijk instapten, hun eerste woorden waren: “Bedankt meneer, dat u dit voor ons doet en dat we mogen meerijden.” Drie dankjewels (mijn dochter inclusief) op een kleine 7 minuten. Ik maakte meteen de bedenking: “Stel dat iedereen even beleefd zou zijn als die meisjes, dát zou nog eens wat zijn.”

Een warme gloed maakte zich van mij meester. Beleefdheid is immers gratis. Meer nog, het is een bron van positieve energie. Neem nu die voetganger of fietser die je voor laat. Als die dan hun hand opsteken als bedankje, wordt mijn gemoed versterkt. Of de persoon aan de kassa die je voor laat omdat je maar één artikel hebt. Of een groep jonge kinderen waarvoor je als automobilist vertraagt en uitwijkt, zodat ze allemaal naar je zwaaien. Hoe vaak zijn we niet vertederd door diertjes die oversteken terwijl een hele colonne auto’s staat te wachten? Mocht ik al deze voorbeeldjes in één woord kunnen samenvatten, ik zou het ‘beleefdheidsvreugde’ noemen.

Ik dacht verder over een onderwerp van de laatste weken: verkeersveiligheid en het zoveelste dodelijke ongeval. Ik ben het niet altijd eens met de daarna door de overheid prompt ontwikkelde steekvlamvoorstellen. Repressie is dan altijd het modewoord. Gevangenissen bijbouwen voor verkeerscriminelen… Wanneer, over tien jaar? Rijbewijs met punten: wordt al honderd jaar over gediscussieerd. Zero alcohol enz.

Helaas moet ik iedereen teleurstellen. Een alcoholverbod, nultolerantie, gevangenissen, en al van dat repressiefs heeft nog niemand ervan weerhouden om dronken te rijden of een strafbaar feit te plegen. De mens heeft nu eenmaal een potentiële slechte kant die bij sommigen af en toe de bovenhand haalt. Laten we beginnen met dat al eens te erkennen.

Misschien kunnen we wél iets bereiken als we opnieuw beleefd worden en respect tonen voor onze medemens. Het is immers niet beleefd en respectvol naar anderen toe om dronken te rijden, om anderen pijn te doen of zaken van hen te stelen. Het is ook niet beleefd en respectvol om vonnissen zoals een rijverbod of arresten naast je neer te leggen of ze gratuit te bekritiseren.

De meisjes Manon, Clarisse en Colette zijn die ochtend in de wagen met grote onderscheiding geslaagd in hun prille leven. Altijd vriendelijk en beleefd. Die volwassen vrouw ’s avonds in de supermarkt die iedereen aan de kassa probeerde voor te steken níét. Zéker niet toen ze uiteindelijk achteraan de rij een spurt inzette omdat er een extra kassa openging. Ze won met verve de eerste plaats in de nieuwe rij en die van ongemanierdheid. Gelukkig konden de beleefde mensen erom lachen. Stilletjes en ingetogen, want zo doen beleefde mensen dat. Stiekem wisselden de wachtenden knipoogjes. Bij het zien van zoveel onbeleefdheid voelen beleefde mensen zich soms een beter mens. En dat, dát mag.

COLUMN. Walter Damen: “Doe eens iets geks, zoals ‘Hell’mut”

COLUMN. Walter Damen: “Het is Charles’ koninklijke plicht om te tonen dat vreselijk nieuws ook iets goeds kan brengen”

Walter Damen verdedigt betogende boeren: “Zijn veel van de regels voor hen niet hypocriet?”