LEES OOK. 1.100 jobs weg bij Van Hool: “Dit is het beste scenario, zonder extra geld gaan we failliet”

Jerry Van Mele, een werknemer met 26 jaar dienst op de logistieke afdeling van de bussen, erkent dat de werknemers wel een beetje voorbereid waren op de ontslagen. “Maar de aantallen die genoemd zijn, hadden we in de verste verte niet zien aankomen. Dit jaar 830 mensen, en in totaal 1.100 in de komende drie jaar. Maar de sfeer is nu vooral gelaten.”

Jerry benadrukt wel dat de mensen heel onzeker zijn over de toekomst. “Op de bijzondere ondernemingsraad is gezegd dat er voor 31 maart nog drie bijzondere raden gepland zijn om de wet-Renault toe te passen. Daar zullen we dan te horen krijgen over welke afdelingen het precies gaat.”

Over de toekomst van laaggeschoolde werknemers, zoals hijzelf, maakt Jerry zich zorgen. “Ik zit zeker niet alleen in die situatie. Er zijn heel veel werknemers die laaggeschoold zijn, en om die dan weer aan het werk te krijgen... Ik ben eens benieuwd. Ga je 50-plussers nog een nieuwe job laten uitvoeren? Ik denk dat de mensen best steun zoeken bij elkaar op de werkvloer, maar we gaan dinsdag zien hoe het loopt.”

Tijdens ons gesprek komen de werknemers met een late shift aan. Het is nog niet voor iedereen even duidelijk wat er zich heeft afgespeeld. Jerry: “De mensen van de late ploeg hebben een mail van de directie gekregen, maar zijn niet toegesproken. De meesten weten dus nog weinig of niks.”

“Het is een heel harde klap”, zegt een medewerker die al jaren bij Van Hool werkt. “Ik ben nu 55. Wat moet je nog gaan doen dan? Ik weet het niet. Ik heb hier altijd heel graag gewerkt, maar de jongste jaren voelde je gewoon dat het niet goed ging. Er was ook weinig motivatie op de vloer. Maar hoe zou je zelf zijn?”

Afwachten

Ook burgervader Rik Verwaest (N-VA) spreekt van een harde klap. “Je zag al aankomen dat het een serieuze herstructurering ging zijn, maar het was toch onverwacht hard”, zegt hij. Toch blijft hij positief. “Het is natuurlijk niet einde verhaal. Het is nog afwachten of er financiering wordt gevonden. Dit is hoogstens een tussentijdse situatie, wat het natuurlijk geen minder groot drama maakt voor de mensen die hun job gaan verliezen.”

Geen verrassing

Ook een anonieme stem, die al 24 jaar bij Van Hool werkt, is niet geschrokken van het nieuws. “We zagen het al lang aankomen. Er was geen werk meer. Vroeger maakten we bijna zes bussen per dag. Nu ging het nog om een bus of twee per week. De loonkost hier in België is te hoog. Het zal voor veel mensen erg zijn. Ik ben al wat ouder, dat is anders. Maar wat het belangrijkste is, is je gezondheid. Die is niet te koop.”

“Het nieuws van de ontslagen bij Van Hool kwam niet als een verrassing voor mij. Ik had de bui al zien hangen. Het is een zwarte dag voor ons dorp. Niet alleen voor de gezinnen die getroffen zijn, maar ook voor het levenswerk van de familie Van Hool zelf”, vertelt een werknemer die liever anoniem wil blijven.

“Iedereen gaat naar huis om het nieuws te laten bezinken. Het is niet makkelijk om te accepteren wat ons nu te wachten staat. Zeker voor de oudere mensen is het een groot vraagteken. Waar begin je te zoeken als je 50-plusser bent? Ik hoor ze spreken over omscholingen, maar vanzelfsprekend is dat niet.”

“Vroeger maakten we bijna zes bussen per dag. Nu ging het nog om een bus of twee per week. De loonkost hier in België is te hoog”

Werknemer Van Hool

Ook in café Jong Jut is Van Hool het gespreksonderwerp van de dag. We praten er met Noël van Roosbroeck die een lange geschiedenis heeft met Koningshooikt. “Het nieuws is natuurlijk erg voor de vele getroffen gezinnen en de mensen van Koningshooikt. Voor hen is het een rampzalige situatie. Natuurlijk, er is werk genoeg als je het zo hoort, maar daar zijn die mensen op dit moment nog niet mee bezig”, zegt hij.

“Ze wisten dat het slechte nieuws eraan zat te komen, maar eens dat moment er is, is dat altijd moeilijk. Ik heb het zelf ook ooit meegemaakt toen ’t Belfort in Lier is afgebrand. Ik werkte daar al dertien jaar samen met mijn vrouw en van de ene dag op de andere was het gedaan. Zoiets komt hard aan.”

Ook Chris Thys heeft 22 jaar bij Van Hool gewerkt, haar man zelfs 37 jaar. “Het nieuws raakt me. Ik ben hier geboren en getogen, dus ik ken veel mensen die bij Van Hool werken”, vertelt ze. “Wij hebben daar allemaal goed onze boterham verdiend en ik ben er altijd heel graag geweest. Misschien zeggen sommigen iets anders, maar voor ons was het een goede tijd.”