“Geweldige ervaring om deel uit te maken van zo’n sterke ploeg”: Uijtdebroeks vol lof over straffe solo Vingegaard

Remco Evenepoel reed vijftig kilometer alleen voorop in de Figuera Champions Classic. Tadej Pogacar: 81 kilometer solo in de Strade Bianche. Dat is wel een statement, als je zo aan het seizoen kunt beginnen. Mathieu van der Poel heeft nog niet gekoerst. Wat gaat dat geven, volgende week in Milaan-Sanremo? Kon Jonas Vingegaard nog achterblijven? Dat kon hij niet.

Vrijdag was rit vijf (144 kilometer) en het was de eerste van twee bergritten in de Tirreno-Adriatico. ‘s Ochtends bij de start in Torricella Sicura bezwoeren Vingegaard en zijn handlanger Cian Uijtdebroeks dat er alleen tactisch zou worden gekoerst. Uijtdebroeks, Jay Vine, Ayuso, ze zouden elkaar een beetje het wit uit de ogen kijken. En dan zou zaterdag op de top van Monte Petrano wel duidelijk worden wie deze Tirreno wint.

Uijtdebroeks: “Vrijdagochtend bij de start vroegen ze mij: ‘Wat gaat er gebeuren?’ Ik zei dat ik het niet wist. Maar we hadden wel een plannetje gemaakt.”

Vingegaard zelf gebaarde ook nergens van. Zelfde riedel, zelfde verhaal. In werkelijkheid, zei Vingegaard vrijdagnamiddag, was het plan om vandaag vriend en tegenstander op achterstand te rijden en solo over de streep in Valle Castellana te rijden, al heel vroeg in deze Tirreno-Adriatico gemaakt.

Het was een risico, dat was het zeker, zei Jonas Vingegaard. Maar risico’s dienen om genomen te worden. “Ik wist dat ik goed in vorm was. Als ik er niet in geloofde, had ik dit niet geprobeerd. Ik wilde racen en het risico nemen. Solo winnen, daar gaat niets boven.”

En de hele ploeg deed mee. Dylan van Baarle en Steven Kruijswijk in de lange aanloop naar San Giacomo, waar het moest gebeuren. De Hongaarse kampioen Atilla Valter deed er nog een schep bovenop aan de voet van de klim. En halverwege, ruim vijf kilometer voor de top, was Vingegaard weg.

Daar konden Jay Hindley, Ben O’Connor en ook Juan Ayuso en diens UAE ploegmaat Isaac del Toro niets tegen beginnen. Boven op San Giacomo hadden ze een achterstand van 55 seconden, bij de finish was dat zelfs opgelopen tot 1:12.

In die groep zat ook de Belg Cian Uijtdebroeks. Ook Uijtdebroeks kreeg een rol in het hele verhaal.

Uijtdebroeks: “Het plan was om Jonas te lanceren. Ik zou in de groep van achtervolgers blijven. Zodat, mocht het toch niet lukken voor Jonas, ikzelf nog iets kon proberen. Maar de aanval van Jonas was super knap, hij reed een fantastische finale.”

Uijtdebroeks kreeg zelf nog een pluim mee van Vingegaard: “Hij behoort bij de beste klimmers van de wereld”, vindt de Deen.

Uijtdebroeks zei: “De hele dag hebben we de koers keihard gemaakt. Het geeft wel een boost, wanneer je echt als groep de boel in handen kunt nemen. Jammer voor mij was enkel dat ik op het einde wat ingesloten zat voor de sprint.” Cian Uijtdebroeks finishte zesde.

Is de Tirreno-Adriatico daarmee beslist? In het klassement staat Vingegaard nu 54 seconden voor Ayuso, die zich niet gewonnen geeft.

Ayuso was in deze Tirreno nog de winnaar van de tijdrit zondag. Hij reed toen 22 seconden harder dan Vingegaard, die voor het eerst met de futuristisch ogende tijdrithelm koerste. Maar Vingegaard heeft er zich niet aan gestoord.

“In plaats van naar het tijdverlies te kijken, heb ik zondag naar mijn vermogensoutput gekeken. En die was erg geruststellend. Dat gaf me het vertrouwen om te doen wat ik vandaag heb gedaan.”