Nina Derwael (23) kwam vandaag in Bakoe in actie in de kwalificaties van de balkoefening. Ze turnde zich keurig door haar oefening en kreeg een score van 13.433 (startwaarde 5.1 plus 8.333 voor de uitvoering). Daarmee plaatste ze zich voor de finale met acht. Vijf van die acht finalisten zijn al zeker van Parijs en scoren geen punten voor de olympische ranking. Daarmee is onze landgenote zeker van een van de twee olympische tickets, die op de balk te verdienen zijn.

“Ik ben vooral enorm opgelucht”, bekende Derwael bij Sporza. “Ik had de Wereldbeker in Doha nog, maar ik ben blij dat ik er nu al vanaf ben en dat het niet meer van moeten is op de laatste Wereldbeker. Voor mij is het op dit moment al een even grote prestatie om in Parijs te staan als om het goud te pakken in Tokio. Ik mag nu heel blij zijn met mijn prestatie.”

Die kwalificatie was inderdaad uitgedraaid op een lijdensweg. Idealiter had Derwael zich vorig jaar op het WK in Antwerpen geplaatst voor Parijs, maar een operatie aan de schouder gooide roet in het eten. De Truiense moest forfait geven en zonder haar konden de Belgische meisjes zich niet als team kwalificeren. Daarmee begon een alternatief parcours om zich individueel alsnog te plaatsen, en een van die strohalmen heeft ze nu kunnen grijpen. Ze deed dat via de balk en niet via haar favoriete brug met ongelijke leggers, want die discipline is nog te belastend voor haar schouder. Maar de kwalificatie via de balk betekent wel dat ze in Parijs aan alle toestellen mag aantreden. Ze kan haar olympische titel aan de brug dus verdedigen.

Had Derwael zich vorig jaar niet geblesseerd, en had ze zich in Antwerpen al gekwalificeerd, dan had ze heel 2024 kunnen gebruiken om te werken aan een nieuwe brugoefening. Haar oude routine, opgebouwd rond de Derwael-Fenton, haar eigen element, is niet meer goed genoeg om mee te spelen voor de medailles. Enerzijds omdat de nieuwe concurrentes progressie gemaakt hebben (hou de Algerijnse Kaylia Nemour in de gaten!) , anderzijds omdat die Derwael-Fenton door een nieuwe interpretatie niet langer de topscores van vroeger oplevert. Op het WK in Liverpool, eind 2022 het laatste grote toernooi waaraan Derwael deelnam, haalde ze er ‘slechts’ brons mee. Toen werd heel duidelijk dat een tijdperk afgesloten was: met een oefening rond de Derwael-Fenton zou ze er niet meer komen, er moest een Derwael 2.0 komen.

Door al het blessureleed en door die omweg in het olympische kwalificatietraject heeft ze aan die nieuwe oefening maar weinig kunnen werken. Ze traint inmiddels weer aan de brug, maar ze moet nog altijd voorzichtig omspringen met de zwaai-elementen, die voor haar schouder het meest belastend zijn. “Ik mag mijn beide handen kussen met de mensen die ik rond mij heb. Het gaat heel goed met mijn schouder. Ik doe nu weer bijna alles. We zullen nu de laatste elementen hernemen en beginnen te bouwen.”

EK wordt voorbereiding

Nu het ticket voor Parijs 2024 zeker is, kan ze de focus eindelijk verleggen van die olympische kwalificatie naar de eigenlijke voorbereiding op Parijs. De laatste Wereldbeker in Doha zal ze laten schieten om in Gent te blijven trainen. Ook het aanstaande Europees Kampioenschap, van 2 tot 5 mei in het Italiaanse Rimini, verliest aan belang nu ze al geplaatst is. Ze hoeft daar niet langer alle vier de toestellen te turnen en als ze er al meedoet, zal het zijn om een eerste versie van haar nieuwe brugoefening in competitie uit te proberen.

Liefst van al zou Derwael in Parijs ook allround willen turnen, aan alle vier de toestellen. Ze doet dat graag en ze haalt daar normaal vlot de finale (allround is dat met de beste 24). Als ze in de olympische kwalificaties aan alles meedoet, komt ze in aanmerking voor drie finales: brug, balk en allround. Doordat België geen team kan afvaardigen naar Parijs, heeft ze er in elk geval een minder belastend programma dan in Tokio.

Kans op medaille is klein

Over medaillekansen moeten we realistisch zijn. Nieuw eremetaal op de Spelen zou een enorme stunt zijn na al het fysieke en mentale leed dat haar overkomen is sinds die gouden plak in Tokio. Eerst nam ze lange pauze, waarin ze het tv-spel ‘Dancing with the stars’ won. Daarna verliep haar terugkeer in de sport moeizaam. Een knie-blessure hield haar in 2022 weg van het EK in München en door een breuk met haar toenmalige vriend Siemen Voet viel de voorbereiding op het WK in Liverpool in het water. Op dat WK deed ze slechts twee toestellen en pakte ze brons aan de brug.

Door schouderblessures ging heel 2023 de mist in: ze miste het EK in Antalya door een subluxatie (half uit de kom) en het WK in Antwerpen door een luxatie (helemaal uit de kom), gevolgd door een operatie. Na dat WK werden Marjorie Heuls en Yves Kieffer, haar coaches sinds haar kindertijd, aan de deur gezet. Een tijd later werden Ulla en Dieter Koch aangesteld als interim-opvolgers. Ook privé werd ze nog eens zwaar getroffen, toen bij haar moeder een kwaadaardige tumor werd ontdekt. Met haar gezondheid gaat het inmiddels de goede kant uit.

“Dat heeft mijn kijk op het leven veranderd”, zei ze een tijdje geleden over die ziekte. Ze gooide haar leven over een andere boeg. Ze trok weg uit haar kot aan de topsportschool in Gent en ging in een loft in het Gentse samenwonen met haar nieuwe vriend Thibault Dierickx. Sportief bouwde ze een eigen team rondom haar. “Ik had een verandering nodig in mijn mentaliteit en in mijn manier van werken. Ik ben toen egoïstisch geweest, heb gefocust op wat ík nodig had en heb mijn eigen team samengesteld.” Onder Ulla Koch voelt ze zich behandeld als de volwassene die ze ondertussen is, en kan ze zelf haar eigen leven en training inrichten zoals zij het ziet.