De eikenprocessierups was tot voor enkele jaren een groeiend probleem in onze contreien. Het is een inheemse diersoort, maar waar de rups in contact komt met de mens wordt ze bestreden omdat de brandhaartjes van het dier tot gezondheidsklachten kunnen leiden. De rups werd echter op steeds meer publieke plaatsen opgemerkt en dus nam ook de hinder toe.

Sinds 2021 tellen de onderzoekers van de provincie Antwerpen, waar de eikenprocessierups het meest voorkomt, elk jaar minder exemplaren. “Vorig jaar vonden we bijzonder weinig nesten”, zegt provinciaal expert Kathleen Verstraete. “Slechts lokaal waren rupsen aanwezig, en dan ging het meestal over kleine nesten, niet groter dan een tennisbal.”

De verklaring zit wellicht in het koude en natte weer in het voorjaar: eiken komen dan later in bloei, wat tot minder beschikbaar voedsel voor de eikenprocessierups leidt. Ook een nat najaar maakt dat de vlinders van de soort hun eitjes moeilijker kunnen afzetten. In andere Europese landen valt dezelfde trend te zien, klinkt het.

Er zijn nu zelfs zo weinig rupsen dat de onderzoekers een oproep doen aan gemeenten om jonge rupsen niet te bestrijden, maar de provincie te verwittigen zodat die de diertjes kan komen ophalen voor onderzoek. De verwachting is immers dat de soort zich op een dag weer herstelt en daarvoor is blijvend onderzoek nodig, bijvoorbeeld rond biologische bestrijdingsmiddelen, stelt het provinciebestuur.