Merlier viert na straffe zege in Nokere Koerse met vriendin Cameron en zoontje: “Jules was aangedaan”

“C’est fou, l’avance qu’il a! Wat een voorsprong!” Vriendin Cameron herbekeek de beelden van de sprint op het grote scherm met open mond, kleine Jules (1) werd er op haar arm zowaar een beetje emotioneel bij. “De eerste keer dat hij mee is dit seizoen. En kijk: bingo, voor zijn thuisfans dan nog”, lachte lady VDB. ‘Jamais deux sans trois, on dit!”

Dat er wel wat geluk mee gemoeid was, gaf Merlier zelf toe. “Net toen Rickaerts werk erop zat en hij zich liet uitzakken, kreeg ik een duw van een collega. Daardoor raakte ik Jonas’ stuur. Hij viel, ik hield me nog net recht. Ik hoop dat hij en de andere renners die neergingen oké zijn.” Wat zich vervolgens afspeelde, was je reinste stuntwerk. Fietsend legde Merlier er in de laatste 600 meter zijn afgelopen ketting terug op. “Bij de tweede poging lukte het. Op 300 van de streep sloot ik weer aan. Even profiteerde ik van de slipstream en knalde dan vol door.” (kijkend in het stralende en lachende gezichtje van zijn zoon) “Mooi, hé. Hij weende daarnet, was duidelijk aangedaan. (lacht) Ik denk dat hij wat meer buiten moet komen.”

Opsteker, na de DNF op de slotdag van Tirreno-Adriatico. “Het tastte zijn ‘moral’ wat aan”, vertrouwde ‘Cam’ ons toe. “Ken je ‘Tiem’? Hij geeft niet graag op. Zeker niet in Italië. (lacht) Hij houdt van de ‘crostate’ daar. Maar dit zal hem vleugels geven.” Voor Brugge-De Panne, Gent-Wevelgem, zijn volgende doelen. Niet voor Milaan-Sanremo, zaterdag. “We hebben erover nagedacht afgelopen winter, maar... nog nooit reed ik een koers van 280 kilometer, laat staan de Primavera. Ik ken de capi ook niet, kan er me totaal geen beeld van vormen. En het niveau is tegenwoordig zo hoog geworden, ze rijden elk jaar rapper en rapper. Alles zou moeten meezitten om er te kunnen winnen. Dus zei ik: laat maar, als het niet echt moet. Ik rijd liever Nokere Koerse.”