De val van Felice Mazzu: hoe is het zo ver kunnen komen en hoe moet het nu verder?

29 op 90. Cijfergewijs kan Felice Mazzu weinig inbrengen tegen zijn ontslag bij Charleroi, want hij beleefde zijn slechtste seizoen sinds hij vijftien jaar geleden als trainer in het profvoetbal (bij Tubize) debuteerde. Maar zuur is het zeker. Vijf jaar geleden verliet hij de Carolo’s al eens, maar toen was het door de grote poort. Racing Genk gaf hem een kans en met de landskampioen mocht hij de Champions League in. Dit keer is hij echter door een achterdeurtje verdwenen. Want hoewel de club communiceerde dat het in onderling overleg werd beslist, zette ze hem wel degelijk eigenhandig op straat.

Nochtans is het bestuur niet vrij van zonde, want mede door een paar mislukte mercato’s belandde Charleroi in degradatiegevaar. De nieuwkomers brachten dit seizoen te weinig bij en vooral voorin miste Mazzu kwaliteit. Gezien zijn verdiensten uit het verleden – de sympathieke Italo-Belg loodste de club driemaal naar Play-off 1 – dacht men dat het wel goed zou komen, maar dat bleek wishful thinking. Zelf kreeg Mazzu het vuur er ook niet meer in en gaf hij op den duur een wat uitgebluste indruk. De enthousiaste, dansende Felice van weleer zagen we de laatste tijd amper nog. Hij gaf begin deze maand ook toe dat de situatie aan hem vrat. “Op een jaar tijd ben ik tien jaar ouder geworden.”

“Miscast” bij Anderlecht

Het is een nieuwe ontgoocheling, na die in Anderlecht. In mei 2022 werd Mazzu verkozen tot trainer van het jaar nadat hij met het pas gepromoveerde Union ei zo na kampioen was geworden. Na zijn échec bij Genk – hij had er geen klik met de mensen, lag snel buiten en noemde die overgang een foute keuze – moest en zou hij nu wél slagen aan de top. Hij ruilde met het nodige geruzie de ene Brusselse club voor de andere, maar na enkele maanden moest hij ook in het Lotto Park vertrekken, onder druk van de boze supporters, die nog altijd rouwden om het vertrek van Vincent Kompany. Hij werd door sportief directeur Peter Verbeke weggezet als “een miscast” – pijnlijk.

“Ik heb gemerkt dat er heel veel hypocrieten en profiteurs in het voetbal rondlopen en dat heeft wel een impact gehad op mij”

Felice Mazzu

Vorig jaar als trainer van Charleroi

Op dat moment had Mazzu het eigenlijk al een beetje gehad met de job van trainer. “Die passages bij Genk, Union en Anderlecht hebben me volledig veranderd”, vertelde hij vorig jaar. “Vooral dan mijn visie op het voetbalwereldje en de politiek bij profclubs. Ik heb gemerkt dat er heel veel hypocrieten en profiteurs rondlopen en dat heeft wel een impact gehad op mij.” Hij dacht dan ook even aan een sabbatperiode om tot rust te komen. Alleen bleek de lokroep van ‘zijn’ Charleroi te groot en ging hij een maand later alweer aan de slag in zijn thuisstad.

Geen voetbaldroom meer

Hij deed dat weliswaar met een andere insteek. De hemel bestormen en zich opnieuw opwerken, dat hoefde niet zozeer meer. Sinds het overlijden van zijn moeder in 2021 ging zijn focus al naar zijn familieleven en na die slechte ervaring bij Anderlecht nog meer. Voetbaldromen, die had hij niet meer, op één na. Het goed doen als trainer van Charleroi en zijn vader, die vlakbij Mambourg woont, kunnen meepakken naar het nieuwe stadion, dat er in 2027 moet komen. Dat kan nog altijd, maar dan zullen ze samen op de tribunes zitten.

De grote vraag is wat de toekomst voor Mazzu brengt. Een nieuwe Belgische topclub, dat lijkt onmogelijk. Genk en Anderlecht komen niet terug. Club Brugge en Antwerp mikken hoger. AA Gent had hem ooit op het oog, maar zien we evenmin op zijn deur kloppen. Ach, wat maakt het ook uit. “Dat de grote clubs niet meer aan mij denken, dat kan mij niets schelen”, vertelde hij ons vorig seizoen nog. “Je m’en fous complètement.”

Intussen gaf hij zelfs nog meer prijs. “Charleroi zal mijn laatste club in België zijn”, zei Mazzu in een gesprek met La Meuse, vlak na de winterstop. Op dat moment hield hij er natuurlijk nog geen rekening mee dat hij twee maanden later buiten zou liggen, maar het is wel veelzeggend. Ongetwijfeld zal hij nog aanvragen krijgen, maar aangezien hij eerder ook al eens aangaf dat hij niet per se nog een buitenlands avontuur wilde aangaan, is het niet uitgesloten dat hij straks beslist om het als hoofdcoach voor bekeken te houden. Hij is nog altijd maar 58, maar hij zei zelf dat hij net tien jaar ouder is geworden, toch?