Kunstenaarsgroep Captain Boomer is ook in thuisstad Antwerpen geen onbekende. Op Linkeroever lieten ze hun potvis al eens ‘los’ en tijdens de Zomer van Antwerpen zijn ze al vaak te zien geweest. Na omzwervingen door Parijs, Warschau en Londen, trekken ze nu samen met een resem acteurs naar de kust van Glenelg in Australië.

“Onze potvis is daarstraks ‘aangespoeld’ op het strand”, vertelt Bart Van Peel van Captain Boomer wanneer we hem even kunnen opbellen, daar aan de andere kant van de wereld. “Verschillende acteurs spelen onderzoekers en doen alsof ze de gebruikelijke tests op de potvis uitvoeren. We doen dit in samenwerking met het prestigieuze en in Australië heel bekende kunstenfestival Adelaide. Ze waren al langer fan van ons werk.”

’s Nachts begon het team van Captain Boomer aan de opbouw van het immense beeld. “Het moet goed gelukt zijn, want veel toeschouwers geloven dat het een echte potvis is”, zegt Bart. “We vinden het altijd fijn om de mensen te doen twijfelen. Het is een soort oerbeest dat uit de zee komt en zich aan onze voeten werpt. ‘Ik kan niet meer’, is wat hij ons wilt vertellen. Het is een tragisch en steeds weer aangrijpend beeld. We spelen een spel tussen fictie en realiteit.”

Metafoor

Het kunstcollectief wil met deze installatie vertellen dat de band van ons, als mens, met de natuur verstoord is. “Er is iets grondig mis in de wereld”, vertelt Bart. “Veel bezoekers zien onze potvis als een metafoor voor de klimaat- en biodiversiteitscrisis. We staan als kunstenaars trouwens achter de strijd voor het klimaat, maar we zijn geen activisten. Het is onze bedoeling mensen te doen nadenken over de dingen. We willen ze ook verbazen en laten voelen.”

Captain Boomer heeft op de eerste dag al meteen veel kijklustigen kunnen bereiken. “Het is een bom”, zegt Bart enthousiast. “Er zijn al duizenden mensen komen kijken en ook op zowat alle nationale zenders en in alle kranten zijn we aan bod gekomen. Het festival duurt nog een paar dagen. Nog acht keer slapen en we keren terug naar België. Maar eerst doen we nog wat opzienbare dingen in de openbare ruimte.”