Pover Anderlecht loopt tegen KV Kortrijk tegen eerste thuisnederlaag van het seizoen aan

Er is puntenverlies en er is dóm puntenverlies. Anderlecht zal eind mei maar twee punten tekortkomen in de titelstrijd. Dan zullen ze op Neerpede nog weleens terugdenken aan die zaterdagavond midden maart tegen Kortrijk, de rode lantaarn. Anderlecht speelde uiterst belabberd en zag z’n ongeslagen reeks van achttien wedstrijden op rij tenietgedaan worden door de Kerels. Isaak Davies strafte een blunder van Debast genadeloos af.

‘Vive le foot le samedi’, leve het voetbal op zaterdag. De harde kern achter het doel van Kasper Schmeichel voor rust kon het geschuif met Anderlecht - Kortrijk wel appreciëren. Een partij tegen de hekkensluiter. Ideale gelegenheid ook voor paars-wit om de reguliere competitie op een positieve noot af te sluiten én Union maximaal onder druk te zetten met hun trip naar de Bosuil in het verschiet.

Nou... Toen Erik Lambrechts voor het einde floot, floot het publiek terug. De spelers dropen met het schaamrood op de wangen af.

Anderlecht zwalpte negentig minuten lang tussen matig en zwak. Brian Riemer achtte dit het juiste moment om zowel Kasper Dolberg als Luis Vázquez samen in de basis te droppen. Uiteraard was het zoeken voor de Deen en de Argentijn, die meestal enkel samenspelen als de nood het hoogst is.

Dat Anderlecht met twee spitsen speelde betekende niet dat er werd omgeschakeld naar een 4-4-2, het bleef bij een 4-3-3 zoals dat ook statutair is vastgelegd door Jesper Fredberg. Dolberg zakte in balverlies uit naar de linkerflank, waar hij Thorgan Hazard verving. Hazard was één van de vijf spelers met vier gele kaarten achter z’n naam. Ook Leoni en Stroeykens stonden op scherp en kregen eveneens rust. Alleen Killian Sardella was er vanaf de aftrap bij, omdat ook zijn doublure Louis Patris al vier keer geel achter z’n naam had staan. Mario Stroeykens moest sneller dan verwacht zijn trainingsjack uittrekken, Yari Verschaeren verliet al snel het veld met een nieuwe spierblessure. Anderlecht leed, tegen een meer dan degelijk KV Kortrijk, te vaak balverlies om gevaarlijk te kunnen zijn.

Dolberg en Vázquez vonden mekaar nauwelijk en áls paars-wit al gevaarlijk was, dan was het via Anders Dreyer. De mooiste actie voor rust was een ‘wat als’-verhaal. Wat als Dreyer geen knietje buitenspel stond. Dan had zijn zestiende treffer van het seizoen zijn mooiste geweest. Heerlijke krul buiten bereik van Pirard, maar de VAR trok de stekker uit het feestje voor het kon losbarsten. Vlak voor rust blokte Mampassi een nieuwe knal van Dreyer.

Riemer zag het nog even aan na rust, maar zag geen beterschap. En toen Mehssatou - ex-paars-wit - genadig was toen hij alleen voor Schmeichel verscheen en de bal naast schoof, greep Riemer toch in. Op een kaart van schorsing of niet, Leoni én Hazard maakten hun opwachting. Vázquez en Delaney waren de kinderen van de rekening. Beterschap was er nauwelijks en toen Debast zich verkeek op een lange bal strafte Davies het geklungel genadeloos af.

Anderlecht kon een geweldige zaak doen, maar misrekende zich compleet. Kortrijk geeft de rode lantaarn voorlopig door aan RWDM.