“Niet wat je denkt”: Lance Armstrong doet bijna 23 jaar na datum verhaal achter iconisch sportmoment

Flashback naar 17 juli 2001. En de strijd tussen Jan Ullrich en Lance Armstrong op de flanken van de Alpe d’Huez in de Tour de France. Een dag die in het geheugen van menig wielerliefhebbers staat gegrift, want nog voor de legendarische slotklim meldt de koersradio dat Armstrong een slechte dag heeft. Verrassing alom. En het sein voor Telekom, de ploeg van Ullrich, om met de hele ploeg gas te geven. Hun moment is gekomen, denken ze.

Niets is minder waar. Want wie verschijnt op de zware stroken van de Alpe d’Huez plots vooraan? Armstrong. Waarna een iconisch sportmoment volgt. Want op de beelden geschoten door de cameraman op de motor die vlak voor het duo uitrijdt, lijkt de Amerikaan opeens recht in de ogen van zijn rivaal te kijken. Uitdagend, provocerend, vinden sommigen. Om te zeggen: ‘hier ben ik. Ik heb gebluft’. Het moment wordt omgedoopt tot ‘The Look’. Niet veel later kletst Armstrong weg van de Duitser. Hij rijdt twee minuten weg. De Tour is beslist.

In zijn podcast ‘TheMove’ kwam Armstrong enkele maanden geleden met Ullrich als gast terug op het bewuste moment. Toen bleef die passage onder de radar. Maar omdat Armstrong de clip nu heeft gedeeld op zijn sociale media-kanalen, wordt het verhaal - en vooral de waarheid - achter ‘The Look’ - nu pas echt wijdverspreid.

“Het verhaal gaat allicht niet zoals je denkt”, zegt Armstrong. “Het is grappig, want het lijkt inderdaad als ‘a look’, alsof ik naar jou kijk. Dat laat de foto, die de wereld rondging, althans uitschijnen. Maar ik was eigenlijk Jose Luis ‘Chechu’ Rubiera (zijn ploegmaat bij US Postal, red.) aan het zoeken. Met een geweldige versnelling had hij mij eerder vooraan gebracht. Maar voor ik zelf zou demarreren, wilde ik eerst zeker weten waar Rubiera was. Mocht ik in moeilijkheden komen en terugwaaien, dat ik wist dat er op z’n minst iemand nog in de groep zat - Rubiera - om mij te redden. Dus eigenlijk keek ik naar mijn ploegmaat. Maar door de hoek waarop de beelden werden gemaakt, leek het alsof ik recht in de ogen van Jan keek. Het is toch belangrijk om dit even te verhelderen.”