Ardooienaar Jaak Verhelst groeide op in Vladslo maar liep school in Torhout. Hij volgde les aan de landbouwschool, waar hij in 1968 – hij was toen vijftien jaar oud – zijn portefeuille kwijtspeelde. “Het moet tijdens de turnles gebeurd zijn”, zegt de zeventiger. “Daar was ik destijds al heilig van overtuigd. We moesten immers onze kleren laten hangen. Maar ik heb nooit met zekerheid geweten of ze gestolen werd of ik ze gewoon was kwijtgespeeld. Tot ik dinsdag een telefoontje kreeg van mijn broer.”

Steven Verhelst, de 21 jaar jongere broer van Jaak, werkte 25 jaar lang als zelfstandig aannemer, maar ging een jaar terug als onderhoudstechnicus aan de slag in de Middenschool Sint-Rembert in Torhout. Dinsdag moest hij samen met een collega in de kapel een orgel afbreken. “Achter het orgel vond mijn collega een portefeuille”, vertelt de Koekelarenaar. “Hij zag meteen dat het een heel oud exemplaar was en gaf ze aan mij. Toen ik ze opende en de identiteitskaart zag, kon ik mijn ogen nauwelijks geloven. ‘Dat is mijn broer’, schreeuwde ik.”

Ongeloof

Meteen belde Steven zijn schoonzus op. “Mijn broer heeft geen gsm”, zegt hij. “Ik vertelde haar wat er gebeurd was, waarop ze antwoordde dat het nog te vroeg was voor aprilgrappen. Daarop vroeg ze aan Jaak of hij destijds zijn portefeuille was kwijtgespeeld. Hij antwoordde bevestigend. ‘Het was een bruine met een tirette(ritssluiting, red.)’, zei hij. Ik heb uiteindelijk foto’s moeten bezorgen vooraleer hij het geloofde. Het valt ook amper te geloven, hé. Je hebt meer kans om de lotto te winnen.”

Niet veel later werd Jaak herenigd met zijn lang verloren portefeuille. “Ik kreeg ze als kind van mijn diepgelovige meter. Ze had die gekocht in Lourdes. Al kan het ook Rome zijn geweest. Ze bleek enorm goed bewaard, en zo goed als alles stak er nog in: mijn schoolrapport, geboortebewijs, paspoort en ook lotjes van een schietkraam en een ticket van de tombola van de lokale middenstand. Zelfs mijn haarkammen staken er nog in. Ik was een fiere gast (lacht).”

Twintig frank

Toch bleek de inhoud niet helemáál intact. “Het briefje van twintig oude Belgische frank bleek verdwenen”, zegt Jaak. “Dát in combinatie met de vindplaats was voor mij de oplossing van het grote mysterie. Ik wist nu eindelijk met zekerheid dat mijn portefeuille werd gestolen. Ik kwam niet vaak in de kapel en al zeker niet in de buurt van het orgel. De dief moet ze daar dus hebben gedumpt nadat hij het geld eruit had gehaald.”

Of hij nog een klacht zal indienen? “Bijlange niet”, schaterlacht de zeventiger. “Ik ben gewoon ongelofelijk blij dat ik die portefeuille terug heb. Ik heb ze al getoond aan mijn kleinkinderen en was best wel trots op mijn goede rapport. Ik zal de portefeuille wellicht aan een van mijn kleinkinderen geven. Maar eerst houd ik ze nog even bij. Om ze te tonen aan vrienden die mij niet geloven (knipoogt).”